zondag 28 februari 2016

Het is hier ( ook) zo mooi.

Zoals velen van mijn lezers al weten - heb ik zo'n 30+ jaren in Nieuw Zeeland gewoond.

Het is niet mijn geboorteland maar wel dat van mijn kinderen.

Over de schoonheid van het land valt niet te twisten.

Het noorder eiland is mij redelijk goed bekend - het zuidereiland heb ik maar eenmalig bezocht en dan maar een allerkleinste stukje van kunnen genieten. Misschien komt dat ooit nog wel.

Nu woon ik alweer bijna 16 jaar terug in Nederland.

Nog steeds krijg ik reacties van - ach wat doe jij hier in dit koude kikkerlandje? Het is daar toch prachtig?

Ja, dat is het. Maar dat is Nederland ook.

Als tweemalig emigrant heb ik zo mijn eigen idee over waar mijn 'thuis' is.

Al 12 jaar ben ik Biesbosch gids - in de Hollands Biesbosch. Ik vertel over de cultuur historie omdat ik het juist belangrijk vond dat dit verhaal doorgegeven wordt. Ja, er is een Hollands Biesbosch en een Brabantse Biesbosch. Heeft u ze ooit bezocht?

Heeft u gezien hoe prachtig het is? Hoe beeldschoon en integrerend de natuur daar is? De hoge rietstelen, de grillige takken van de bomen, de kleine kreekjes en ja, misschien een bever nog gespot?
Weet u van de geschiedenis van de Biesbosch, van het harde werken, van de oogsten van wilgen, dat de dijken zonder de wilgen niet de veiligheid en succes zou behalen zonder de wilg?

Wist u dat het gebied enorm veranderd is sinds de afsluiting van het Haringvlietkanaal? En nu dat er gewerkt wordt aan Ruimte voor de Rivier, dat het getij in dit gebied weer aan het veranderen is?

Wist u dat in de oorlog de Biesbosch een veilig haven was voor onderduikers en anderen die in veiligheid gebracht moesten worden zoals Engelse piloten en joodse gezinnen?

In de afgelopen 2 jaar zijn mijn man, een close bevriend stel en ik bezig geweest Nederland eens goed te verkennen. Toerist spelen in eigen land zeg maar.

Om de 6-8 weken wordt  er een nachtje in een hotel geboekt, meestal in een kleine plaats ergens in Nederland. Geeft niet waar. Dan rijden wij op één dag, via de 'kleine weggetjes' naar onze slaapbestemming. Onderweg genieten wij van het landschap, de dorpjes en kleine stadjes waar wij langs of doorheen rijden. Hier en daar even stoppen om onze benen te strekken. Rond snuffelen en genieten van 'andere' etalages en gevels. De kinderkopjes, de smalle straatjes, het dorpsplein. En niet te vergeten de lokale 'lekkernijen' voor bij de koffie. Weer of geen weer - bij ons schijnt dan elke dag de zon.

Na een lekker ontbijt, heerlijk ontspannen, uitgerust en vol verwachting van wat komen gaat, reizen wij huiswaard via andere kleine weggetjes, dorpjes en stadjes. Zo leren wij Nederland, (mijn) ons thuisland nog beter kennen. Omdat het kan - en omdat wij trots op Nederland zijn en deze 'uitstapjes' als spannende ontdekkingstochten ervaren. Het gevoel die overblijft is dat van een week vakantie - toerist in eigen land en trots op hoe een klein land zo divers en mooi kan zijn. Wij zijn nog lang niet uitgekeken. In dit klein kikkerlandje.

Zo af en toe kijk ik naar het programma - Ik vertrek. Dan hoor ik de mensen zeggen - 'we zoeken de rust en ruimte', meer tijd voor onszelf. Het is zo'n mooi land'. Vervolgens werken zij zich te pletter aan het opbouwen van hun droom. Prima hoor- niks op tegen, maar het enige wat in velen hun situatie is wat veranderd is dat ze NOG harder moeten werken, minder vrije tijd hebben en ver van familie, vrienden en hun eigen cultuur zitten.

Mijn jaren in Nieuw Zeeland hebben mij veel gegeven. Het waren geen saaie of verloren jaren. Gewoon anders. Met veel mooie herinneringen en een aangepaste levensinzicht geniet ik nu weer van het 'thuis zijn' in Nederland en ben dankbaar dat ik mijn leven heb mogen verrijken door de ervaringen daar.

Aan allen die elders wonen dan 'thuis'. Geniet - leer, ontdek en weet - Thuis zijn is voor iedereen een begrip die er anders uit ziet. Vrijwillig vertrekken is een andere beleving dan moeten vluchten. Ergens weer opnieuw wortel schieten is een langdurig en energie verbrandende belevenis.

Waar u ook maar woont, hoe mooi uw thuisland is - ga het ontdekken - de kleine plekjes, dichtbij en ver van -uw woonplek. Geniet van elke zonsopgang, vogel geluid en weersomstandigheid. Het zijn allemaal de kersen op de taart van het leven.



woensdag 24 februari 2016

Wie ben ik...denk ik dan! Want ik DENK...

- het is een beetje langer geworden maar ja...dan heb je ook wat! Lees maar verder- neem er een bakkie koffie/thee erbij!



Meningen - zo gevarieerd als de wolken in de lucht, 
grassprietjes in het veld 
en vissoorten in de zee. 

Zo veelvoudig aanwezig als korreltjes zand op het strand.

Mijn hoofd zit vol met gedachten, meningen, opmerkingen. 
Of zijn het beoordelingen?
Of nog duidelijker te zeggen - REACTIES!

REACTIES op gebeurtenissen die elke dag rondom mij spelen.

En niet allemaal negatief hoor- denk wel dat het balans tussen positief en negatief meer de positieve kant op gaat - maar ja, dat beoordeel ik dan zelf.

Anderen zullen dat heel anders zien - een oordeel of mening over hebben.

Want; dat mag - vooral in Nederland.

Reacties op artikelen, uitspraken, beelden en gebeurtenissen rondom. Niet alleen in mijn directe omgeving maar op wereld niveau. Want alle nieuws vliegt zo snel 'de wereld' in dat soms in Nieuw Zeeland iemand iets weet - voordat wij het in Nederland weten.

Als voorbeeld: Het overkwam mij gisteren - mijn dochter in  Nieuw Zeeland stuurden een bericht en hoopte dat ik niet in een/ de trein zat waarmee het ongeluk was gebeurt in Dalfsen gisterochtend. Het nieuwsitem stond wel op mijn telefoon - maar die had ik nog niet gelezen......!!!


Terug naar het onderwerp: 

IEDEREEN MAG EEN MENING HEBBEN - HET UITEN!

Eigenlijk hoor je er niet bij als je ergens geen mening over hebt - dus sta je alleen of ga je met de meute mee? Sla je links af - of ga je rechts?

Nu zou je kunnen constateren dat dit OOK een beoordeling of meningsuiting stukje schrijven is.

Want je kan je mond niet meer open doen - of iemand VINDT er wat van!

Meningen hebben MAG en is zelfs BEVORDELIJK zodat men in de gelegenheid wordt gesteld om zelf een standpunt in te nemen - om ergens achter te staan - of niet! Dan wel als het nodig zou zijn om een mening te vormen over een belangrijk (!) onderwerp.

Wat ik merk - is dat het vormen van een mening een beetje uit de hand gelopen is - en het wordt schreeuwen, verwensen, uitschelden. Zelfs op de vuist gaan met anders denkende.

Een MENING hebben - zoals ik dat altijd hebt ervaren - was dat ik ergens mee of niet mee eens MOCHT zijn. Het was ook goed dat je zei, " Ik ben er niet uit. Ik weet het nog niet. Ik heb mij er (nog) niet in verdiept."

En hoe wordt een mening gevormd? Gebaseerd op volledig informatie, persoonlijk inzicht of geloof, eigen gevormde normen en waarden? Grote groepen - of sterke persoonlijkheden!

Is het nog mogelijk om een mening te vormen zonder beïnvloed te zijn door de 
JA  of  NEE kampen.

Ik omarm mijn geloof. 

Dat is voor iedereen anders. 

Lief hebben, elkaar respecteren, behulpzaam zijn, respect tonen. 

Eigenlijk tracht ik de Gouden regel van Micah 6:8 na te streven: 

To Live Justly, To Love Tenderly and to Walk Humbly with My God!

en dat valt niet altijd mee. In een wereld vol haat en nijd maar ook lief en leed EN die meningen, het uit schreeuwen van verwensingen en beledigingen - ALS je ANDERS denkt dan de ander.

Soms stort het mij dat ik een mening heb over iets. Want het liefst zou ik overal buiten willen staan. Maar ik denk dat het zeer moeilijk of bijna onmogelijk is geworden.

Het zijn nogal grote onderwerpen zeg!

Geloof of niet

Over het onderwijs

Gezondheid zorg

Leven en dood

Straffen

Voedsel

Oorlog en geweld


Als ik hoor of lees wat mensen elkaar toeschreeuwen vaak over een onderwerp waar zij geen ervaring mee hebben maar wel denkend dat ze er iets van mogen vinden- dan slaat de schrik om mijn hart.


(lees artikel online)

Nu is het thema wat veel aandacht krijgt - EUTHANASIE

Nog niet lang daarvoor - een oproep om een wet in te voeren voor orgaandonoren
Je bent een orgaandonor - behalve als je NEE zegt.
( er dus vanuit gaand dat iedereen dat WIL)

Nu lopen de twee onderwerpen samen - hand in hand zou je kunnen zeggen.

Want de ene wil dood en de ander niet - laten we maar gebruik maken van de situatie
( weet het klinkt erg cru maar zacht gezegd- is het ook  )

Er blijken mensen te zijn die voor Euthanasie kiezen 

EN

hun organen doneren aan zieke mensen die WEL willen leven.

Leven en dood

Ik ga er niet over - voor mij is het aan God om die beslissing te maken.

Dood gaan zal ik - ongetwijfeld - maar hoe en wanneer - niet aan mij.

Ga ik mensen beoordelen die wel denken dat zij dat recht hebben?

Nee, want ook daar ga ik niet over.

Wel over mijn standpunt

En die mag ik uiten

Daar mag ik een mening over hebben

Voor mijzelf.

woensdag 17 februari 2016

Kleurig



Kleurig

Een paar grepen vanaf het Internet:


Kleurig - 


Grappig, als ik dan ga zoeken- zijn er toch meer definities dan ik had verwacht.

Dat maakt het onderwerp alleen al KLEURIG.

Ik bewonder de schepper om Zijn creativiteit en aandacht aan detail.

Alle(s) mensen die mijn leven raken. Zoveel zegeningen.

Zo intense anders. Zulk uiteenlopende characters, achtergronden en gedachten.

Mooi om hier even bij stil te staan.

Kleurrijk is mijn omgeving, vol in ontwikkeling.

En dan, mijn hobbies - uiteenlopend en vol diversiteit.

Ook de aanwezigheid van geluk en verdriet

Intense, is mijn geluk als de kleuren van de regenboog.

Beleef elke dag opnieuw als een wonder.

Dankbaar ben ik hoe ik hoe mijn leven ervaar.



Alle kleuren aanwezig op mijn levenspalet - om  kleur aan mijn leven te geven.


Voor deze inspiratie - ben ik ook dankbaar- Dichten of poëtisch schrijven is niet mijn sterkste kant. Toch leuk om een poging te wagen. Weer een kleurtje erbij.