tag:blogger.com,1999:blog-80402924771785426322024-03-05T07:30:50.197+01:00Dit wilde ik even delen........Gedachten delen over het leven, over God, het geloof, familie, vrienden en relaties.Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.comBlogger319125tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-64776201944199675852021-07-29T13:54:00.003+02:002021-07-29T13:54:59.866+02:00We zijn een maand verder<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/w201-h176/blowing+hair+in+wind.gif" width="201" /></a></div>Wat is dat snel gegaan! Ik had dit niet verwacht. Per maand zou ik 2-3 posts schrijven. Waar blijft de tijd? Hoe zou dit komen?<p></p><p>Afgelopen maand werden de restricties bijna allemaal verwijderd door de regering. Er kon weer van alles. We konden '<a href="http://ikziedatzo.blogspot.com/2021/06/gaat-u-ook-helemaal-los.html"><i>helemaal los</i></a>'! Zijn mijn dagen nu weer helemaal gevuld met uitstapjes, bezigheden buitenshuis en een drukke agenda? Daar lijkt het wel op. Want terwijl de wereld op slot ging, had ik meer tijd voor dit soort dingen. Ben ik anders bezig? Ben ik 'los' geslagen en aan het inhalen?</p><p>Nou nee hoor. Wel begeef ik mij vaker 'in de buiten wereld". Ik ben weer gespot in de supermarkt. Wel op hele rustige periodes. Tussen de middag is het minder druk als menig een 'aan de boterham' zit. Ook net rond 9 uur. Door mijn echtgenoot zijn afwezigheid, was ik genoodzaakt de boodschappen weer te gaan doen. En het begint weer te wennen.</p><p>Ook ben ik met een vriendin in de trein geweest, naar Den Bosch. Het was daar niet druk. Ook in de trein hadden we alle ruimte. Heerlijk. We hebben gewinkeld. Kleding gekocht. Allebei een beetje uitgekeken op wat in onze kast hing. Doordat ik best veel foto's neem en filmpjes maak kan ik zien hoeveel jaar ik bepaalde kleding al draag. Niet dat dit erg is, want sommige dingen wil je nooit weg doen, maar het ging om de stukken die afgedankt op een hangertje achter in de kast terecht waren gekomen.</p><p>Onlangs ook uit eten geweest. Jawel. In een heuse restaurant. Het personeel droeg nog mondkapjes wat ik erg kon waarderen. En we hadden en digitaal menu pad. We konden zelf alles bestellen. Inclusief de drankjes.</p><p>Ik heb een stadswandeling gemaakt. Een <a href="https://youtu.be/xihVVw9kYkc">Street Art wandeling</a> die al een tijdje op mijn lijstje stond. En, niet onbelangrijk, we hebben onze eerste eet gasten thuis ontvangen. Dat was zo geweldig. Een verademing.</p><p>Mijn gebrek aan schrijven was meer een wennen aan 'normaal' en ook wat interestante ervaringen op doen. Kijken hoe ik mij daarin kon hervinden. Armen om iemand heen slaan of een kus op de wang is er nog niet van gekomen. Afstand houden, doe ik nog steeds. Handen wassen, voorzichtig zijn. Thuis de boel schoonhouden en alert blijven. Ik denk dat dit er wel behoorlijk in zit nu.</p><p>De afgelopen 18+ maanden zijn moeilijk geweest. Moeilijk in de zin van ons leven overhoop gegooid. Nee, niet door velen in onze kring corona gehad te hebben. De opgelegde maar zeer verstandig en onontkoombare maatregelen hadden impact op mijn mentale weerbaarheid. Een uitdagende situatie die nog eventjes voort dendert vanwege de restricties en het niet naar mijn kinderen kunnen. Dat hakt er in. Best wel hard eigenlijk. Nog even volhouden. Het zijn niet alleen de jeugd die beperkt geweest zijn in hun doen en laten. Alle groepen hebben op hun manier last gehad en nog. Geduld, dat moeten we nog even hebben. Geduld om te ontdekken hoe onze wereld er uit gaat zien. Geduld om te gevolgen van de afgelopen maanden te verwerken. Geduld om ons veilig te voelen wanneer we ons weer onder de mensen begeven. Groepen, groot en klein. Onwennig voor velen. Heb geduld! Iedereen, met elkaar!</p><p><br /></p><p><br /></p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-47841236657891500432021-06-26T11:33:00.004+02:002021-06-26T11:35:27.296+02:00Gaat u ook helemaal 'los'?<p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/w213-h186/blowing+hair+in+wind.gif" width="213" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><h4><span style="font-size: x-small;">Het is maar hoe je het bekijkt</span></h4></td></tr></tbody></table> WE MOGEN WEER! Ja, we mochten altijd al hoor. Met beperkingen weliswaar, maar we mochten wel, als men zich maar aanpaste aan de situatie. Dat doen we ook als het sneeuwt, regent of noodweer van andere orde is. </p><p>De afgelopen 18 maanden zweefde er een virus rond, nou ja zweefde, is er nog hoor. Alleen is wat beperkt geworden. Die virus wil je niet krijgen. Ik niet in ieder geval, en ik wil het ook niet doorgeven aan een ander.</p><p>Blijkbaar, en als ik de berichten lees, en sites bekijk en verhalen hoor, is er toch wat ruimte om ons weer wat 'normaler' te kunnen gedragen. Geen mondkapjes in de winkels, we mogen weer in groepen bij-elkaar komen en veel, neen, bijna alle beperkingen worden afgelast. Er komen wel weer wat regels bij om dit 'nieuwe normaal' veilig te laten verlopen zodat we in de herfst niet weer in een lockdown terecht komen. Tenminste, dat is het plan.</p><p>Ik blijf voorlopig nog voorzichtig. Het hoeft niet allemaal zo snel en meteen helmaal 'los'. Zelf merk ik dat ik het prettiger vind als de straten minder vol lopen, de winkels minder klanten tegelijk hebben en de tafels wat uit elkaar staan. Niet omdat ik bang ben. Maar omdat de wereld om ons heen zo vol raakt dat een beetje ruimte toch een meer bevrijdend gevoel geeft. Wat meer lucht om mij heen.</p><p>Waar ik wel naar uitkijk is een vriendelijker samenleving. Dat vind ik persoonlijk belangrijker dan die mondkapjes, met of zonder. Dat wij wat toleranter naast elkaar staan ipv tegenover. Groet elkaar wat hartelijker. Een glimlach kost niks maar is goud waard. Vooral voor diegene die weinig te lachen hebben. Het staat niet op voorhoofden gegrift wat voor dag of leven iemand heeft. Dus wees vriendelijk. Laat uw ogen de handuitreiking zijn. De knuffel, de steun.</p><p>Ondanks het loslaten van de beperkingen, voel ik mij nog opgesloten. Ik mag en kan nog niet naar mijn kinderen en kleinkinderen. Al 18 maanden niet. Dat is benauwend en weegt zwaar. Ik probeer er 'luchtig' en 'logisch' mee om te gaan. Zo van, " jammer het is niet anders" maar zoals vandaag deed mijn kleinzoon zijn Eerste Heilige Communie en dan doet het weer zeer. Eind April 2019 heb ik ze voor het laatst gezien en geknuffeld. Dat is lang in een kinderleven. Voor een oma ook.</p><p>Dus, die virus moeten we hoe dan ook verslaan. Voor alle oma's opa's en kleinkinderen. Ik popel om ze in mijn armen te sluiten.</p><p><br /></p><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe; font-size: large;"> Stay safe everyone.</span></p></blockquote><p style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe; font-size: large;"> Live, love and laugh</span></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe; font-size: large;"> Lots </span></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-47006753241607403722021-06-07T15:50:00.003+02:002021-06-07T15:50:41.505+02:00Het zal wennen worden- het nieuwe nu!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/w221-h194/blowing+hair+in+wind.gif" width="221" /></a></div>Het zal wel wennen worden, dacht ik, nu er zoveel meer mag, kan en wordt toegestaan. Nog wel regels blijven naleven. Mondkapjes, handen wassen, afstand houden. Niet iedereen zal dat belangrijk vinden en eerder loslaten dan iemand zoals ik die denkt, "voorkomen is beter dan genezen". Waarschijnlijk laat ik sommige dingen nooit meer los, of nog beter gezegd, sommige dingen zal ik niet meer oppakken. Zoals het willekeurige begroeten met zoenen, iedereen z'n hand schudden, knuffelen en begroeten en laten begroeten alsof het mijn geliefden zijn. Dat is wel een verademing.<p></p><p>Nou ben ik wel een knuffelaar hoor, vergis je niet. Toch weet ik dat er een aantal mensen zijn die blij zullen zijn dat ik minder 'intiem' begroeten zal. Juist omdat zij minder 'knuffelerig' zijn, zeg maar. Ook zullen de knuffel-zoeners genoegen moeten nemen met meer afstand van mij hierin. Iedereen blij toch?</p><p>Vandaag gaf ik mezelf de ruimte en tijd om eens eventjes de reacties te lezen op een bericht op Facebook. Gewoon omdat ik nieuwsgierig ben naar <i>WAT</i> men schrijft ivm oordelen over wel en niet vaccineren. De discussie over de voor- en nadelen. Het wel en niet 'mee mogen doen' in de maatschappij. De gevolgen van hun besluit om wel of niet te vaccineren en de gevolgen om wel of niet deel te mogen nemen ergens aan. Ohohoh! Normaal gesproken, en nu heb ik wel m'n buik er vol van gehad, laat ik deze discussies aan mij voorbij gaan en kijk ik er niet naar. Of de eerste meningen staan open en bloot op zo'n bericht en geef ik het een snelle blik. Meer niet. Nu was ik erg nieuwsgierig en ik had alle tijd. Het kwam doordat ik vanochtend zelf een opmerkelijke gedachten door mijn hoofd kreeg, zomaar uit het niets, over het maken van beslissingen en de gevolgen hier van. Beslissingen in m'n leven. Dit stond totaal los van de Covid-discussie, of misschien ook weer niet.</p><p>Conclusie: Wat als alle gelijk gestemde, bv vóór vaccinatie, alleen op een vóór vaccinatie berichten reageerde, en alle tegenstanders op de tégen berichten. Dan zouden er minder ruzies, gescheld, maagzuur en irritaties in de samenleving zijn. Ik merkte ook, dat veel reacties geschreven waren die niets met het oorspronkelijk persbericht te maken hadden. Eigenlijk wisten velen niet eens waarop hij/zij antwoorden. Het waren ook geen directe antwoorden, maar meer een ventileren van eigen hete lucht ballonen. Grappig eigenlijk, maar ook zielig tegelijkertijd. En wat een vreselijke verwensingen! </p><p>Dat we een land zijn van experts op gebied van gezondheid, virussen, vaccinaties en het immuunsysteem van ons menselijk lichaam is bijzonder. Zoveel kennis, zoveel inzichten, zoveel on+waarheden. Het is opmerkelijk dat wij als land zo hard zijn getroffen door deze pandemie gezien wij toch zo'n 'enlightend' volk zijn. Enfin, zoals mijn plaatje zegt: Het is maar hoe je het bekijkt.</p><p>Ik mijmerde vanochtend over de gevolgen van beslissingen die ik hebt genomen in mijn levensfase tot nu toe. Dat alles wat ik heb besloten niet alleen voor mij gevolgen had maar ook voor allen die op welke manier dan ook verbonden zijn/waren met mij. En dat doen wij mensen dagelijks. Beslissingen nemen. Goed of kwaad, juist of onjuist. Met de kennis van nu en niet achteraf. Meer kan je niet van een mens verwachten.</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-2546285119106481652021-05-18T15:42:00.000+02:002021-05-18T15:42:06.371+02:00Soms zit het mee, soms zit het tegen!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/w220-h193/blowing+hair+in+wind.gif" width="220" /></a></div>Dit plaatje, die ik al een tijdje gebruik, dankzij een onbekende creatieveling, zegt veel. Soms komt het zelfs meerdere keren op een dag voor in mijn gedachten. Want zo zie ik het leven, de maatschappij en de situatie waarin ikzelf soms verkeer.<p></p><p>Zoals nu. Ik kijk naar buiten en ik zie blauwe lucht, zonneschijn, de bomen, nou ja de takken dan, bewegen in de wind. Je zou kunnen zeggen, "goh wat een mooie dag toch. Heerlijk zonnetje".</p><p>Als ik weer kijk, nog geen 2 minuten later, verzamelen de wolken zich in rap tempo. Die wind, die de takken heen en weer lieten wiegen, zorgen nu voor een heel ander beeld, Je zou kunnen denken, " nee toch, niet nog meer regen"! Of blijf ik bij de gedachten dat het toch nog een mooie dag is?</p><p>De afgelopen maanden, ik tel ze maar niet, sta ik vaak een beetje tussen die twee meisjes in. Ik WIL heel graag altijd dat meisje in de gele jurk zijn, en ben dat ook wel vaak. Toch lonkt het meisje met de blauwe jurk ook wel degelijk. Terwijl ik eigenlijk liever met die rode laarsjes in een plas water stamp, door het hoge gras loop en het wandelpad betreed.</p><p>De afgelopen dagen was er toch wel wat getouwtrek tussen die twee. De wind waaide net niet hard genoeg dat alles tegen zat, maar er kwam ook niets positiefs uit m'n handen en er verscheen geen glimlach op mijn gezicht. Ik noem ze verloren dagen.</p><p>Ik denk dat ik niet de enige ben die dit ervaart. Dat geschommel tussen welles en nietes. Vooral vanaf maart 2020 denk ik zo. Wat een tijd. Wat een welles/nietes momenten, gedachten, ideeën, meningen en opinies. Zucht! Om moe van te worden. En dat is het ook hé? We worden moe. Moe van tussen de twee meiden in staan en elke keer moeten kiezen. </p><p>Over een paar weken ga ik voor mijn tweede prik. YIPPEE, denk ik dan. Terwijl ik weet dat er velen zijn die daar andere gedachten over hebben. Ik ga mij daar niet mee bezig houden. Is niet mijn taak, mijn verantwoordelijkheid of mijn keus. Ik meng mij niet in de discussie, hoewel het soms moeilijk te vermijden is. Ik stap dan maar eventjes met mijn rode laarzen in een plas met, " ik doe niet mee aan die discussie dankjewel" en ga over op een ander onderwerp. Wat een ander denkt en doet, prima. Ik denk voor mezelf. Neem mijn verantwoordelijkheid in mijn gele jurk en ga met mijn gezicht de frisse lucht inademen en van het zonnetje genieten.</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-11536019788635427132021-05-05T14:00:00.003+02:002021-05-07T15:20:06.255+02:00Vrijheid: Voor velen een moeilijk begrip<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMsrk__1INviiU1FyrAmkkr3AhMBP2gnJLgmqSu6nM_0QzelZEWPka02hghZcs1yHqp92WQUKw_x54c5-KDgjbTlcOqcRRPDxsynRpSQMECmRRSTF2MbpYN-e8tsZLI_I72XKwrNvOp4Eg/s600/blowing+hair+in+wind.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMsrk__1INviiU1FyrAmkkr3AhMBP2gnJLgmqSu6nM_0QzelZEWPka02hghZcs1yHqp92WQUKw_x54c5-KDgjbTlcOqcRRPDxsynRpSQMECmRRSTF2MbpYN-e8tsZLI_I72XKwrNvOp4Eg/w215-h188/blowing+hair+in+wind.gif" width="215" /></a></div>Het is 5 mei. Vandaag viert ook mijn zus haar 71ste verjaardag. Gefeliciteerd zus. Dat was vroeger dubbel feest. Nu zij niet in Nederland woont is het toch anders voor haar. In Nieuw Zeeland is 25 April de herdenkingsdag. ANZAC day (Australia New Zealand Army Corpse) of ook wel Poppy Day genoemd. Zelfde maar anders. Lest we Forget, is de spreuk! Het vieren van de vrijheid die zoveel levens heeft gekost. <p></p><p>Toch blijven we oorlog voeren. Zucht! Diepe zucht! Langzamerhand heb ik steeds meer moeite met de term 'vrijheid'. Dit was en is toch het recht voor iedereen? Om in vrijheid te kunnen leven. Waarom zijn er staatshoofden die daar zo anders in staan? Die denken de wijsheid in pacht te hebben over hoe mensen moeten leven? Aan welke regels ze zouden moeten houden? Enfin, daar heb ik geen antwoord op en laat ik het daar maar eventjes bij.</p><p>Vrijheid voor mij. Wat betekend het in mijn inzicht?</p><p>Vrij(heid) - niet gebonden. Eigen verantwoordelijkheid voor zelf en ook mijn omgeving. Keuzes maken ten opzichten van eigen belang, groei, welzijn. Zorgen dat mijn 'vrije keuzes' anderen niet schaden of benadelen.</p><p>Ik heb 'heid' opgezocht. Er zijn 3718 woorden die op 'heid' eindigen. Heid is een 'achtervoegsel' oftewel een 'suffix' zoals het in het engels staat beschreven.</p><p>Zelfs het woord vrij moet er iets achter hebben. Vrijheid- iets zijn dus.</p><p>Dit is niet zonder verantwoordelijkheid. Dat is mijn gedachten, mijn mening over mijn vrijheid. Als ik mijn vrijheid waardeer en koester, is het dan ook niet aan mij om te zorgen dat ik de vrijheid van anderen niet nadelig beïnvloed? Vrijheid is geen ander woord voor egoïsme.</p><p>Pfff...diepe gedachten en inzichten. Ik moest het even uit mijn hoofd kwijt. Mogen zijn wie ik ben en mogen vieren dat ik er ben.</p><p>Vandaag een bijzondere dag. Mijn man heeft samen met een andere schrijver een boek geschreven. Vandaag, aan onze burgervader overhandigd. Bij het bevrijdingsmonument in een prachtig park die ik nog nooit had betreden. Ik zag de vlag omhoog gaan, heb het Wilhelmus gehoord en nieuwe kennissen ontmoet. Een bijzondere bevrijdingsdag. Mooi om mee gemaakt te hebben. </p><p>Ik vier mijn vrijheid. Jij ook?</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-71037548402693084432021-04-14T14:20:00.000+02:002021-04-14T14:20:08.389+02:00Even de spiegel oppoetsen<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMsrk__1INviiU1FyrAmkkr3AhMBP2gnJLgmqSu6nM_0QzelZEWPka02hghZcs1yHqp92WQUKw_x54c5-KDgjbTlcOqcRRPDxsynRpSQMECmRRSTF2MbpYN-e8tsZLI_I72XKwrNvOp4Eg/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMsrk__1INviiU1FyrAmkkr3AhMBP2gnJLgmqSu6nM_0QzelZEWPka02hghZcs1yHqp92WQUKw_x54c5-KDgjbTlcOqcRRPDxsynRpSQMECmRRSTF2MbpYN-e8tsZLI_I72XKwrNvOp4Eg/w203-h178/blowing+hair+in+wind.gif" width="203" /></a></div>Wij zijn weer toegesproken door de premier, Mark Rutte. Wat ziet die man er moe uit. Ook minister de Jong oogt minder fit dan 15 maanden geleden. En dat is geen verrassing.<p></p><p>Nou vergis je niet. Ik ben ook gefrustreerd en soms wanhopig. Ook ik snap alles niet wat er speelt, gaande is of niet loopt zoals het loopt, maar ja, ik zit hier, thuis en heb de vrijheid om te luisteren en regels opvolgen of niet. En daar zit het 'm in he? Wel of niet volgen wat er van ons gevraagd wordt.</p><p>Als juf in ruste weet ik maar al te goed hoe het voelt wanneer je de hele dag bezig bent met het lesgeven, orde- en ook een beetje 'leuk' houden van, een group leerlingen. De hele dag zitten een paar je dwars. Nou niet persoonlijk, maar de les, de pauzes, de leerlingen. Gewoon, DWARSliggers. Kunnen zich moeilijk aan regels houden, afspraken nakomen of gewoon meedoen.</p><p>De afgelopen 15 maanden heb ik dat gedrag zien groeien in onze samenleving. De 'goedzakken' zijn, zoals ook op school in de klas, de dupe van de dwarsliggers. De ongehoorzame paar die zichzelf boven alles zetten. Die alles al weten of de informatie die ze moeten beheersen, onzin vinden. Proberen die te ontkrachten met allemaal onzinnige uitingen en eigenzinnige meningen.</p><p>Nou is het ieder zijn goed recht om een eigen mening te hebben. Nog wel. In onze wereld in ieder geval. Je hoeft geen Einstein te zijn om te weten in wat voor ander wereld sommige mensen leven die deze vrijheid niet hebben. Die, als ze hun mond opentrekken met een uiting van tegen gas, zo in de gevangenis terecht komen. Sommigen verdwijnen voor goed.</p><p>Enfin, dat is niet zo in Nederland, en dat maakt het wonen hier toch wat prettiger.</p><p>Terug naar de tegen gas gevers. Aan jullie adres horen de cafe en restaurant eigenaren hun conflict en ongenoegen te leggen. Niet bij de politiek. Ik zie met leden ogen aan elke dag hoe hoog de besmettingscijfers zijn. Ik luister en lees hoe vol de ziekenhuizen liggen. Dat komt niet door Mark Rutte, of de Jonge maar door jullie.</p><p>Ik verlang naar de vrijheid om naar de supermarkt te gaan zonder mondkapje en hand reiniger. Ik verlang ernaar om naar mijn kinderen te kunnen reizen zonder prik, zonder test, zonder angst. Ik verlang er naar om bij vrienden en familie op bezoek te kunnen zonder dat ik bang ben hen ziek te maken. En zo verlang ik wel naar meer dingen die nu niet kunnen. En ik wil jullie bedanken voor jullie koppigheid, egoïstische instellingen en niet bereid te willen zijn om anderen wel veilig te houden ongeacht je mening. Vindt het maar onzin, die onzin heeft wel gevolgen. Was het maar een griepje! Van dichtbij weet ik dat het niet zo is.</p><p>Kom op Nederland. Wij kunnen dit. Zet je beste beentje voor en houd nog even vol. Laat de moed niet zakken. Laat de tegen gas gevers deze strijd niet winnen.</p><p><br /></p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-82670431580135514112021-04-09T11:26:00.000+02:002021-04-09T11:26:02.892+02:00April doet wat het wil<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJu9NAyiVJtzxOvv02oAVK6sgS6ypHnEZbUcrBGhOLcHVnef6UCbXMu3wwa4BXjRDv5QSKDTRBqBHcsUy1Z01AIUniIKOog26AvYIyy7TO-0N7H7wQAwlGyVQX6J8HNm1wXe5g90z3j8uA/s600/blowing+hair+in+wind+kopie.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJu9NAyiVJtzxOvv02oAVK6sgS6ypHnEZbUcrBGhOLcHVnef6UCbXMu3wwa4BXjRDv5QSKDTRBqBHcsUy1Z01AIUniIKOog26AvYIyy7TO-0N7H7wQAwlGyVQX6J8HNm1wXe5g90z3j8uA/w270-h236/blowing+hair+in+wind+kopie.gif" width="270" /></a></div>Wat vindt jij van die uitspraak: April doet wat het wil? Doet elke maand toch? Ik denk dat het ook uit de 'oude tijd' komt. Een tijdperk waar dingen op vaste datums, water- en maanstanden gebeurde. Volgens het weermannetje van afgelopen woensdag was het helemaal niet zo vaak 'wit en sneeuwachtig' in Nederland in april.<p></p><p>Zoals velen, is mijn vermoeden, snak ik ook naar een beetje herkenbaarheid, vastigheid en stabiliteit. Er zijn zoveel veranderingen gaande. Op korte termijn ook. Wakker worden en zien of lezen of horen dat alles opeens weer veranderd is, geeft geen rust,</p><p><br /></p><p>Maar wij (manlief en ik) hebben weinig te klagen. Hoewel dat wel voorkomt. We zitten droog, warm, hebben genoeg ( teveel 😉) eten, kleding, vaste inkomsten, een mooi huis, prachtig uitzicht en onze families zijn ook gezond en wel. Als al die dingen goed zijn, ga je toch verder kijken he? Aard van het beestje. We kunnen ons bewegen door het land: MAAR we kunnen nergens naartoe. Vul het maar in. Het troostende deel is, we zitten allemaal in het zelfde schuitje. Dus..</p><p>...kijk ik liever naar wat wel lukt. Mijn man doet al vanaf maart 2020 de boodschappen. Dat kwam zo. Ik was ziek de eerste week van maart. Best wel eventjes uit de running. Omdat de wereld om ons heen toen zo drastisch veranderde, bleef hij de boodschappen doen. Hij, omdat het binnen zitten hem teveel werd, zij, " omdat ik het eerst niet aan durfde."</p><p>We zijn twee keer weggeweest naar een huisje van Landal. Oh wat fijn. Huisjes staan ver uit elkaar, je komt niemand tegen in de supermarkt op het terrein en je wandelt eventjes een andere route. Zie video link onder aan.</p><p>Manlief heeft zijn kookkunsten weer opgepoetst en bijgewerkt. Hoe leuk is dat. Soms moet ik nu gewoon mijn kook momenten boeken. We hebben er plezier in- en omdat hij toch de boodschappen doet, bepaalt manlief vaak het menu. Prima. Ik kook heel graag, maar heb geen voorplanning nodig behalve voor 'echte geplande' etentjes. Ik kook voornamelijk " wat de kast en koelkast beidt".</p><p>Schoenen: Tegenwoordig kunnen we een winkel afspraak maken. Ik vond het uiterste spannend. Ja, ik ben wezen winkelen bij Van Laren. Mijn schoenen, na al dat gedwongen ge-wandel, waren echt aan vervanging toe. In 20 minuten was ik klaar. Twee paar maar liefst. Met geheugen zolen. Dan weet ik tenminste waar ik geweest ben of naartoe wil. 😂😂😂!</p><p>Tuincentrum: Dit jaar wel pluk sla, tomaatjes en aardbeien. Ik greep er echt naast vorig seizoen toen de tuincentra open gingen en iedereen als een gek de tuinen om wilde bouwen, groente tuintjes aanlegde etc. Door mijn terughoudende houding toen, waren wij te laat. Alles was uitverkocht. Jammer. Nu, in een 30 minuten koop moment alles netjes voor elkaar. Je kon een kanon afschieten bij Intratuin. Ik had s'morgens op de site gekeken en er konden nog 18 mensen komen op een tijdstip die mij beviel. Geen 4 uur wacht tijd. Wees slim mensen. Als er een tijdstip vrij is- boeken maar. Komt goed.</p><p>Kleed: Op naar de showroom van Volero. Een leuke, nou ja, spannende rit in hagel en sneeuw. Zoiets koop je niet online. Wat een leuk uitje. We kregen ook koffie. Net als vanouds. En we maakten er een uitje van. Rond rit. Niet de zelfde route naar huis. Zo kwamen wij de dag door.</p><p>Shoppen is NIET mijn lieveling's activiteit. Toch moet het soms gebeuren. Nee, dit waren geen afspraken allemaal dicht op elkaar. Zo ben ik dan ook weer niet. De afgelopen weken deze 3 momenten met minimaal 1 week ertussen. Dat geeft ook rust. Als er wat verkeerd gegaan zou zijn, dan merk je dat wel na 5-7 dagen. Ik ben toch voorzichtig wat dat betreft. </p><p>Dus ja, veel kan. Het is niet de vrijheid die ik gewend ben maar ook niet de bedrukking die mij tot huisarrest en vervolging drijven. Ik ben vrij en veilig. Dat alles niet loopt zoals ik wens is een ander verhaal. April, je kan doen wat je wil, daar heb je mijn toestemming niet voor nodig. Ik blijf gezond en leef ook zoals ik wil om door deze bizarre tijd door te komen.</p><p><a href="https://youtu.be/F4fHpqMgMUk">Landal Aalden in december 2020.</a></p><p><a href="https://youtu.be/YSVHUPbxal8">Landal Beekbergen in februari 2021</a></p><p><br /></p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-63869635206155435382021-03-21T10:54:00.004+01:002021-03-21T11:54:45.422+01:00Hoe gaat het met je?<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/s600/blowing+hair+in+wind.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHV-UWP2FWt1hRwOM90boFZ2K8WtagfgH9f5hyphenhyphen1IBd-mp3GwHgbe9ynh5hxZ_SnSzfMgD4IqBrbNpP5Xlw2gMiQbLjlkDsxvvOe8rnN2TiqDRrqaTZd3f23vEoPl1JIJZjzphnT9TW1Nvj/s320/blowing+hair+in+wind.gif" width="320" /></a></div>tJa, wat een veelzijdige vraag eigenlijk. Ik krijg de vraag steeds vaker en vaker naarmate onze lockdown duurt. Nou nee, iets genuanceerder, ik krijg, "How are you doing? You keeping ok?" Vanuit de UK/VK en New Zealand.<p></p><p>In New Zealand is de vaccine wel al aangekomen, nog niet gebruikt maar ze hebben wel genoeg om iedereen te kunnen prikken. Het is nu strategisch weten wanneer dat een goed plan is. Ik krijg de vraag ook van vrienden in Engeland. Daar gaat het vaccineren als een trein. De meesten zijn jonger dan ik..sommigen stukken jonger. Dan zie ik een berichtje met een foto van hun inentingsbewijs. Al geprikt dus. Nou is dat niet zalig makend want ik ben niet ziek, mijn man ook niet en behalve een lieve vriend die overleden is aan Covid19 en niet in Nederland woonachtig was, is er niemand in mijn dichte omgeving ernstig ziek geworden met Covid19. Dus die corona virus is voor ons nog op afstand. Dat we nog geen vaccinatie gehad hebben maakt het nog steeds spannend om de straat op te gaan en doen alsof er niets aan de hand is.</p><p>Dus, How am I? Nou, gezond en ongeduldig. Ongeduldig omdat ik zit te trappelen om naar mijn kinderen te mogen gaan, voorzichtig omdat ik tot nu toe de virus hebt weten te ontwijken en dat zo wil houden.</p><p>Hoe ziet mijn leven er dan uit? How am I doing? I am doing ok. Meeste dagen zijn best wel goed gevuld, plezierig en om van te genieten. Natuurlijk heb ik ook baaldagen. Wil ik ook terug naar het voormalige 'Normaal' toch zie ik ook voordelen van sommige maatregelen. Gelukkig ben ik nu af van al dat gezoen en handgeschut op verjaardagen. Ik heb wel vrienden en vriendinnen die ik een kus of hug gun vanwege een hechte vriendschap maar daar hoort niet iedereen bij. En de jarige wil ik best feliciteren inclusief partner maar de rest van het gezelschap krijgt een algemene zwaai in de lucht en felicitatie op afstand zonder dat ik me daar voor hoef te schamen of uitzonderlijk hoef te voelen. Dus deze periode heeft wel zijn voordelen omdat het veel heeft blootgelegd waar niet alleen ik tegenaan hikte of ongemakkelijk vond.</p><p>Ook mis ik de stad niet echt. Ik ben geen shopper in de zin van de hele dag struinen en winkels in en uit draven. Als ik naar de stad ga heb ik een route gepland. Dan vink ik de plekken af waar ik iets nodig hebt en desnoods neem ik een bakje koffie ergens- dan meteen weer naar huis. Voor mij is dus dagje shoppen geen uitje maar een noodzaak.</p><p>Dat hygiene onder de loep wordt genomen is alleen maar een groot goed. We schijnen als mensheid toch daar wat slordig in zijn geworden. Ik dacht wel dat ik daar redelijk strak in was, nu nog meer zo. Kan alleen maar goed zijn. Dat ervaar ik niet als negatief. </p><p>Wel vind ik het jammer dat mijn nieuwe 'hobby' net van start ging en nu stil ligt. Treinen! Gewoon op de trein stappen en ergens naartoe gaan om te verkennen. Zomaar een dagje uit. Had er twee opzitten toen Corona dat in de ban deed. Jammer hoor, die bewegingsvrijheid zo beperkt is momenteel. Snap het wel en houd me er redelijk aan. Geen onnodige uitstapjes op plekken die te druk kunnen zijn.</p><p>Nee, zielig ben ik niet. Er kan nog zoveel. Merk wel dat mensen nu klagen omdat iets niet kan- niet omdat ze dat zo op prijs stelden maar gewoon omdat het 'opgelegd' wordt. Jeetje, doe eens normaal. Het komt wel weer goed- ALS men zich even in kan houden en doorzet. </p><p>Conclusie: Adem in adem uit, adem in adem uit. Wees tevreden met wat je hebt, je weet nooit wanneer het er niet meer is. Gezondheid boven alles. Fijne dag verder!</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-89988468095599486012021-03-01T11:29:00.001+01:002021-03-01T11:29:20.002+01:00We willen zoveel maar dan allemaal anders<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHR9YasICDbJfZdSv69cUPnB1o1Bd5F_pPW7wp4_kavakJ40IAdhfW6fIdPs34trwNs9D5XK56O-Bit2ob9XLefHpovAS-_Lbi7m96-LZpCZ0BBW1bRkHXtUFqgCHdOWIq0COjEYkp5Lob/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHR9YasICDbJfZdSv69cUPnB1o1Bd5F_pPW7wp4_kavakJ40IAdhfW6fIdPs34trwNs9D5XK56O-Bit2ob9XLefHpovAS-_Lbi7m96-LZpCZ0BBW1bRkHXtUFqgCHdOWIq0COjEYkp5Lob/w280-h245/blowing+hair+in+wind.gif" width="280" /></a></div>We willen zoveel. Dat op zich is geen probleem, want, waar een wil is, is een weg. Alleen, wij willen eigenlijk het zelfde maar dan anders, en die weg is zo moeilijk te bepalen. Wij, dat zijn u en ik, hebben er elk een andere beeld bij hoe we iets kunnen realiseren. Hoe de weg ernaartoe uit zou moeten zien. Wordt het een toeristische route- of recht toe recht aan? Persoonlijk ben ik van de landelijke weggetjes en uitzichten, rust en ruimte en minder vaart, met uit noodzaak, zo af en toe een stuk Rijksweg.<p></p><p>Onze verkiezingen staan voor de deur. Er staan maar liefst 37 partijen op de verkies lijst. ZEVENENDERTIG! Hoe moet een mens daar nou wijzer uit worden? Zijn er nou ECHT 37 wijze dames en heren die ons 'Het Beste' kunnen leveren waar we ALLEMAAL blij van zullen worden? Hebben zij DE weg gevonden? De mooiste, beste of kortste route?</p><p>Ik snap ook wel dat niet één partij, gedachtengoed of ideaal, 'HET' antwoord heeft op de zaken die in ons land spelen. Veel dingen zijn helaas fout gegaan. En niet door de ene partij of de ander maar het hele clubje is laks geweest. Ik kan alleen spreken over de wanboel van het UWV. Van de toeslagen affaire of andere missers heb ik geen ervaring. Alleen van horen zeggen. Dat er dingen fout zijn gegaan en waarschijnlijk in de toekomst ook fout zullen gaan is zeker. Het is wat, een heel land met al die meningen en wensen, om ze tevreden te houden. Het is niet te realiseren iedereen, altijd en alles goed te doen. Want: Iedereen, Altijd en Alles is een dwaze gedachten alleen al. We zijn allemaal anders en " we ALL matter".</p><p>Ik weet wel op wie en welke partij ik ga stemmen. Niet omdat ik denk, 'Die hebben ALLES op een rijtje zoals IK dat wil. Het gaat om een gevoel en 'the big picture'. Het kunnen overzien en de klappen kunnen ontvangen. Voor mijn gevoel zijn er meer partijen die klappen uitdelen dan effectief iets toevoegen aan het welzijn van ons allen. Kritiek mag en moet. Kom dan ook met oplossingen.</p><p>Het zijn rare tijden. Het zijn onzekere tijden. Het zijn onbekende tijden. Koffie dik kijken, plannen maken en uitvoeren en maar hopen dat mensen zich voor 100% inzetten. Enfin, we weten wel dat dit een lastig pakket is met zoveel uiteenlopende meningen dat we blij mogen zijn met 75%.</p><p>Ga jij stemmen?</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-83484543726392144662021-02-22T16:14:00.002+01:002021-02-22T16:19:08.694+01:00We schaatsen en genieten van de vroege lente zon.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg11M_wRtRRQA6c1S5Cocw8yBxJHHtx-jENeeWPtFn7Or8B_poWDDTLCPd7yoV_OGakt4gwpBoLuimlwjqe6pRbDbypv5lakyIN5_ktkHiRc0Rc9uCz6OF2FzfGIQOQmPTF0kG_odDIHtmQ/s600/blowing+hair+in+wind.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg11M_wRtRRQA6c1S5Cocw8yBxJHHtx-jENeeWPtFn7Or8B_poWDDTLCPd7yoV_OGakt4gwpBoLuimlwjqe6pRbDbypv5lakyIN5_ktkHiRc0Rc9uCz6OF2FzfGIQOQmPTF0kG_odDIHtmQ/w255-h223/blowing+hair+in+wind.gif" width="255" /></a></div><br />Oh wat was Nederland eventjes Samen Wit. Natuurlijk zullen er wel mensen geweest zijn die sneeuw en ijs niet leuk vinden. Toch, denk ik dan, zal de sfeer iedereen wel eventjes geraakt hebben. Blije gezichten. Dat doet wat met een mens. Als ik wandel hoef ik niet iedereen vocaal te begroeten maar een glimlach zegt ook al veel. Nou ja, meestal. Ik zie wel eens wat brompotten voorbij schuiven hoor, dat ik dan denk, 'Ach wat sneu. Die is niet blij vandaag. Jammer' Hoewel dat mijn pret niet drukt, is er wel een seconde van 'jakkes jammer nou!'<p></p><p>Het liedje van Willy en Willeke Alberti heet, "<a href="https://www.youtube.com/watch?v=aT-8FlEBJ5s">Een glimlach van een kind</a>". Die zin alleen al maakt blij toch? En al dat ijs, sneeuw en het zonnetje erbij zorgende voor een glimlach op veel gezichten. Voelde u de sfeer veranderen? De sfeer van moedeloosheid en vermoeidheid? De negatieve spiraal waarin wij als land in waren verzonken? Ik wel. De vogels zongen nog mooier. De bomen leken nog hoger en het glimmende water opervlakte lonkte naar de schaatsende menigte. Winter op z'n mooist. We waren eventjes SAMEN.</p><p>De dooi zette in. Tegelijkertijd was er weer, of nog, een gevecht bezig. Die van de avondklok. Iedereen mag er wat van vinden. U, en ik ook. Of het wel of niet werkt zullen we nooit weten. Wat we wel weten is dat er genoeg mensen zijn die alles aan zouden vechten, of het nou nut heeft of nutteloos is. Gewoon, om het gevecht. Een tussen pauze van samen zijn. De split in de samenleving dreigde weer op gang te komen. </p><p>Moeder Natuur keek er naar en schudde haar hoofd. Wij werden, net als de onverwachte winterse buien, in een vroege lente bedolven. Kan niet waar zijn, dachten we allemaal. Voor de mensen met winterse klachten zoals depressie in de donkere maanden was dit een verlossing van hun kwaad.</p><p>Samen de parken in, strand op, picknick kleedjes, fietspaden. Vrolijk. De krokussen hadden de sneeuwlaag overleeft. Geel en paars. Overal kleur. De sneeuwklokjes knikte vrolijk in de bries. De zon, ja die kwam ook kijken. En hoe. Bij ons appartementen complex kwamen de bewoners massaal op gang. Balkons werden opgeruimd, ramen gezeemd, stoelen uit de berging gehaald. Er klonk gelach. Er werd wijn geschonken, gegeten buiten. Er werd gezwaaid naar de buren die al maanden binnen zaten. Samen. Genieten.</p><p>De komende weken, minimaal 2 heb ik gezien op Buienradar, lijkt het sombere weer zelf even op vakantie. We mogen even benen strekken en ons voorzien van een licht tintje om de winterse wangen weg te werken. Ook komt er morgen weer een Premier TV Conference. Wat gaat hij zeggen? Wat is nog niet gelekt? Zijn er grote of kleine stapjes gepland? Reikhalzend kijken 'we' samen hier naar uit. Hopelijk zijn we het er mee eens, met de beslissingen en gaan we niet weer als experts reageren, van hoe het beter kan. Het is al moeilijk genoeg.</p><p>Even lijkt de winter ons verlaten te hebben. Schijn bedriegt. Er kan nog van alles gebeuren de komende maanden maar dit pakt niemand ons meer af. Even samen op de schaats en samen op het picknick kleed. Dit hebben we alvast binnen.</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-47638682354061764592021-02-11T13:18:00.007+01:002021-02-22T16:06:55.205+01:00Begrip en onbegrip<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNUjVBXAGa-0mwYYlS9Rjem0-I4pCT1zcQpqFrXL0r9hajvcdW7krhV7mWLYudP7MtlGgZ9ZU07qbbIcxb256uyYLUSY6KzCBymIp48vkk4X1eH39IpCmg1kP9P61jF5rZImN_FJVpgXGe/s600/blowing+hair+in+wind.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNUjVBXAGa-0mwYYlS9Rjem0-I4pCT1zcQpqFrXL0r9hajvcdW7krhV7mWLYudP7MtlGgZ9ZU07qbbIcxb256uyYLUSY6KzCBymIp48vkk4X1eH39IpCmg1kP9P61jF5rZImN_FJVpgXGe/w221-h193/blowing+hair+in+wind.gif" width="221" /></a></div>Wat leven wij in een moeilijk tijd. Eigenlijk is deze tijd niet anders dan anderen. We worden nu geconfronteerd met een virus van lichamelijke aard. Deze discrimineert niet. Pakt jong en oud. Sterk en zwak. Er wordt gewerkt aan vaccins en aan medicijnen om dit virus onder controle te krijgen en mogelijk zelfs uit te bannen. Een wapen om infecties en ziekte erdoor te voorkomen.<p></p><p>Er zijn maatregelen nodig ondertussen zodat de schade aan de gezondheid beperkt kunnen blijven. Dat niet de hele bevolking aan dit virus ten onder gaat. Ondertussen moeten bedrijven hun deuren sluiten. Er is leed, veel leed. Er is zelfs een avond klok. Iets wat sinds de oorlog jaren niet meer is voorgekomen. Nu hoeven we niet bang te zijn dat er bommen vallen of dat we op de hoek opgepakt worden door een groep vijandige soldaten, maar we zullen wel aangehouden worden door politie of stadswacht als wij buiten de aangekondigde tijden buiten zijn zonder goede reden. Dat vallen en bekeuringen, maar geen kogels.</p><p>Toch heeft deze pandemie veel bloot gelegd. Veel van onze jeugd weet zich niet te vermaken zonder dat ze in groepen buiten verzamelen. Het 'thuis blijven' lijkt een straf. Onze ouderen worden verweten dat ze een 'last' leeftijdsgroep' zijn. Want omdat de ziekenhuizen veel ouderen in de bedden hebben liggen, moeten de jongeren het bekopen met restricties. Met het 'afpakken' van hun jeugd. Er is onbegrip, er zijn beschuldigingen, er wordt de regering veel verweten, er is veel onbegrip en er zijn nog steeds mensen die denken aan complot theorieën en de virus ontkenners komen met geen bewijs alleen veel geroep en geschreeuw. Dit komt ook uit een angst- iets wat ongezien zoveel leed veroorzaakt. Dat snap ik. Heb ik begrip voor. Maar geen begrip voor de rellen, schade en schofterig gedrag tegen politie en andere zoals de gezondheidsmedewerkers of beveiliging.</p><p>Hoewel er begrijpelijk aan een vaccine en medicijnen wordt gewerkt, zou er ook naar de mens en de maatschappij gekeken mogen worden. Ook merk ik, dat er maar kleine dingen hoeven gebeuren of ik word of boos, verdrietig, onzeker of rusteloos. Veel meer voorkomend dan ik me ooit kan herinneren. Hoe komt dat toch denk ik dan? Misschien toch door de onbegrip en onmacht om mij heen. Door de beschuldigers en betweters die van alles roepen maar alleen maar tegengas geven en niets toevoegen aan de oplossingen.</p><p>Ik leef ontzettend mee met de eigenaren van bedrijven groot en klein die onder dit virus veel te lijden hebben. Ik begrijp hun frustratie als ze horen dat online verkoop van producten die zij zelf ook in hun assortiment hebben, met man en macht geleverd worden door een overbelast PostNL of andere bezorg instelling. Dat doet vast veel pijn. Ook heb ik begrip voor de reden dat de winkels dicht moesten. We bewegen veel te veel. Hoewel er gevraagd wordt maar met 1 persoon te komen winkelen, gaan mensen toch samen, want, ja je wil toch wat gezelligheid in deze moeilijke period. Ik snap het maar heb daar geen begrip voor. Dat willen we allemaal wel. Ik heb begrip voor de jeugd die graag naar een feestje wil. Ik heb geen begrip voor het idee dat 'ouderen' dat niet willen. Een 65ste of 80-90ste verjaardag vieren is net zo'n mijlpaal als iemand die 18 of 5 of 30 wordt. Je wil toch dat iedereen dat kan?</p><p>Vol bewondering kijk ik naar de mensen die in de front linie het werk moeten doen. Wat een helden. Ik doe het ze niet na, toch hoop ik dat wat ik wel doe, meedraagt aan het vechten tegen deze pandemie. Tegen het onwel zijn van onze samenleving. Tegen onverdraagzaamheid en onbegrip. Diegene die veel te roepen hebben in negativiteit, ik begrijp dat het uit frustratie is, toch heb ik onbegrip voor opstand en onverdraagzaamheid.</p><p>Momenteel zit mijn 'bubbel' in een vakantiehuisje in het bos in de sneeuw. Als een van ons nu naar de supermarkt hier gaat voor broodjes, lopen er misschien 2-3 mensen in de supermarkt. Geen 50 of 60 en zeker niet samen. Als wij de deur uit gaan te wandelen, komen we op afstand een enkeling tegen. Als wij thuis wandelen, moeten we constant uitwijken voor groepjes mensen die hetzelfde idee hebben, even naar buiten.</p><p>Ook hier, het gaan naar deze plek, heeft bij een enkeling onbegrip aangewakkerd. Wij zijn de reden dat de virus nog rond dwaalt. Wij zijn egoïsten. Wij zijn de Ikke ikke ikke generatie. Daar heb ik totaal geen begrip voor. Ik vind het zelfs zielig. Vanaf de rit in de auto, het aankomen op bestemming en het in gebruik nemen van ons plekje zijn wij met niemand in aanraking gekomen. We houden ons aan de regels. Wij behoeden voor 'in gevaar' brengen van anderen. Door uit de drukke omgeving te gaan- brengen wij niemand in gevaar. We zijn zelf voorziend, behalve dan die lekkere croissantjes 's morgens</p><p>Ik begon met het zeggen dat we geconfronteerd zijn met een virus van lichamelijke aard. Dit heeft een andere virus bloot gelegd. Die van ONBEGRIP. Die van het ontbreken van medeleven en zelf ingenomenheid in de maatschappij. Ik probeer, op mijn manier, goed te doen voor de samenleving en mijn gezondheid. Er zijn mensen in mijn omgeving waar ik de zorg en ook liefde voor hebt. Die mensen wil ik beschermen, steunen, hulp bieden, er voor zijn. Dan ga ik en mijn bubbel dit toch niet in gevaar brengen?</p><p>Zodra er wat verlichting komt in deze wereldse situatie wat betreft de Corona virus wil ik weer naar mijn kinderen gaan. Die heb ik in 20 maanden niet gezien. Dan ga ik toch voorzichtig om met het leven in het algemeen?</p><p>De spreuk, " Dit moeten we samen doen" blijkt toch moeilijk. Dat 'samen' is gesplitst in groepjes. Laten we een medicijnen vinden om deze virus in te dammen. Dat moet toch kunnen. </p><p>Kies een middel: Begrip, inlevingsvermogen, samenhorigheid, medeleven. Wij mensen kunnen dit. Willen we het wel?</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-58897150194985274272021-02-02T15:32:00.002+01:002021-02-02T15:32:16.816+01:00Lange adem, hoop doet leven!<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p></p></blockquote><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHMVlK50-vQW_HqnKThyQFNpvj9UsoJS1Jseuu6UChmp_9iZaJtg90q0_2ilEMKK9afFUA0uzcQHeU3bEfk-kqRBC5vLrSU-yr4OmSp_XiP_ME6QMW_zUGqTAeXS01R1QZbrW0V1r8lflD/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHMVlK50-vQW_HqnKThyQFNpvj9UsoJS1Jseuu6UChmp_9iZaJtg90q0_2ilEMKK9afFUA0uzcQHeU3bEfk-kqRBC5vLrSU-yr4OmSp_XiP_ME6QMW_zUGqTAeXS01R1QZbrW0V1r8lflD/w200-h175/blowing+hair+in+wind.gif" width="200" /></a> Nou daar gaan we dan, de 12de maand in van de pandemie. NOOIT maar dan ook NOOIT gedacht dat zoiets zo ingrijpend zou kunnen worden. Ja, ik herinner mij wel eerdere calamiteiten en angsten vanwege toe onbekende oprukkende ziektes en besmettingen, toch waren die sneller 'onder controle'. Ze ontwrichten de maatschappij niet zo erg als deze. Ik heb het over virussen en aandoeningen van 'deze tijd'. Nee ik ga niet terug naar middeleeuwse omstandigheden. Ook niet naar de oorlog. Dat zijn geen vergelijkingen die men kan en zou moeten willen maken. Echt appels met citroenen vergelijken. Ik zou de peer niet willen beledigen. Te lekker en zoet.</div><p></p><p>Waar ik denk dat veel weerstand en onrust vandaan komt bij de maatregelen die genomen worden ter bescherming van ons allen. Dat men veel te ongeduldig is. Dat de reporters al een antwoord op een vraag van overmorgen, vandaag als kop in de krant willen hebben. Dat men meer en meer gewend raakt aan 'oploskoffie' dus ook snelle oplossingen voor dingen waar ze geen grip op hebben. Geduld is en was altijd een 'schone zaak'. De gezegde "Rome was niet in een dag gebouwd" lijkt een vergeten spreuk.</p><p>Geeft ingezette maatregelen, nieuw opgezette plannen en processen een KANS om ingewerkt te worden en mensen te laten inwerken. Maar nee, er moet vanaf dat de aankondiging " we gaan vaccineren' een heksenjacht geopend worden. Voor de eerste prik waren de berichten en interviews al zo aangescherpt dat wat men ook zei, ze zouden het waarschijnlijk nooit goed doen.</p><p>Er is GEEN 1-2-3 oplossing of glad programma om deze virus ten onder te krijgen. Ook ben ik Corona nieuws moe. Ook wil ik weer naar mijn kinderen, ook wil ik weer een avondje uit eten, een dagje winkelen, treinreisje maken, boodschappen doen buren op bezoek hebben, etentjes organiseren, verjaardagen vieren met vrienden etc etc etc. NIE-MAND vindt dit leuk.</p><p>Geduld, regels in acht nemen, thuis blijven of in ieder geval geen groepen vormen- ook al is demonstreren je recht. Omdat iets mag wil niet zeggen dat het moet. Ik kan, als ik het in beweging zou zetten, naar mijn kinderen in Nieuw Zeeland. Het KAN. Maar, zo zei mijn dochter, is dat een reden om het te doen? De reis alleen al is gevaarlijk. Ik weet niet wat voor gezondheid de mensen hebben die ook in dat vliegtuig zitten. En het zijn er twee he. Een lange zit. Alle besmettingen daar momenteel zijn 'import'. Wil ik me daar aan wagen. Wil ik het risico nemen om 'iets' mee te brengen terwijl ik zelf misschien alleen maar drager ben?</p><p>We zouden ook kunnen schommelen tussen maatregelen, versoepelingen, maatregelen, versoepelingen. Zoals het er nu uitziet is dat ook de werkelijkheid. Omdat men het GEDULD niet op kan brengen en de druk op iedereen gezet wordt die maar enig betrokken is bij de maatregelen, willen WIJ de MENS het laatst woord hebben. De gevolgen, nee die verantwoordelijkheid wil niemand.</p><p>GEDULD is een schone zaak. Niet altijd gezellig, leuk of een lolletje, maar NOODZAKELIJK. Laten we de maatregelen nog een maand vast houden. Je KAN het! Echt waar. En als jij het kan kan ik het ook. Nog even....GEDULD!</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-50241940683485916132021-01-18T10:12:00.002+01:002021-01-18T10:12:23.674+01:00De kracht van vriendschap<p>Wat is uw definitie van vriendschap?</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzQNh3xsM7gz9ZygH6kWyWx2Ye3ddeDNyoSWSWwp3833NuW5nCiGYWB2aCzq-QFcSWXqwuX8F0v-sXJ5iX_M0ndw-LPOscxneu1nVmABksl4m8kVRx6dt2QjADCEpINIefEgG60IBKNXEk/" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="525" data-original-width="600" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzQNh3xsM7gz9ZygH6kWyWx2Ye3ddeDNyoSWSWwp3833NuW5nCiGYWB2aCzq-QFcSWXqwuX8F0v-sXJ5iX_M0ndw-LPOscxneu1nVmABksl4m8kVRx6dt2QjADCEpINIefEgG60IBKNXEk/w200-h175/blowing+hair+in+wind+kopie.gif" width="200" /></a></div>In deze ongewone en stressvolle tijden, waarin niets meer zeker is, of eigenlijk nooit was maar dat dachten we, is er tijd in mijn/onze dag gekomen om meer over dit soort onderwerpen te denken.<p></p><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p></p></blockquote><p></p><p>Voor mij, en nog een aantal mensen in mijn omgeving wel, in ieder geval. De agenda's zijn minder vol. Het <i>'ik had nu al ergens moeten zijn' </i>en <i>'dat kan er ook wel bij pff'</i> is even niet van toepassing. We zijn meer thuis, we lopen vaker rondjes en we hebben meer tijd voor die serie op Netflix. We hebben ruimte gekregen om stil te staan, hoewel we daar niet om hebben gevraagd, toch gekregen. Wat ik merk is dat er veel zijn die dit niet kunnen waarderen. Er bang voor zijn. Bang de regie los te laten. Zich neer te leggen bij het onvermijdelijke. Er niet om hebben gevraagd en dus er zich hand en tand tegen te verzetten.</p><p>Tijd om na te denken over levensvragen is niet altijd even makkelijk. Soms komt het plotseling op je pad doordat iemand in de directe omgeving een slecht gezondheid bericht krijgt. Een groot impact van een verandering aan omstandigheden. Het raakt allen op verschillende manieren die dichtbij staan. Confrontatie met de onverwachte dood, een te vroege dood vaak, is niet te bevatten. Oneerlijk dat hij of zij dit mee moet maken en anderen van de zijlijn toe moeten kijken. En uiteraard, komen de vragen. De persoonlijke vragen. "Hoe sta ik in het leven? Wat als mij dat zou overkomen? Durf ik als mede wandelaar deze vriend/vriendin wel te steunen en mee te lopen? Kan ik dit?"</p><p>Momenteel heerst de Corona virus door de wereld. Het is een besmettelijk en vaak fatale virus die honderdduizenden slachtoffers heeft gemaakt en de strijd hiertegen is nog niet voorbij. Deze virus zorgt er ook voor dat wij, met z'n allen, geroepen worden om afstand te houden. Niet van 'zomaar' iets of iemand, nee van iedereen die niet onder het zelfde dak woont. Familie, vrienden, bekenden. Ook die ziek zijn met levensbedreigende ziektes zoals kanker, zware hart patiënten en mensen met COPD en dergelijke. We worden gevraagd om 'opgelegde' regels na te leven. Niet zomaar verzonnen regels, nee beschermende regels. Moeilijk soms maar niet onmogelijk. Wel lastig voor velen blijkt het.</p><p>Ik vroeg u, wat is uw definitie van vriendschap?</p><p>Is vriendschap alleen een gevoel bij een relatie die u heeft met iemand die geen familie is maar wel '<i>iets</i>' heeft waardoor u bent aangetrokken door deze persoon/personen? Iemand die raad, steun, plezier, blijheid geeft? Of is het meer dan dat? Is het misschien een gevoel van verbondenheid, van intimiteit die leid tot het delen van angsten, hopen, dromen, verhalen, geheimen en dat kostbare, tijd met elkaar? Geeft het een gevoel dat je die persoon/personen ook kan/moet delen in hun geluk, raad geven, beschermen, behoeden voor kwaad en verdriet? Kan steunen, inspireren, aanmoedigen en lief te hebben? Kan je moeder, broer, zus, vader, oom of tante ook je beste vriend/vriendin zijn? Of kan een familielid geen vriend zijn omdat het al familie is? Zijn er graden van vriendschap? Tot in hoeverre ben je iemand's vriend/vriendin? Wat heb je er voor over zodat de vriendschap blijft? </p><p>Hoe zwaar weegt die vriendschap, of weegt het niets maar voegt het vreugde en een onbetaalbare waarde aan uw leven toe? Wat heeft u over voor uw vriendschap? Zomaar een vraag, op deze ietwat grijze maandagochtend- dan wel met belofte van wat zon later op de dag. Er gloort dus wat licht op de horizon. Ik wens u een heel mooi en plezierige week toe, zonder pijn, verdriet en verlies van welke vriendschap dan ook.</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-20891853871370040252021-01-13T08:05:00.006+01:002021-01-13T08:05:51.857+01:00Nog even volhouden<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLDqSe2FPhd6AS9toz-1IfxWc_-qN4vr0deR8869EDFYKzLqi4e9ghjq9Ub-hyYFCg48OF_3zmELIX4EA0koYfOfzW04wVCVMpnoF5aupYunKrJVqcyBd010UpxhHfoUqfwGG8e1uC3p-a/" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="525" data-original-width="600" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLDqSe2FPhd6AS9toz-1IfxWc_-qN4vr0deR8869EDFYKzLqi4e9ghjq9Ub-hyYFCg48OF_3zmELIX4EA0koYfOfzW04wVCVMpnoF5aupYunKrJVqcyBd010UpxhHfoUqfwGG8e1uC3p-a/w174-h152/blowing+hair+in+wind+kopie.gif" width="174" /></a></div>Ik kwam een prachtig stukje schrijven tegen vanochtend. <p></p><p>Het is zo mooi en raakte mij dat ik dacht, dit moet ik delen.</p><p>Wat jou situatie ook mag zijn, op een of andere manier is er hulp voor jou. Vraag erom als je deze nieuwe lockdown niet ziet zitten.</p><p>Voor diegene die het niet willen: Denk even niet aan jezelf maar een ander.</p><p><br /></p><p>Het is een ongezien vijand waar wij tegen vechten. Er vallen geen bommen, er staan geen scherpschutters klaar op elke hoek. De supermarkten zijn open en we kunnen nog veel. </p><p>Wij kunnen dit samen doen- als iedereen het maar WIL.</p><p><br /></p><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">EEN RAKE COLUMN VAN STINE JENSEN</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Uit het hart gegrepen. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Kwetsbaren. </div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">De tweede lockdown is een test van beschaving.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Een flink aantal jaren terug ging ik met een groep's wandelreis mee naar IJsland. Ik had er obsessief naar uitgezien, mijn droom kwam uit! Zoals wel vaker bij wandelvakanties splitste de groep zich al snel op in drie groepen: de fanatieke koplopers, vaak lange, lenige mensen voor wie de sportieve uitdaging vooropstaat; de middenmoters – daar behoorde ik toe – met gemiddelde lichamen en gemiddelde snelheden; en de achterblijvers. Die laatste groep bestond uit wat oudere vrouwen, en ze hielden de boel op, want twee hadden hoogtevrees, de derde een blessure aan haar been en de vierde leek niet vooruit te branden. Je móést in dit onherbergzame landschap op elkaar wachten, en dat wij al een halfuur zaten te pauzeren en het koud kregen deed er niet toe: ook de traagsten hebben recht op een pauze.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ik ergerde me kapot. Dit schoot niet op zo, met dat gemekker over hoogtevrees, en dat allemaal tijdens míjn droomreis, waarvan ik geen seconde onbenut wilde laten. Ik probeerde de irritatie uit mijn lijf te benen.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Op dag drie werd ik wakker met pijn in mijn knie. Ik kon nauwelijks een stap zetten. Een vrouw uit de trage groep bood me meteen haar wandelstok aan. Ik geneerde me, zei dat ik er zelf een zou kopen. De aardige IJslandse buschauffeur die ons een stuk reed naar een volgend verblijf, regelde met een bevriende andere chauffeur dat die twee stokken mee zou nemen van weer een bevriende collega met een sportzaak uit een klein IJsland dorp. In een besneeuwd landschap in the middle of nowhere stopten twee bussen, de ramen gingen open, de stokken werden aangereikt. Ze waren voor mij. De hele groep sloeg het tafereel gade, terwijl het schaamrood me naar de kaken steeg.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">De dagen erna liep ik achteraan. De trage groep was ontstellend lief voor me. Ze wachtten op me, hadden het goed met elkaar en ik mocht erbij horen. De een vertelde dat ze kanker had overleefd; IJsland was haar cadeau. De ander had haar man net verloren; IJsland was helende grond. Schaamte, geluk, liefde, dankbaarheid – ik voelde veel tegelijkertijd.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: system-ui, -apple-system, system-ui, ".SFNSText-Regular", sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ik nam me voor deze levensles nooit meer te vergeten. Na de aankondiging van de tweede lockdown dacht ik eraan terug. Jort Kelder zei op televisie: ‘We zijn een kleine, zeer kwetsbare groep nu aan het beschermen, ten koste van al het andere.’ Zeker, dacht ik, en dat is precies de kern van beschaving en de test ervan: hoe je met de aller-kwetsbaarsten omgaat. Soms betekent het: wachten op een ander, soms betekent het: je bekommeren om het verhaal van de ander. De kwetsbaren kunnen jong zijn, of oud. Het kan je vader of je moeder zijn. Of, op een dag, jijzelf.</div></div><p><br /></p><p><br /></p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-30166801865713615162021-01-10T07:49:00.005+01:002021-01-10T07:49:55.653+01:00Liefde, liefde voor elkaar is een kostbaar geschenk<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p></p><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzjhqRwY9tw1p3215l-u-ttCa-d-_BdnRFDlqWQshxmhC6FnRnGuhD-iufqF3geTq141W9BIRxsM1xMsOp6h1PcIoQj_W3JSnlLVnnJggTSIYNz7sAG_mAlLzHxkEPT3MnjK7yo_lh1b9_/s600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzjhqRwY9tw1p3215l-u-ttCa-d-_BdnRFDlqWQshxmhC6FnRnGuhD-iufqF3geTq141W9BIRxsM1xMsOp6h1PcIoQj_W3JSnlLVnnJggTSIYNz7sAG_mAlLzHxkEPT3MnjK7yo_lh1b9_/w200-h175/blowing+hair+in+wind.gif" width="200" /></a></div><p></p></blockquote></blockquote><p><br />Medeleven, zorgen voor elkaar, begrip hebben voor een ander, aandacht en steun.</p><p>Ik ben in een wereld opgegroeid waar dit soort woorden geen woorden maar daden waren. Als ik terug kijk op de periode dat ik mijn kinderen opvoedde, denk ik ook dat ik deze <i>begrippen </i>hebt uitgeleefd. Voorgedaan en doorgegeven. </p><p>De wereld waar mijn kleinkinderen in opgroeien zie ik steeds minder hiervan om mij heen. Het beangstigd mij. Een verharde maatschappij die wel zelf zal kiezen hoe die zich gedraagt. Een veel voorkomende uitspraak die ik hoor en lees is, <i><b><span style="color: red;">Ik</span></b> bepaal zelf wel of <span style="color: red;"><b>ik</b></span> ....! </i>en, <i><span style="color: red;"><b>Ik</b></span> laat me de les niet voorlezen!</i></p><p>Er heerst niet alleen een virus die ons lichaam aanvalt maar ook een die in ons hart is gaan zitten. Als ik een mening hebt, dan wordt die afgeschoten door iemand die mij wel eventjes fijntjes uit zal leggen waarom ik " <i>als een domme schaap</i>" mij alles voor laat liegen. In plaats van een gesprek wordt het een woordenwisseling waarin ik wel haar fijntjes wordt verteld dat ik de domme schaap ben die alles maar slikt en gelooft. Opeens is de wereld bezet met experts op alle gebieden. Men weet het allemaal zo goed.</p><p>De pandemie heeft zeker wat bloot gelegd. En dan heb ik het niet over de aantal bedden dat onze ziekenhuizen rijk zijn, of dat er te weinig mondkapjes waren voor zorgpersoneel. Waar wij, de mensheid, hadden kunnen schitteren samen, is het oorlog geworden. In families, buurten en gemeenschappen.</p><p>Wie heeft de wijsheid in pacht? Ik niet. Ik heb houvast aan mijn geloof. Nee, ik denk niet dat ik alles over moet laten aan een God die alles weer glad trekt. En over God gesproken, persoonlijk denk ik dat die weent. Weent om de stelligheid waarmee men vast houdt aan hun eigen gelijk. Er zijn kuddes ontstaan, tegenover elkaar. Niks geen samenhorigheid. Niks geen medeleven. Niks geen begrip of zorg voor elkaar. Beschuldigen, schreeuwen, ontkennen, eigen gelijk willen hebben. Mijn gebed is voor de onverschilligheid in de maatschappij, de schreeuwers, de 'self-righteous' die de regels aan hun laars lappen omdat ze het wel beter weten. Dat is een pandemie waar geen vaccine voor gemaakt hoeft te worden. Wij zijn de oplossing. Het zaaien van onmin en angst komt niet van een klein minuscuul virusdeeltje maar via de onrustzaaiers.</p><p>Nou is dit allemaal wel geschreven in zijn algemeenheid. Gelukkig gaat dit niet over iedereen. Met dank aan mensen in de zorg die zich ontfermen over de zieken en de kwetsbaren. Gelukkig zijn er medelevende mensen die voor anderen zorgen die in deze periode veel leed hebben. Die hebben hun handen vol. Zijn overstelpt door aanvragen voor hulp. Zij hebben geen tijd om te schreeuwen, te protesteren of te negeren. Je ziet ze amper want ze werken dag en nacht in stilte en met liefde en begrip voor anderen. Vaak overbelast en met te weinig ondersteuning van de gemeenschap waar zij een deel van uitmaken. </p><p>Er wordt men man en macht gewerkt aan het bedwingen van deze virus die ziekte en dood veroorzaakt door mensen die gevoelsmatig zich inzetten en hun medeleven, zorg voor elkaar en steun bieden. Als onze regering leiders, die wij zelf hebben aangesteld om ons land te leiden, iets van ons vragen of ons hulp of aanwijzingen aanbieden, dan zijn wij eigenlijk geroepen om te gehoorzamen. Het tegenwerken een misdaad juist tegen die democratie die ons dierbaar is. <span style="color: red;">In Romeinen 13 </span>staat heel duidelijk: <i>Iedereen moet gehoorzaam zijn aan de overheid. Want de overheid is door God ingesteld. Want als je ongehoorzaam bent aan de overheid ben je eigenlijk ongehoorzaam aan god.</i> De overheid vraagt niet of u iemand wil doden maar juist door die doden te vermijden. De overheid vraagt niemand de wetten van god te negeren, juist vraagt zij voor gehoorzaamheid en veiligheid. </p><p>Laat hopen dat de komende tijd wat meer inzicht, rust en vrede in onze wereld komt. Zoals het nu gaat hou ik mijn hart vast voor de toekomst van mijn kleinkinderen.</p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-40522393864251528792021-01-01T07:29:00.001+01:002021-01-02T16:05:57.895+01:00Gelukkig Nieuw Jaar?<p> Een bijzondere wens eigenlijk.</p><p>Het is 1 januari 2021. Ik heb al bijna anderhalf jaar geen blog geschreven. Het <i>paste</i> even niet bij mij. Toch werd ik soms overrompeld door gedachten en emoties die ik niet kwijt kon en wist dat ik mijn hoofd beter leeg kon maken door de woorden <i>op papier</i> te zetten. Dus hier ben ik weer!</p><p>Gelukkig Nieuw Jaar:</p><p>Wat maakt een Nieuw Jaar nou <i>gelukkig</i>? Ik begrijp de motivatie wel, achter het benoemen van 1 speciale dag als het aankondigen van een nieuw tijdperk. Het schept orde en geeft mensen een doel voor een nieuw begin. Maar krijgen wij die elke dag niet? </p><p>Als ik uitgeslapen ben, wakker word en een nieuwe dag omhels, is dat niet mijn nieuw begin? Zelfs de datum op de kalender veranderd. Dit was stof voor een pittig gesprek aan tafel een week of zo geleden. Ik respecteer en zoals ik al zei, snap dat er een soort van <i>structuur</i> in het leven wordt geroepen door 1 speciale dag aan te wijzen als het begin van iets nieuws. Wat ik mis, is het besef in mensen, dat deze wens elke dag uitgesproken mag worden. Misschien is dat een van de redenen dat men steeds meer en meer in een soort <i>ik</i> mentaliteit terecht is gekomen.</p><p>Dat in zijn algemeenheid geen moment komt, geen gewaarwording van bij het ontwaken een nieuw jaar begint. De eerste dag van de rest van ons leven. Nu moeten we weer een heel jaar wachten, totdat wij elkaar weer <i>het beste</i> wensen.</p><p>De beste wensen voor 2021. Dat <i>we </i>het beter gaan doen dan in 2020. Want van 2020 kunnen we nog wat leren!</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-30550161085445585442019-02-08T12:40:00.001+01:002021-02-23T08:22:53.212+01:00Gooi maar op de grond! Doe je thuis ook toch?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTjWpQmFjQKt7NH7ZgFa4CDHa_t0npBLK1RBOqoyGsVdhcS5zwJ1UyzAm9Q1VYiCUPqhbo4Prrw9fhMlJpi1kpHzeCJEiy1dCNSo4EIbgz8A9H-3F6XDL7zT0IjUePiiwzhDd_xfAJgB1J/s1600/Schermafbeelding+2019-02-08+om+12.37.16.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTjWpQmFjQKt7NH7ZgFa4CDHa_t0npBLK1RBOqoyGsVdhcS5zwJ1UyzAm9Q1VYiCUPqhbo4Prrw9fhMlJpi1kpHzeCJEiy1dCNSo4EIbgz8A9H-3F6XDL7zT0IjUePiiwzhDd_xfAJgB1J/s200/Schermafbeelding+2019-02-08+om+12.37.16.png" width="200" /></a>Vinden jullie het ook zo raar? Dat wanneer je een eindje gaat wandelen of gewoon naar de winkels loopt dat je zoveel troep tegenkomt? Bekertjes, snoep papier, papieren zakdoekjes om maar wat te noemen. Om het maar niet te hebben over de vele drank flesjes plastiek en glas en blikjes te hebben.<br />
<br />
Ik zie de wereld als een 'thuis'. Ik ben telkens verbaasd als ik weer een hoek om ga. Een nieuw 'kamer' in. De uitstraling van alles wat ik zie. De bouwstijlen van een huis of veel groen doet mij denken aan het behang aan de muur. De vorm en grote van een straat of wijk geven de maten van de 'kamers' aan.<br />
<br />
Al rijdend door ons prachtig land, na elke bocht weer een verrassing, prachtige uitzichten en belevenissen voor het oog. Dan stap je uit om even te genieten of een foto van al dit mooie vast te leggen - waar je dan eerst over de zooi moet stappen. Als er een prullenbak is ruim ik het wel op, maar die is er niet altijd.<br />
<br />
Op en af ritten van snelwegen en entrees van dorpen zijn minder verwelkomend dan je zou willen. Ik schaam mij wel voor wat bezoekers als het eerste ziet als die in mijn stad ( Dordrecht) binnen komen rijden. Als ik bezoek krijg wil ik ze met een nette entree, schone stoep en opgeruimd huis ontvangen. Gemeenten kijken niet zo krap heb ik het gevoel. Hoewel het afval toch van de burger zelf afkomstig is.<div>Het 'opvoeden' van nette burgers lijkt moeilijk te zijn.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-iL34yAGlOkd6Sa19myfQBzrWa3gLskQHAnAnJuW9-eoWwE2IeMeKE0piN_RZddrSo0pHrhiYLaA_NF6mq9Vv7D0hMHraDsW-afz7cFxm2aj4lngWwiWEYGXTCSSj22g_SsnjYHCaSfyl/s1600/Schermafbeelding+2019-02-08+om+12.37.48.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-iL34yAGlOkd6Sa19myfQBzrWa3gLskQHAnAnJuW9-eoWwE2IeMeKE0piN_RZddrSo0pHrhiYLaA_NF6mq9Vv7D0hMHraDsW-afz7cFxm2aj4lngWwiWEYGXTCSSj22g_SsnjYHCaSfyl/s400/Schermafbeelding+2019-02-08+om+12.37.48.png" /></a>De afgelopen 12 maanden heb ik veel van ons land gezien. Ik heb twee maal bezoek uit het buitenland mogen ontvangen. Voor lange periodes. Ik ben videos van onze uitstapjes gaan maken. Waar ik op moet letten is nou net wat ik zeg - het vuil op straat, in de berm en langs de wegen. Ik schaam mij ervoor.<br />
<br />
En nee, er is geen 'schonere gemeente'. Het is overal een probleem. Vuilnisbakken die maar zelden geleegd worden door bezuinigingen, straten die niet meer onderhouden worden. Bewoners, of het nou huurders zijn of huiseigenaren die hun stoep niet meer schoonvegen. Treurig. Nee mensen, het is niet alleen de gemeente die daar verantwoordelijk voor is. Diegene die hun zooi op straat gooien- dat zijn de schuldigen. Toch ligt het ook aan ons als mede burgers, als wij die rommel laten liggen.<br />
<br />
Vanochtend op onze parkeerplaats heb ik weer wat papiertjes en een plastiek beker in de ondergrondse gestort. Een kleine moeite. Soms trek je de huissleutel uit je jaszak en valt je zakdoek op de grond. Wie raapt het dan op? Weinig die daar op letten. Je doet je auto open en het parkeerpapiertje vliegt van de dash af op straat, pakt u het op, of laat u het fladderen? Voor een aantal hier- was het juist dat. Laat maar liggen.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Ge34P7lgWBB2-_ndlDaBzS0BJJAnZ8A5xlS-vmcXQMU8ZGd1BUVXh9SjXxxmnKk9xeJrtrXA0YEMDxdmkIZYQh-qFa2bGvMUPEYxK5JsPRE2CScuBUMLIdRuKQ4sLf3GY-rcVq0uaceX/s1600/Schermafbeelding+2019-02-08+om+12.37.33.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Ge34P7lgWBB2-_ndlDaBzS0BJJAnZ8A5xlS-vmcXQMU8ZGd1BUVXh9SjXxxmnKk9xeJrtrXA0YEMDxdmkIZYQh-qFa2bGvMUPEYxK5JsPRE2CScuBUMLIdRuKQ4sLf3GY-rcVq0uaceX/s400/Schermafbeelding+2019-02-08+om+12.37.33.png" /></a><br />
Misschien wat aandacht hieraan zou geen kwaad doen dacht ik. Een schone straat en berm ook. Nou dat zou toch mooi zijn. Geef de natuur de ruimte. Laat de bloemen bloeien. <br />
<br />
<span style="color: red; font-size: large;"><u>Even aandacht voor de rommel op straat.</u></span></div>Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-59011448582377527452019-02-06T12:34:00.000+01:002019-02-06T12:34:56.731+01:00Doorgeslagen??Ik sta versteld van hoe de mensheid van vandaag in het leven staat. Nou is dat erg globaal hoor, want het is niet zo dat IEDEREEN het zelfde doet, denkt of gelooft. Gelukkig maar.<br />
<br />
Toch valt het mij op dat de berichten die in social media en in kranten verschijnen uitstralen dat 'de meerderheid' achter hun berichten en bevindingen staan. Ik heb nog nooit een interview gehad, u wel?<br />
<br />
In eigen land: De Efteling gaat de poppen die 'blijkbaar' niet meer in deze tijd passen, aanpassen aan 'de norm' ??? Geen neusringen en kroeshaar meer! tJonge jonge waar gaat dit over. Er zijn nog bevolkingsgroepen die dit nou juist WEL mooi vinden. Hebben die geen stemrecht of acceptatie meer dan? Moeten we de overgebleven stammen met nekringen en oorbellen dan uitroeien?<br />
<br />
Waarom staan er nog wel van de Delfts blauwe beeldjes met jongens en meisjes op klompen en met tulpen in de schappen in souvenir winkels? Dat is toch niet meer van deze tijd?<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLsMIGvCYOEpdk_VFfp7iae3USX9GifV-UX8l_chAwXW45nRuTomFIhuGWu-xsQ8MaHCOmeau4CwlWbcuUINdQd-UxLmkGMfO-tDClzeOM_tIirzw8IG-vlFcfn_N3DM89ql6fWspQAFdU/s1600/blowing+hair+in+wind.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="600" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLsMIGvCYOEpdk_VFfp7iae3USX9GifV-UX8l_chAwXW45nRuTomFIhuGWu-xsQ8MaHCOmeau4CwlWbcuUINdQd-UxLmkGMfO-tDClzeOM_tIirzw8IG-vlFcfn_N3DM89ql6fWspQAFdU/s200/blowing+hair+in+wind.gif" width="200" /></a>Een politicus in America moet zijn baan opzeggen vanwege een foto uit de jaren '80 omdat hij zijn gezicht zwart had gemaakt om Michael Jackson na te doen op een feest. DAT MAG NU DUS NIET, toen nog wel! Wie is er niet op een feest geweest waar je verkleed moest komen? Als indiaan misschien? Oeps - FOUT!! Ik weet nog van een 'black/white' thema feest in die periode. Ik ben benieuwd of allen die daar aanwezig waren de foto's uit de albums hebben gescheurd en verbrand. Gauw doen hoor! Stel je voor dat iemand daar achter komt. Het nieuwe denken helpt vooruit te denken, laat het verleden los!<br />
<br />
Maar dat niet alleen. Klimaat verandering. Nou als iemand daar nog niets over heeft gehoord, gelezen of gezien leeft die onder een steen. Of zonder internet, tv, radio en kranten. Vanwege het milieu zeker. We mogen geen vlees eten, we mogen ook geen vis meer, voor schoon en gezonde groente moeten we 3x meer betalen om gezond te blijven. Trouwens, dan als we veel minder kunnen veroorloven is het problematiek van overgewicht ook opgelost!! Nep vlees mag wel. Dat is beter voor het milieu?? Hoe dan? In Australië is een groep agressieve activisten bezig om boerderijen te overvallen en dieren te 'bevrijden' door ze te ontvoeren en thuis met luiers op te vangen. Je kan tegen iets zijn maar de wet is de wet en je blijft met je tengels van ander mans spullen af. Er zijn vreedzamer en leerzamer manieren om mensen bewust te maken van een verandering in gedachten en gedrag. Waar moet dit naar toe?<br />
<br />
Afwassen en kleding wassen- dat moet ook anders en op een milieu vriendelijk manier. Oh en al die windmolens en zonnepanelen, dat is ook niet 'the way to go'! WAT DAN WEL?<br />
<br />
Ik heb 9 kleinkinderen. Van 26 tot 2 maanden. Hoe ziet de wereld eruit voor hun straks? Zitten alle voedingstoffen in een pil gepropt en is er geen reden meer om aan tafel te zitten. Oh nee, we mogen niet meer zitten- zitten is het nieuwe ROKEN! STAAN allemaal...weg met die stoelen.<br />
<br />
Ik blijf mij verbazen. Doe gewoon- dan doe je al gek genoeg! Wees aardig voor elkaar - geef elkaar de ruimte om te zijn wie je bent. Een beetje meer verdraagzaamheid draagt toe aan een gezelliger samenleving. Leer van elkaar en scheld elkaar niet uit. Mijn mening hoef niet de uwe te zijn, wees blij met wie jij bent, maar respecteer elkaar zonder het eens te hoeven zijn. Mensen, het leven duurt maar even - maak er wat moois van!Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-85808052376602458022019-01-24T17:09:00.000+01:002019-01-24T17:09:28.256+01:00Het WAS even wit<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0cqSzGUCcU6uMHk8BYSg0ponIcty3m1j2VRymJA57HBicSV6u9Tg79zt3IY8ma7dKHLj-eGp-Uwgc2qPLYb6oaWGMWOUTCv2c5q1enofM_HtH8eVw5OMayhQDY6C62CBppl6mHQkuPi_M/s1600/082312EC-4291-4770-A20E-3F1D014DFAC5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0cqSzGUCcU6uMHk8BYSg0ponIcty3m1j2VRymJA57HBicSV6u9Tg79zt3IY8ma7dKHLj-eGp-Uwgc2qPLYb6oaWGMWOUTCv2c5q1enofM_HtH8eVw5OMayhQDY6C62CBppl6mHQkuPi_M/s320/082312EC-4291-4770-A20E-3F1D014DFAC5.jpg" width="320" /></a>Hehe, waar ik al een tijdje op zat te wachten, eindelijk toch gekomen. De sneeuw. Voor sommigen een nare ervaring maar voor anderen een aderlating. Mijn lichaam heeft dit even nodig. Afkoelen op een natuurlijk manier. Iets wat in de ritme van mijn lichaam past. Vier seizoen, allen met een bijzonder kenmerk. Die van de winter is SNEEUW.<br />
<br />
Ja, ik weet het, de 'donkere dagen' zijn somber. Ligt aan hoe je in het leven staat denk ik. Ik 'vier' 21 december in de zin van, "kijk nou gaan we weer de goede kant op. Tegelijkertijd 'vier' ik ook 21 juni and een teken dat de langere dagen weer in gaan korten. Niet alleen zijn de veranderingen in de natuur nodig ( natuur = planten, dieren) ook wij 'dieren' hebben deze omslag nodig om ons lichaam in balans te houden.<br />
<br />
Hier gemaakt - geboren - even weggeweest en weer wedergekeerd. Ik weet wat het is om in een land te wonen waar de seizoenen minder verschillen in temperatuur. Ik 'bleef' het warm hebben. Nu terug in mijn geboorteland, en meegenomen de temperatuurverschillen van vroegere tijden, is mijn lichaam weer beter geregeld. Gek misschien, maar waar.<br />
<br />
Het wit verdwijnt nu al, of voor sommigen 'nu pas'. Ik had het wel een weekje bij mij willen houden. Misschien zit er nog een buitje ergens in de lucht, ondertussen ben ik heel tevreden met wat ik al heb mogen ontvangen.<br />
<br />
Het WAS even Wit! Blijer kon je mij op dat moment niet maken.Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-19100184138343496672019-01-07T12:09:00.000+01:002019-01-07T12:09:50.363+01:00Goed begin is het halve werkHet is maandag van de tweede week in 2019. Vorig jaar had ik gekozen om maandag als een 'vrije dag' te bestempelen. Met 'vrij' bedoel ik, dingen voor mezelf doen. Niet vol huishoudelijke klussen of verplichtingen. Nou, dat heeft niet lang geduurd voordat er een verschuiving plaats vond.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMwn8KX73GBio19q1LywH1lP9o18ixzwuaoxJetZbF0qPmxuuTNdoMwECPaXyaKGHLxeJqanRqtiz5ubiqfGD4eY87S-WcHZKg5CgcGF4vo7vOqpE0jc1cwDNEsvyoEKtXpFLENrQ5iet2/s1600/hoe+ouder+hoe+gekker+-+met+rollator.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="176" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMwn8KX73GBio19q1LywH1lP9o18ixzwuaoxJetZbF0qPmxuuTNdoMwECPaXyaKGHLxeJqanRqtiz5ubiqfGD4eY87S-WcHZKg5CgcGF4vo7vOqpE0jc1cwDNEsvyoEKtXpFLENrQ5iet2/s200/hoe+ouder+hoe+gekker+-+met+rollator.jpeg" width="200" /></a>Ik benader langzaam maar zeker mijn 'pensioengerechtigde leeftijd' en zal over ongeveer 8 en 1/2 maand mijn pensioen ontvangen. Nou werk ik al een aantal jaren niet meer vanwege meerdere factoren, toch verveel ik mij nooit. Soms zijn de dagen giga kort moet ik zeggen. Vliegen de deur uit en verdwijnen over de horizon om nooit weer terug te komen.<br />
<br />
Het is maandag. Ook vandaag gaat het niet lukken om de dag 'helemaal' voor mezelf te houden. Ik heb daar in principe geen moeite mee ook omdat ik de dingen die ik doe, ook in mijn voordeel werken. Zoals een opgeruimde huiskamer, schone was buiten, ja buiten, en een lekkere maaltijd op tafel vanavond. Trouwens, manlief gaat forellen roken dus ben ik beperkt in de voorbereidingen. Ook leuk.<br />
<br />
Vandaag heb ik het een and ander geregeld. Mijn pensioenaanvraag gaat zo op de bus, en mijn ziekenkosten verzekering is ook aangepast en de nieuw polis is binnen en in mijn administratie map opgeborgen. De boom is weg en de kerstversiering gaat mijn man zometeen in de schuur opbergen.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx_ewpWNATyZqyrXLiywM55V_V13qSe9jsRcY3_GzV1j-0FeGCD1HQSlD6tSe9Hyy58xPmYrSsxrXS0u_yT48TyUkCy3NfY3J1q22oLKyfD6rd-pLQSQL3KEYdRHuK8RIagGN4FvSzitao/s1600/lezen+op+computer+.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="224" data-original-width="224" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx_ewpWNATyZqyrXLiywM55V_V13qSe9jsRcY3_GzV1j-0FeGCD1HQSlD6tSe9Hyy58xPmYrSsxrXS0u_yT48TyUkCy3NfY3J1q22oLKyfD6rd-pLQSQL3KEYdRHuK8RIagGN4FvSzitao/s200/lezen+op+computer+.jpeg" width="200" /></a>Ik heb voorgenomen- in december al, dat ik meer wilde weten over het reilen en zeilen van mijn computer, dus had ik mezelf op een abonnement getrakteerd voor Sinterklaas bij de AMAC store. De 'ins en outs' van mijn computer zijn deels bekend. Toch is er veel waar ik baat bij zou hebben als ik mijn kennis uit zou breiden. Vorige week al mijn eerste kennismaking en 'les' gehad. Nu sta ik weer ingeschreven voor de komende 3 weken op allerlei andere onderwerpen. Vooruit plannen is belangrijk, anders kruipt de week zomaar vol en heb ik geen ruimte voor de dingen die ik nu even van belang vind.<br />
<br />
Met de video's online zetten op mijn <span style="font-size: large;"><a href="https://www.youtube.com/channel/UCt48t5MJBQnXZFDLptJwCyg">YouTube kanaal</a> </span>gaat het ook stap voor stap beter. Ik zie ook vaak nu dingen die ik aan kan passen of ander vorm kan geven. Elke video is een les en stap naar verbetering. Ik ben eigenlijk best wel trots op de vorderingen en ook niet blind op de tekortkomingen. Nooit te oud om nieuwe dingen te leren.<br />
<br />De fysio afspraken voor mijn hand gaan ook gewoon door. Ik ben van plan om eind dit jaar alle narigheid hiervan achter mij te laten. Elke dag werk ik er hard aan om de mobiliteit en flexibiliteit weer optimaal te krijgen. Kost veel energie en dat heb ik er wel voor over.<div>
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQJMwJUohgCTv4QndBoTIpUtXW4baTVHZnESKeWBKtJiI2ROxZtlW43ES7NQncYKFCxmeRl70ZjgOtak6j-6Z9nc9a8HmnMqH63vSsMQ2B1pNn6xmJDZ9Bsych-zylCKPT8Z5yLuQc_-LD/s1600/kokkin.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="211" data-original-width="239" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQJMwJUohgCTv4QndBoTIpUtXW4baTVHZnESKeWBKtJiI2ROxZtlW43ES7NQncYKFCxmeRl70ZjgOtak6j-6Z9nc9a8HmnMqH63vSsMQ2B1pNn6xmJDZ9Bsych-zylCKPT8Z5yLuQc_-LD/s200/kokkin.jpeg" width="200" /></a><br />
Tijd voor koffie. Daarna stofzuigen en cake bakken voor een bijeenkomst vanavond. De rest van de dag is voor oefeningen met mijn computer.<br />
<br />
<br />
Fijne tweede week allemaal. Dat het veel voldoening met zich mee brengt.</div>
Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-16280065296211495432019-01-02T14:52:00.001+01:002019-01-02T14:52:40.831+01:00En dan is het 'opeens' 2019t' Ja, wat vliegen de dagen voorbij zeg. Ik weet het, dat is niets nieuws. Heb het al eerder over gehad. Toch kan ik er niet aan wennen. Vandaag begon mijn dag vroeg. Even een klus klaren voor een vriendin. Daarna onze leenauto retour naar de garage brengen. Onze auto staat al een paar weken bij de garage- kapotte computer. Er is geen 'goed moment' voor zoiets. Komt nooit gelegen. Vooral niet net voor de kerst. Op 12 december om precies te zijn. De hoop is nu dat de klus eind deze week klaar is. Oh wat mis ik 'het gemak' hiervan.<br />
<br />
Na bijna 4 maanden niet kunnen rijden vanwege mijn hand euvel, en nu omdat de auto gewoon niet voor de deur staat. Het is geen drama of ramp maar wel ontzettend onhandig. Ik leef in goede hoop! Ook dit zal ons voorbij gaan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcScfMy7eGagekFoHW56sMWB4VK4ADLUeOzAFObIG-hzuKNZ36S_aGlvG_o3GMEkbpKntqFI9LczFWmJSi2BcAuqDC2FFupThQyMKRhK1xmcgqW02WapP7CyMwr8Yt127BjZ7vR_I2mKLS/s1600/aftellen.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="293" height="109" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcScfMy7eGagekFoHW56sMWB4VK4ADLUeOzAFObIG-hzuKNZ36S_aGlvG_o3GMEkbpKntqFI9LczFWmJSi2BcAuqDC2FFupThQyMKRhK1xmcgqW02WapP7CyMwr8Yt127BjZ7vR_I2mKLS/s200/aftellen.jpeg" width="200" /></a></div>
Oud en Nieuw. Weer een feestje achter de rug. En wat een vuurwerk. Nou heb ik wel mooi gekleurde vonken en sterren richting de hemel zien vliegen, toch kon ik mijn 'beoordelende' gedachten niet weerhouden hierover. De bijeenkomsten van milieu groepen om luchtvervuiling tegen te gaan. Ja ik weet het, dweilen met de kraan open. Zoveel 'experts' zeggen dat het ons toch niet gaat lukken. Maar om dan €68 miljoen aan vuurwerk af te steken?? Wat een stank en herrie was het. En wat maak ik mij dan zorgen over de natuur in de vorm van de vogels, andere buitendieren en huisdieren. Mensen uit oorlog gebieden, kleine kinderen die dit evenement nog niet begrijpen. Eenzame ouderen die bibberend in hun huiskamer zitten of in bed liggen. Trillend van angst. Om het maar niet over fysieke of materiële schade te hebben. Vandaag de dag kan de knal niet hard genoeg zijn lijkt het.<br />
<br />
Onze eerste dag van het jaar verloopt als volgt. Lui ontbijt. Even bankhangen, dan de feestkleren aan. Op naar de eerste tante. Zij wordt volgende week 82. Als een traditie drinken wij daar koffie, smullen van de toastjes met kaas en pate gevolgd door het jaarlijks heerlijk bereide salade. Onder het genot van wat drinken- wijn voor de niet chauffeurs onder ons en fris voor de BOBs, veel gelach en verhalen over 'vroeger'.<br />
<br />
Op naar de middag thee en oliebol en/of appelflap. Zelfs na haar aanvaring met een heupeuvel en operatie staat ma (88) weer haar 'mannetje'. Alles goed voorbereid. Hier kijken wij naar de skispring competitie. Jammer dat er dit jaar weinig to geen sneeuw lag. Toch een goede wedstrijd. Zo mooi om te zien. Dan komt de familie uit Amsterdam en om de hoek. Gezellig.<br />
<br />
Verder naar afspraak nummer 3. Tante Jaantje, al 91 jaar jong. Haar 3 kinderen met aanhang, daar ook weer de kinderen van met aanhang. Dan daar weer een laagje onder. Met 4 generaties en een paar 'buitenbeentjes' zoals wij 3-tjes, is het feest. De emmer met oliebollen staat ook hier klaar. Koffie/thee en andere versnaperingen ook in overvloed aanwezig. Grote zaal- de kinderen kunnen heerlijk ravotten. Dan komt de andere tante (88) ook binnen. Wel jonger dan haar zus. De kring wordt nog groter. Hier een neef daar een nicht. Het is zo gezellig. Het is inmiddels donker buiten. En ach, ook wij worden moe. Het is tijd om ons eigen stekkie weer op te zoeken.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc9vsJ_16jxSpcvgw_PFF1tgUvu4pGTL3nt3IFleFMo7D6nNmJOoVRKXqdPFT6ZDlhnG7K07x3cVm76OUJjqu0OmhsfGg1p3ne0TLZwlt8ZfEKY18eOXqs-UR8dXMITIG1RYlR3v8TC-5_/s1600/nz+met+vlag+dragende+kiwi.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="121" data-original-width="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc9vsJ_16jxSpcvgw_PFF1tgUvu4pGTL3nt3IFleFMo7D6nNmJOoVRKXqdPFT6ZDlhnG7K07x3cVm76OUJjqu0OmhsfGg1p3ne0TLZwlt8ZfEKY18eOXqs-UR8dXMITIG1RYlR3v8TC-5_/s1600/nz+met+vlag+dragende+kiwi.jpeg" /></a>Het jaar is weer mooi begonnen. Het vooruitzicht om naar mijn kinderen en kleinkinderen te gaan ligt op de loer. Dan kan de tijd niet snel genoeg gaan - als het maar weer wat trager loopt zodra ik er ben. Want ook die dagen wil ik volop van genieten en liefst heel langzaam beleven. Er zijn kindjes te kroelen, neusjes te vegen en verhalen te vertellen.<br />
<br />
Ik wens jullie allen een mooi, gezegend en gezond jaar toe waar je ook mag zijn en met wie en wat je ook mag bekoren.<br />
<br />
Groetjes.<br />
<br />
ps. Wil je meer zien hoe mijn 2018 eruit zag: Ga naar <a href="https://www.youtube.com/channel/UCt48t5MJBQnXZFDLptJwCyg?view_as=subscriber"><span style="color: red; font-size: large;">OmaFarAway</span></a> en geniet mee.<br />
<br />
<br />Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-84054193515628607552018-10-26T15:56:00.001+02:002018-10-26T15:56:41.258+02:00Het leven is kostbaar<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLReQqG2XxO5w_ihyA4TaKsUTH3R3UfyHqBvV3lnZYi1T-8tGIKjQXl27WOdIXtng2KaVr8sVrw5jnK70Hl48SvyHo_iHA0r_RPPzPdl76JjEqlCunjdIB-BAsUIbi6LV7ize5xD4fAby1/s1600/Celebrate+life+everyday.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="202" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLReQqG2XxO5w_ihyA4TaKsUTH3R3UfyHqBvV3lnZYi1T-8tGIKjQXl27WOdIXtng2KaVr8sVrw5jnK70Hl48SvyHo_iHA0r_RPPzPdl76JjEqlCunjdIB-BAsUIbi6LV7ize5xD4fAby1/s200/Celebrate+life+everyday.jpeg" width="161" /></a>De dagen vliegen om. Sommige dagen vul ik met nuttige en belangrijke zaken- andere lijken voorbij voordat ik goed op gang kom.<br />
<br />
Ik tob nog steeds met mijn hand. Post operatieve dystrofie is de gedachten nu. Door veel te bewegen, massage en allerlei oefeningen probeer ik mijn hand weer 'in gebruik' te nemen. Zelfs typen valt niet mee. Ik sla toetsen over of raak verkeerde aan. Het duurt veel langer om een stukje te schrijven. Ik houd vol.<br />
<br />
<a href="https://ikziedatzo.blogspot.com/2012/07/een-bijzondere-relatie.html"><span style="font-size: large;">Ik heb een schoonmoeder,</span></a> eigenlijk niet eens maar een bijzondere relatie heeft ervoor gezorgd dat ik ma kan zeggen tegen de schoonmoeder van mijn man. Zijn eerste vrouw is overleden. Haar moeder is nu ook mijn schoonmoeder geworden. Regelmatig help ik haar met het een en ander, ze is inmiddels 88 jaar jong. Woont zelfstandig en is ook erg zelfredzaam. Ik bewonder haar energie en hoe zij in het leven staat. Toch is er zo af en toe wel een min moment. De trap heeft een paar keer voor een val gezorgd en ma is ook door een auto 'opzij' geschoven op een zebrapad en daardoor heel naar ten val gekomen. Omdat ik/wij dichtbij wonen zijn we er snel bij. Ma haar zoon woont in Amsterdam. Hij heeft dan even de tijd om ook aanwezig te kunnen zijn. Met alle liefde staan wij hem en ma bij in tijden van nood<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU7gEN68krxwdduPQQMTFlhPVoJeBXOsDKGdEKojWz1y6mizMtxQJEvNEMWlROCPCrlmRgnmWv6jp0loWwOor2JZCratDU_xAB8kPlC95kBuguuu5vjc2W7jRo4VotYb31DrNbSFrwFL4U/s1600/smiley+teleurgesteld.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="140" data-original-width="145" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU7gEN68krxwdduPQQMTFlhPVoJeBXOsDKGdEKojWz1y6mizMtxQJEvNEMWlROCPCrlmRgnmWv6jp0loWwOor2JZCratDU_xAB8kPlC95kBuguuu5vjc2W7jRo4VotYb31DrNbSFrwFL4U/s1600/smiley+teleurgesteld.jpeg" /></a><br />
Een maand of zo geleden was zo'n moment. Ma is met een hele nare bovenbeen botbreuk in het ziekenhuis terecht gekomen en is nu herstellend van een heup operatie. Dat is een deel van mijn weekinvulling geworden. Ik probeer 3-4 keer per week naar haar toe te gaan. Veelal met de bus vanwege die hand maar ook met de auto gelukkig. Het gaat naar omstandigheden goed met ma.<br />
<br />
<br />
<br />
Een vriendin heeft net een zware knie operatie achter de rug. Ik kan weinig voor haar en haar invalide man betekenen. Dat stoort mij- toch weet ik dat als ik mijn 'hand-euvel' niet had dat het anders zou zijn. Iemand helpen- dat zit gewoon in mijn bloed. Als het leven een tegenslag geeft ben ik weer bewust van het brosse van het leven zoals wij het kennen. Er hoeft niet veel te gebeuren of alles staat stil of op z'n kop. Door dan wat hoop, kleur en ondersteuning te geven probeer ik de zorgen te verminderen en wat licht in een donkere plek te laten schijnen.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2N_9X0pgaT1Z9_fHhZFdRx8PXwIcgRmNyA8N9cXND-aOXYbC_lZ3SJxIh9hZKNod_HoZwv7x28UzexW2GbX3iR1tns-AEZHk34sHjCZBZ_-WvX7TlMXAcIwrM5V6EK09SwZ9-ThjUMzZ0/s1600/licht+van+het+leven.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="144" data-original-width="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2N_9X0pgaT1Z9_fHhZFdRx8PXwIcgRmNyA8N9cXND-aOXYbC_lZ3SJxIh9hZKNod_HoZwv7x28UzexW2GbX3iR1tns-AEZHk34sHjCZBZ_-WvX7TlMXAcIwrM5V6EK09SwZ9-ThjUMzZ0/s1600/licht+van+het+leven.jpeg" /></a>En dan, dat telefoontje die je niet krijgen wil. Afgelopen woensdagochtend 8:56. Ik zag de naam van mijn zwager op het scherm. Dus, antwoorden ik op mijn gebruikelijke manier. Alleen de stem die mij toesprak was niet die van mijn zwager maar een van zijn collega's. Dat ik niet moest schrikken ( ppfff doe je dan toch he) maar mijn zwager had een hartinfarct of iets gehad ( bleek toch een hartstilstand geweest te zijn) en dat de ambulance broeders in aanwezigheid waren en dat hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht moest worden. De collega zou mij ophalen. Zijn broer, mijn man was niet aanwezig- dus was ik de aangewezen persoon om hem te vergezellen. Probeer maar rustig te blijven. De eerste paar minuten waren rommelig in mijn lijf. Maar daarna kwam toch de rust. Door kordate optreden van die collega is alles goed gekomen.<br />
<br />
Na een flitsende rit met loeiende sirens en meteen op de operatie tafel... hersteld mijn zwager nu geleidelijk aan en is langzaam aan het bekomen van de schrik. Wij ook.<br />
<br />
En zo begint elke dag met 'iets' voor mij in petto. Leuke dingen ook hoor, zoals foto's van mijn kleinkinderen, een mooi uitzicht elke ochtend te aanschouwen, koffie met een vriendin om maar wat te noemen.<br />
<br />
Het leven is kostbaar. Ik ga nog meer mijn uiterste doen om de dagen te laten tellen. De aantallen die ik nog te goed heb is onbekend. Ik wil ze niet verspillen.Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-1517933190538923862018-10-14T12:02:00.001+02:002018-10-14T12:02:35.837+02:00Wat ik niet kan zien aan de buitenkantEen Engelse spreuk, " Don't judge a book by it's cover". Nou zoek ik al jaren naar een vergelijkbare in het Nederlands maar ik kom er maar niet op. Dus, vrij vertaald, " kijk niet naar de kaft van een boek - omdat die niet bepalen is voor de inhoud"! Zoiets.<br />
<br />
Ik moest er de laatste tijd vaak aan denken ivm een niet zo'n plezierige ervaring.<br />
<br />
Begin dit jaar moest ik twee braces aan laten aanmeten in een ziekenhuis. De betreffende persoon die mij ging helpen was nogal abrupt. Zonder enig uitleg en introductie werd ik nogal ruw geholpen. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik probeerde er nog wat van te maken met vriendelijke opmerkingen maar het lukte niet om dit een wat aangenamer moment te maken. Mijn gedachten was, 'ach misschien is er wat aan de hand, thuis of hier of zo.' Toen de braces eenmaal af waren merkten ik dat de pinnen die de klittenband banden die gebruikt werden zodat ik de braces vast kon maken, op de verkeerde ( voor mijn handen dan) plekken zaten maar werd ik op een niet echt vrolijke manier in het ongelijk gesteld en letterlijk weggestuurd...zo van ' u bent hier klaar.' Wel was ik blij om weg te mogen...! Bah.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxdrmbFhr5-EMPVJJyZ9hyphenhyphenZwonIDI1YYejUrlJHzKI8azYDb-8pVGp0Q95YJP8ZfOf5lC1IjqmV7yQql95GHpRphsY2FLodMxzyzeez3d4U-zXv96_UeyuJhO0X2poGnl3Kr9YafrRAOvU/s1600/mooi+mens.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxdrmbFhr5-EMPVJJyZ9hyphenhyphenZwonIDI1YYejUrlJHzKI8azYDb-8pVGp0Q95YJP8ZfOf5lC1IjqmV7yQql95GHpRphsY2FLodMxzyzeez3d4U-zXv96_UeyuJhO0X2poGnl3Kr9YafrRAOvU/s200/mooi+mens.jpg" width="200" /></a><br />
De volgende ochtend was het duidelijk. Die pinnen moesten anders. Ik had twee rood opgezette plekken. Terug naar de afdeling. Een andere collega plakte er een zacht stukje stof op en stuurde mij weer weg. Niet onvriendelijk maar hoorde mij niet aan. Een stofje over een metalen 'dop' zeg maar, veranderd niets aan de zaak. De druk op mijn hand werd nu gewoon erger.<br />
<br />
De volgende ochtend weer terug. Andere collega. Wat een vrolijk en behulpzaam mens. Ontving mij op een zeer verwelkomende manier, keek naar het probleem en zei meteen, " oh mevrouw ik zie dat. Natuurlijk doet dat pijn. Ik ga het oplossen voor u." En zo gezegd zo gedaan. De pinnetjes eruit... hand opnieuw opgemeten en op de juiste plek alles weer geplaatst. Wat en verademing.<br />
<br />
Maanden later na een operatie en twee weken in het na-operatieve gips en verband, weer terug naar de afdeling. Nieuwe brace. Zeer goed geholpen. Kijk, dan krijgt een mens moed. Het was diegene die het stofje had geplakt om een euvel te verhelpen. Deze keer ging alles prima. Met zorg en een vriendelijk gesprek.<br />
<br />
Er mocht een korte brace komen. Dus, weer terug. Dit bezoek was wederom geen plezierige ervaring. Er ontstond een verwarring over mijn geboortedatum, en ik was er zonder afspraak maar na vragen of er plek was werd gezegd dat er ruimte was om geholpen te worden. De werknemer, van mijn eerste bezoek aan de afdeling, had een nog zwaardere dag denk ik. Ik vertrok met knikkende knieën.<br />
<br />
Waarom beschrijf ik dit allemaal zo duidelijk? Omdat ik het even kwijt wil. Vanochtend zag ik een berichtje die mij raakte, gewoon omdat ik ook zo denk. En precies wat het plaatje zegt, je weet niet waarom een mens doet of is zoals ze zijn. Terwijl ik wegliep van de afdeling- hoopten ik dat de dag voor deze persoon toch een glans zou krijgen.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXMZW3Zh1lkTEhXbDc3pyo-X8Y9AMJB5MhHw0aeJfLfG1jLnLxpRYRWpfu3nnjeMuLLV_7m0KHYHDFtnd6NsxzHSwSuVZ9dKsP2pEn9R_boVdg9RP4kyMpqIDLC4DyOpBQ29sHTEKe55iH/s1600/gebroken+hart.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="245" data-original-width="206" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXMZW3Zh1lkTEhXbDc3pyo-X8Y9AMJB5MhHw0aeJfLfG1jLnLxpRYRWpfu3nnjeMuLLV_7m0KHYHDFtnd6NsxzHSwSuVZ9dKsP2pEn9R_boVdg9RP4kyMpqIDLC4DyOpBQ29sHTEKe55iH/s200/gebroken+hart.jpg" width="168" /></a>Ik weet het, ik kan een klacht in dienen... ik had de betreffende persoon aan kunnen aanspreken. Toch ben ik daar terughoudend in geweest. Wie weet met wat voor zware verdriet of tegenslagen deze persoon worstelt? Wel heeft het onplezierige betrekking gehad op mijn denken en doen. Zo jammer.<br />
<br />
Social media mogelijkheden zijn er genoeg om mensen naar beneden te halen. Ik lees soms met open mond wat anderen denken te mogen zeggen/schrijven over iemand die ze niet kennen maar wel oordelen over. De ouderwetse leus van mijn oma is zo gek nog niet, " Als je niets aardigs kan zeggen - zeg dan niets!" Dit gaat ook op over gedrag. Soms is het moeilijk om je persoonlijke sores uit te schakelen om het niet over te brengen aan anderen - toch lijkt het mij een zegen als je dit kan. Het werkt vast verlichtend als mensen aardig zijn tegen elkaar. Hoe moeilijk je pad ook is. Een glimlach doet wonderen.<br />
<br />
Carpe Diem - voor alle mensen die met moeilijkheden worstelen. Dat ook jullie wereld wat lichter mag worden.Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-61610077726451037062018-10-09T10:59:00.000+02:002018-10-09T10:59:06.109+02:00Discussies, meningen en de vrijheid te zijn wie je wilt zijn.Regelmatig worden er pol's gehouden in ons land om te peilen welke ergernis het meeste irritatie opbrengt bij de bevolking. Ik heb geen flauw idee wie hierover geraadpleegd word, hoeveel stemmen ervoor nodig zijn en hoe men berekent wat de percentages zijn voor of tegen iets.<br />
<br />
Lijkt mij een volstrekte gok om met cijfers te komen die het echte beeld schetst, of zelfs de juiste <span style="font-size: x-large;"><a href="https://www.encyclo.nl/begrip/ergernis"><span style="color: red;">ergernissen</span></a> </span>in beeld brengt. Dat, lieve lezers, is MIJN gedachten hierover. Iedereen mag dit voor zichzelf invullen.<br />
<br />
Neem nou hondenpoep, of voor de nettere Nederlander, honden ontlasting ( ik wil niemand kwetsen dus probeer ik ' inclusief' te schrijven 😏). Deze ergernis komt regelmatig als niet bovenaan dan wel hoog op de lijst te staan. Bellende weggebruikers ook. Wegpiraten, scootmobiels in supermarkten zag ik ook een keer langs komen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAYJHQZPsGqG4atC3LZrX1K2KmmcoSKEUft_FJia6nW6o3I7gssu_XA1Vw57qFazMKH-NmCKIhOCBxQ8TzGf6OdHbesSyz8GSKNQQMLGVOTxDhauJrGRamPpb14XLlYbVjiNyvnHB5Bo-M/s1600/krant+lezen.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="919" data-original-width="1300" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAYJHQZPsGqG4atC3LZrX1K2KmmcoSKEUft_FJia6nW6o3I7gssu_XA1Vw57qFazMKH-NmCKIhOCBxQ8TzGf6OdHbesSyz8GSKNQQMLGVOTxDhauJrGRamPpb14XLlYbVjiNyvnHB5Bo-M/s200/krant+lezen.jpg" width="200" /></a></div>
Eigenlijk, zijn dit allemaal gedragsergernissen. Mensen doen dingen waar een ander zich aan ergert. Hmm, tja, ik doe ook wel eens wat waar een ander zich aan stoort. Vast en zeker. Maar als iemand uitwijkt van mijn normen hoef ik mij er nog niet aan te ergeren. Als wij kijken naar de artikelen over gezondheid en die mogen geloven, dan is een ergernis een aanslag op je gezondheid. Zorgt voor hoge bloedruk, angst, irritatie, boosheid. Dus ons ergeren aan iets maakt ons lichaam er niet gezonder op.<br />
<br />
Wat als wij deze ergernissen nou eens zouden negeren? Daar schijnen wij als volk ook goed in te zijn. Alles vanuit de Ikke ikke ikke! Dus niet letten op de ander. Dat zou een oplossing kunnen zijn voor 'ons' ontevredenheid in het algemeen. Ontevreden omdat de buurman de hondenuitwerpselen van zijn hond achterlaat, dat schoolkinderen hun drank en drinkrommel op straat gooien ipv in of zelfs naast de vuilnisbakken. Ontevreden omdat de hangjeugd naar muziek luistert op straat die wij niet mooi vinden.<br />
<br />
Wat als wij nou eens mensen in hun eigen waarde laten. Slonzen of niet. Maar, zegt u, dat verandert niets aan de ergernissen per se.<br />
<br />
Dan denk ik, als ik blij ben, is dat omdat ik van iets geniet. Als ik boos ben laat ik de negativiteit van iets mijn humeur aantasten. Dus als ik een blikje op het gras zie liggen wanneer ik voorbij loop, kan ik ook het blikje oprapen en in de prullenmand gooien. De ergernis wordt omgezet in een blij gevoel...ziezo, die ligt er niet meer. Want diegene die dat blikje er neergooide heeft geen boodschap aan mijn ergernis. Ik ook niet. Daar lijdt mijn gezondheid onder.<br />
<br />
Ik ben geen moraal ridder. Wel zou ik graag meer blije mensen om mij heen hebben. Want daar knapt iedereen van op. Er valt altijd wel wat te verbeteren aan een mens - dus ik ga hier ook wat extra aandacht aan besteden. Minder mopperen meer genieten. Het leven is zo mooi. Ik neem voorbeeld aan tante Riek. Gisteren is ze vol goede moed en enthousiasme begonnen aan haar 93ste levensjaar. Er valt zoveel om van te genieten in het leven....!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: x-large;">Carpe Diem! </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Wees het </span><span style="color: #e69138; font-size: x-large;">🌞</span><span style="font-size: large;"> in je leven! </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">PS ik heb het woordje </span><a href="https://www.encyclo.nl/begrip/ergernis"><span style="color: red; font-size: x-large;">ergernis</span></a><span style="font-size: large;"> opgezocht voor all duidelijkheid: Zelf wil ik er iets aan toevoegen:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Ergernis- veroorzaker hoge bloeddruk, maagzuur en onvrede.</span></div>
Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8040292477178542632.post-9969512170171851522018-09-25T11:16:00.000+02:002018-09-25T11:16:28.348+02:00Wat en leuke week was dat!Afgelopen week zat vol met leuke gebeurtenissen die nu mooie herinneringen zijn geworden. Na een volle zaterdag van de afgelopen week had ik zondag echt nodig om bij te komen. En terwijl ik op de bank hing, weinig in beweging kwam maar wel voor het eten heb gezorgd, reisden twee van mijn favorite Schotse dames vanuit Edinburgh naar Schiphol. Ik baalde dat ik niet rijden kon om ze op te halen...zelfs niet van het station hier in Dordrecht, dat ik ze naar hun bestemming in Sliedrecht kon brengen. Manlief was de hele dag weg, dus daar hadden de dames ook niets aan.<br />
<br />
Enfin, eind goed al goed. De reis ging zonder slag of stoot en hun aankomst op hun logeer adres was wat later dan ze hadden verwacht maar toch stonden er twee zeer comfortable bedden klaar. Alleen het idee dat ze in het land waren maakten mij al blij.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqlOY3-zdm2wE4ulzgGdgwomkg_gQSp9ct_RCGWjyzNP-xIJquidahoZ-SuHn0pyZTamwvTte_CUywOkJiL9MG-UbhOHnMknOUn-jR-Xsrf-_-7cVB-VHonr63MrRu40oLrXVyEofV1u7B/s1600/IMG_9474.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqlOY3-zdm2wE4ulzgGdgwomkg_gQSp9ct_RCGWjyzNP-xIJquidahoZ-SuHn0pyZTamwvTte_CUywOkJiL9MG-UbhOHnMknOUn-jR-Xsrf-_-7cVB-VHonr63MrRu40oLrXVyEofV1u7B/s200/IMG_9474.jpg" width="200" /></a>Maandag was een fysio dag. Mijn afspraak was deze keer met een collega van 'mijn' fysiotherapeut, gezien hij ook een vakantie verdiende. Aardige jonge vrouw. Ook vakkundig en klant gericht. Ik had daar veel aan. Mijn man kwam mee, zo hoort hij ook wat er gezegd en aangeraden wordt. Blijft hij ook op de hoogte en kan hij zijn vragen ook stellen. Veel meer doe ik niet op zo'n dag. Wat boodschappen, ik moest knikkers hebben om oefeningen te doen met mijn duim/hand, bezoekje aan onze schoonmoeder en naar huis.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSWG8j6WZIosQXqTmn-ub4e-YGSItagS8SMRrR9wiKRecB-zY8Lo_4wVwdIzpWCvJ0dDEXVFDgK5G3BI1REY-Z6164Rfe70n1ugiorNIkcHdsDic7tOnF1_Rg2-f0Ro6qQrbkIQrLW80eQ/s1600/IMG_9317.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSWG8j6WZIosQXqTmn-ub4e-YGSItagS8SMRrR9wiKRecB-zY8Lo_4wVwdIzpWCvJ0dDEXVFDgK5G3BI1REY-Z6164Rfe70n1ugiorNIkcHdsDic7tOnF1_Rg2-f0Ro6qQrbkIQrLW80eQ/s200/IMG_9317.jpg" width="200" /></a>Dinsdag hadden we met een zus afgesproken om die naar een zeer ziek familielid in Arnhem te brengen. Scheelt 3 treinen. Ik had al een tijdje op mijn wenslijst staan dat ik naar Dieren wilde. Daar woonde ik als kind. Daar woont nu nog mijn 'tante' Riek. Mijn vader was spoorman. Het station daar is een vertrouwd gezicht hoewel er ook daar veel verandert is in de laatste paar jaar. Het bezoek aan het familielid ging niet door. Hij is ernstig ziek en zijn Schotse schoonzus was verkouden geworden. Te riskant. Toch zijn manlief en ik wel gegaan. Ik wilde tante Riek niet teleurstellen. Over een dag of 10 wordt tante Riek 92. Ze staat nog volop in het leven. Geniet elke dag dat ze weer 'mee mag doen'. Oh wat was dat heerlijk. Zij is mijn laatste link met mijn baby jaren, met mijn ouders als jong getrouwd stel. Als vriendin van mijn moeder. Iemand die vaak aan huis kwam. Waar wij in vroege jaren van televisie naar Pipo de Clown keken. Een parel van een dag. Zij en oom Henk, inmiddels al 7 jaar niet meer bij ons, hebben zelfs een bezoek gebracht aan Nieuw Zeeland terwijl ik daar woonde.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2BFGYwiMuDBZDTu5_44S5C0E0J1Cteh32izPMVp-xdE1AN8DIca0E9bsK-KfeIHqnV7P0i3N4wbBdVw1Wzmtwi8Aw7kqgq7C84Z_Dt5agbRwvR66g17tDs5iEpVR6YU8OhkND3SL69GZQ/s1600/IMG_9387.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2BFGYwiMuDBZDTu5_44S5C0E0J1Cteh32izPMVp-xdE1AN8DIca0E9bsK-KfeIHqnV7P0i3N4wbBdVw1Wzmtwi8Aw7kqgq7C84Z_Dt5agbRwvR66g17tDs5iEpVR6YU8OhkND3SL69GZQ/s200/IMG_9387.jpg" width="200" /></a>Woensdag, meiden dag naar Rotterdam. Met de Waterbus want die hebben ze in Edinburgh niet. Koffie aan de kade, wandelend naar de Markthal. We kwamen een bijzonder innovatieve jonge man tegen. Hij heeft een klein bedrijfje opgestart. Een bakfiets met gerechten die hij als lunch aan de man op straat aanbiedt. <a href="https://www.lokiestreetfood.nl/"><span style="font-size: large;">Lokie, Streetfood </span></a>in Rotterdam heet zijn bedrijf. Hij fietst rond en mensen houden hem aan. GEWELDIG. Hij kwam met ons een praatje maken toen wij hem toewuifde. Uitleg gekregen. Leuke foto gemaakt. Als je daar in de buurt bent- zoek hem op. Kijk op Facebook, daar heeft hij een pagina. Zo leuk. Wij gunnen hem alle succes.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL1EO0GxjfQCE1orl4J0ANcZPdr9cigbwgeEgdi_7r5fgj9B0lxbfYmF_sa3vZ4pJdrt7s6UqEVEQap4TwHdOPxbeJlFwgvWGN2Wx7H8e4UJk5RSV0a83TPE7vSG25DsJzy4RbpFtPfASs/s1600/IMG_9389.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL1EO0GxjfQCE1orl4J0ANcZPdr9cigbwgeEgdi_7r5fgj9B0lxbfYmF_sa3vZ4pJdrt7s6UqEVEQap4TwHdOPxbeJlFwgvWGN2Wx7H8e4UJk5RSV0a83TPE7vSG25DsJzy4RbpFtPfASs/s200/IMG_9389.jpg" width="200" /></a>Ach die Markthal. Leuk hoor, al die mensen, kleuren, geuren en geluiden. De zussen waren ook een beetje op onderzoek uit. Volgend jaar wordt een van de dochters 50. Zou Rotterdam een leuke plek zijn voor een vrouwen weekendje? Denk het wel toch?<br />
<br />
Wij kwamen wat vroeg aan bij de Waterbus dus dan toch maar even een wijntje nemen als afsluiter van deze dag. Wij namen de water route weer terug naar Dordrecht waarna de zussen terug naar hun verblijf gingen. Ze hadden genoeg gedaan voor een dag. Ik werd getrakteerd op eten. Mijn zwager 'kookt' zo af en to als dank voor de maaltijden die hij bij ons nuttigt. OP naar restaurant A15 vlak in de buurt. Ik had naast de Waterbus, alleen de benenwagen gebruikt (21,400 stappen) - toch liepen wij naar ons eetadresje. Kon er nog wel even bij.<br />
<br />
Donderdag en vrijdag waren 'thuis dagen'. Het weer sloeg om en de regen kwam met bakken uit de hemel. Wel jammer voor de visite maar die zijn wel wat gewend. Zaterdagavond was het afscheidsetentje. Of ze sushi lusten? Nou JA dus. Wij naar Sliedrecht waar een vorige bank filiaal omgetoverd is tot een op en top restaurant <span style="font-size: large;"><a href="http://www.oishi-fusion.nl/">Oishi Fusion</a> </span>genaamd. Wat hebben wij genoten. Bij het afscheid nog wat cadeautjes gekregen in de vorm van Schotse shortbread en kaas. Zo lekker.<br />
<br />
De week was rond. Genoten hebben wij allemaal. Wat is het leven toch geweldig. Ik sluit af met een uitspraak van tante Riek. Tegen haar dochter zei ze onlangs, " Ik wil helemaal niet dood. Het leven is zo mooi, ik maak zoveel mee. Als ik in de hemel ben krijg ik vast heimwee naar jullie". Volgende maand viert ze haar 92ste verjaardag en bakt ze nog een appeltaart voor de kinderen. GEWELDIG!<br />
<br />
Ik ga weer verder met mijn leermomenten met iMovie en <a href="https://www.youtube.com/channel/UCt48t5MJBQnXZFDLptJwCyg/videos?view_as=subscriber">YouTube</a>. Een mens is nooit te oud om te leren,. Kijk maar gerust wat ik er van bak! En ik email tante Riek zo ook even met die leuke foto...jaja!Anitahttp://www.blogger.com/profile/14810682755953097099noreply@blogger.com3