Nog even.....

Ik hoor het geluid van de visdief die over het water scheert, ik zie moeder eend met haar jong aan de waterkant. Ergens moet een meerkoet zitten want ook die kan ik horen maar niet zien. Aan de overkant van het water klinkt een herrie van jewelste- de zwaan die daar zo elegant over het water glijdt wil eigenlijk weg, haar vleugels klappen op het water. Een, twee, drie meter verder en ze verandert van gedachten en blijft toch op het stille water, de strakke spiegellaag nu even gestoord door haar gedrag.

Er is een aller-lichtst zuchtje wind. Niet genoeg om de spiegelend water te storen maar wel om op mijn gezicht zachtjes te strelen. De zon klimt met de minuut hoger de blauw hemel in. Een lichte kleur, bijna grijsblauw maar ook, net als het water, puur en helder. Het is oorverdovend stil. Ik durf bijna niet te bewegen- het lijkt alsof ik dan de magie van het moment kwijt zal raken. Toch wil ik dit weer vastleggen met een foto.

Als ik opsta om de foto te nemen en mij even omdraai huppelt een jong konijntje vrolijk over het pad. -zich van geen kwaad bewust. Hij en zijn soortgenootjes zijn hier in een aantal aanwezig, toch storen ze niet. Ik vind het wel prettig als ik die witte bobbeltjes op en neer zie hobbelen, hun oortjes strak op hun hoofd en ogen alert.

Een vliegtuig, die ik niet kan zien doordat het zo hoog vliegt, stoort de ochtend rust. Langzaam verdwijnt het geluid de verte in. Weer die mooie stilte waar ik zo van kan genieten.

Ik merk dat de zon steeds iets meer warmte uitstraalt, langzaam worden nu ook mijn voeten geraakt door de stralen. Mijn zonnebril was meteen al nodig om mijn ogen te beschermen. Oh, wat kan ik genieten van zulke momenten- van het opstarten van de dag.

Het is maandagochtend. De dag na Hemelvaart-weekend. De camping is grotendeels verlaten. Er is nog maar een klein groepje vakantiegangers aanwezig. Die slapen nog- en zijn zich niet bewust van dit alles wat ik ervaar. De stilte, de vogels, het spiegelend water, de lucht, de ochtend zon, het natte gras en de dauwdruppels die langs het raam van de caravan langzaam naar beneden glijden.

Over een paar uurtjes gaan wij, mijn man en ik, ook naar huis. Dan zit het er weer op. Onze mini vakantie. Het waren heerlijke dagen- samen met vrienden. Elk jaar opnieuw op Hemelvaartsdag. Elk jaar lukt het weer om er iets moois van te maken. Ieder persoon iets van zichzelf meebrengen waardoor de groep een bijzonder dynamiek heeft. Bijzonder, net als mijn ochtend tafereel. Je moet ervoor gaan zitten om het te bewonderen. Om ervan te kunnen genieten - met al haar facetten.

Het is weer voorbij. Het water is niet meer spiegelglad. De bries is iets meer aangewakkerd. Moeder eend heeft haar jong weggeleid en de zwaan... Tja, die is toch maar weggevlogen. De sluis verderop heeft de eerste boten weer doorgelaten. Er begint leven in de brouwerij te komen. Mijn stilte moment is voorbij.

Ik ga de caravan maar gereed maken voor de reis naar huis! Het is mooi geweest.