Wat en leuke week was dat!

Afgelopen week zat vol met leuke gebeurtenissen die nu mooie herinneringen zijn geworden. Na een volle zaterdag van de afgelopen week had ik zondag echt nodig om bij te komen. En terwijl ik op de bank hing, weinig in beweging kwam maar wel voor het eten heb gezorgd, reisden twee van mijn favorite Schotse dames vanuit Edinburgh naar Schiphol. Ik baalde dat ik niet rijden kon om ze op te halen...zelfs niet van het station hier in Dordrecht, dat ik ze naar hun bestemming in Sliedrecht kon brengen. Manlief was de hele dag weg, dus daar hadden de dames ook niets aan.

Enfin, eind goed al goed. De reis ging zonder slag of stoot en hun aankomst op hun logeer adres was wat later dan ze hadden verwacht maar toch stonden er twee zeer comfortable bedden klaar. Alleen het idee dat ze in het land waren maakten mij al blij.

Maandag was een fysio dag. Mijn afspraak was deze keer met een collega van 'mijn' fysiotherapeut, gezien hij ook een vakantie verdiende. Aardige jonge vrouw. Ook vakkundig en klant gericht. Ik had daar veel aan. Mijn man kwam mee, zo hoort hij ook wat er gezegd en aangeraden wordt. Blijft hij ook op de hoogte en kan hij zijn vragen ook stellen. Veel meer doe ik niet op zo'n dag. Wat boodschappen, ik moest knikkers hebben om oefeningen te doen met mijn duim/hand, bezoekje aan onze schoonmoeder en naar huis.

Dinsdag hadden we met een zus afgesproken om die naar een zeer ziek familielid in Arnhem te brengen. Scheelt 3 treinen. Ik had al een tijdje op mijn wenslijst staan dat ik naar Dieren wilde. Daar woonde ik als kind. Daar woont nu nog mijn 'tante' Riek. Mijn vader was spoorman. Het station daar is een vertrouwd gezicht hoewel er ook daar veel verandert is in de laatste paar jaar. Het bezoek aan het familielid ging niet door. Hij is ernstig ziek en zijn Schotse schoonzus was verkouden geworden. Te riskant. Toch zijn manlief en ik wel gegaan. Ik wilde tante Riek niet teleurstellen. Over een dag of 10 wordt tante Riek 92. Ze staat nog volop in het leven. Geniet elke dag dat ze weer 'mee mag doen'. Oh wat was dat heerlijk. Zij is mijn laatste link met mijn baby jaren, met mijn ouders als jong getrouwd stel. Als vriendin van mijn moeder. Iemand die vaak aan huis kwam. Waar wij in vroege jaren van televisie naar Pipo de Clown keken. Een parel van een dag. Zij en oom Henk, inmiddels al 7 jaar niet meer bij ons, hebben zelfs een bezoek gebracht aan Nieuw Zeeland terwijl ik daar woonde.

Woensdag, meiden dag naar Rotterdam. Met de Waterbus want die hebben ze in Edinburgh niet. Koffie aan de kade, wandelend naar de Markthal. We kwamen een bijzonder innovatieve jonge man tegen. Hij heeft een klein bedrijfje opgestart. Een bakfiets met gerechten die hij als lunch aan de man op straat aanbiedt. Lokie, Streetfood in Rotterdam heet zijn bedrijf. Hij fietst rond en mensen houden hem aan. GEWELDIG. Hij kwam met ons een praatje maken toen wij hem toewuifde. Uitleg gekregen. Leuke foto gemaakt. Als je daar in de buurt bent- zoek hem op. Kijk op Facebook, daar heeft hij een pagina. Zo leuk. Wij gunnen hem alle succes.

Ach die Markthal. Leuk hoor, al die mensen, kleuren, geuren en geluiden. De zussen waren ook een beetje op onderzoek uit. Volgend jaar wordt een van de dochters 50. Zou Rotterdam een leuke plek zijn voor een vrouwen weekendje? Denk het wel toch?

Wij kwamen wat vroeg aan bij de Waterbus dus dan toch maar even een wijntje nemen als afsluiter van deze dag. Wij namen de water route weer terug naar Dordrecht waarna de zussen terug naar hun verblijf gingen. Ze hadden genoeg gedaan voor een dag. Ik werd getrakteerd op eten. Mijn zwager 'kookt' zo af en to als dank voor de maaltijden die hij bij ons nuttigt. OP naar restaurant A15 vlak in de buurt. Ik had naast de Waterbus, alleen de benenwagen gebruikt (21,400 stappen) - toch liepen wij naar ons eetadresje. Kon er nog wel even bij.

Donderdag en vrijdag waren 'thuis dagen'. Het weer sloeg om en de regen kwam met bakken uit de hemel. Wel jammer voor de visite maar die zijn wel wat gewend. Zaterdagavond was het afscheidsetentje. Of ze sushi lusten? Nou JA dus. Wij naar Sliedrecht waar een vorige bank filiaal omgetoverd is tot een op en top restaurant Oishi Fusion genaamd. Wat hebben wij genoten. Bij het afscheid nog wat cadeautjes gekregen in de vorm van Schotse shortbread en kaas. Zo lekker.

De week was rond. Genoten hebben wij allemaal. Wat is het leven toch geweldig. Ik sluit af met een uitspraak van tante Riek. Tegen haar dochter zei ze onlangs, " Ik wil helemaal niet dood. Het leven is zo mooi, ik maak zoveel mee. Als ik in de hemel ben krijg ik vast heimwee naar jullie". Volgende maand viert ze haar 92ste verjaardag en bakt ze nog een appeltaart voor de kinderen. GEWELDIG!

Ik ga weer verder met mijn leermomenten met iMovie en YouTube. Een mens is nooit te oud om te leren,. Kijk maar gerust wat ik er van bak! En ik email tante Riek zo ook even met die leuke foto...jaja!