En dan is het 'opeens' 2019

t' Ja, wat vliegen de dagen voorbij zeg. Ik weet het, dat is niets nieuws. Heb het al eerder over gehad. Toch kan ik er niet aan wennen. Vandaag begon mijn dag vroeg. Even een klus klaren voor een vriendin. Daarna onze leenauto retour naar de garage brengen. Onze auto staat al een paar weken bij de garage- kapotte computer. Er is geen 'goed moment' voor zoiets. Komt nooit gelegen. Vooral niet net voor de kerst. Op 12 december om precies te zijn. De hoop is nu dat de klus eind deze week klaar is. Oh wat mis ik 'het gemak' hiervan.

Na bijna 4 maanden niet kunnen rijden vanwege mijn hand euvel, en nu omdat de auto gewoon niet voor de deur staat. Het is geen drama of ramp maar wel ontzettend onhandig. Ik leef in goede hoop! Ook dit zal ons voorbij gaan.

Oud en Nieuw. Weer een feestje achter de rug. En wat een vuurwerk. Nou heb ik wel  mooi gekleurde vonken en sterren richting de hemel zien vliegen, toch kon ik mijn 'beoordelende' gedachten niet weerhouden hierover. De bijeenkomsten van milieu groepen om luchtvervuiling tegen te gaan. Ja ik weet het, dweilen met de kraan open. Zoveel 'experts' zeggen dat het ons toch niet gaat lukken. Maar om dan €68 miljoen aan vuurwerk af te steken?? Wat een stank en herrie was het. En wat maak ik  mij dan zorgen over de natuur in de vorm van de vogels, andere buitendieren en huisdieren. Mensen uit oorlog gebieden, kleine kinderen die dit evenement nog niet begrijpen. Eenzame ouderen die bibberend in hun huiskamer zitten of in bed liggen. Trillend van angst. Om het maar niet over fysieke of materiële schade te hebben. Vandaag de dag kan de knal niet hard genoeg zijn lijkt het.

Onze eerste dag van het jaar verloopt als volgt. Lui ontbijt. Even bankhangen, dan de feestkleren aan. Op naar de eerste tante. Zij wordt volgende week 82. Als een traditie drinken wij daar koffie, smullen van de toastjes met kaas en pate gevolgd door het jaarlijks heerlijk bereide salade. Onder het genot van wat drinken- wijn voor de niet chauffeurs onder ons en fris voor de BOBs, veel gelach en verhalen over 'vroeger'.

Op naar de middag thee en oliebol en/of appelflap. Zelfs na haar aanvaring met een heupeuvel en operatie staat ma (88) weer haar 'mannetje'. Alles goed voorbereid. Hier kijken wij naar de skispring competitie. Jammer dat er dit jaar weinig to geen sneeuw lag. Toch een goede wedstrijd. Zo mooi om te zien. Dan komt de familie uit Amsterdam en om de hoek. Gezellig.

Verder naar afspraak nummer 3. Tante Jaantje, al 91 jaar jong. Haar 3 kinderen met aanhang, daar ook weer de kinderen van met aanhang. Dan daar weer een laagje onder. Met 4 generaties en een paar 'buitenbeentjes' zoals wij 3-tjes, is het feest. De emmer met oliebollen staat ook hier klaar. Koffie/thee en andere versnaperingen ook in overvloed aanwezig. Grote zaal- de kinderen kunnen heerlijk ravotten. Dan komt de andere tante (88) ook binnen.  Wel jonger dan haar zus. De kring wordt nog groter. Hier een neef daar een nicht. Het is zo gezellig. Het is inmiddels donker buiten. En ach, ook wij worden moe. Het is tijd om ons eigen stekkie weer op te zoeken.

Het jaar is weer mooi begonnen. Het vooruitzicht om naar mijn kinderen en kleinkinderen te gaan ligt op de loer. Dan kan de tijd niet snel genoeg gaan - als het maar weer wat trager loopt zodra ik er ben. Want ook die dagen wil ik volop van genieten en liefst heel langzaam beleven. Er zijn kindjes te kroelen, neusjes te vegen en verhalen te vertellen.

Ik wens jullie allen een mooi, gezegend en gezond jaar toe waar je ook mag zijn en met wie en wat je ook mag bekoren.

Groetjes.

ps. Wil je meer zien hoe mijn 2018 eruit zag: Ga naar OmaFarAway en geniet mee.