Slapen- of niet!

Het gebeurt een enkele keer dat ik weinig tot geen slaap nodig blijk te hebben. Of het nou komt door een soort tevredenheids-gevoel of gewoon teveel aan mijn hoofd weet ik niet. Ik tob niet over grote zaken- dat heeft geen zin. Ik bid wel over moeilijke dingen in het leven maar tobben - dat heeft nog nooit iets opgelost. Voor mij niet in ieder geval. Natuurlijk passeert er van alles in mijn gedachten. Zou niet logisch zijn als dat niet zo was, maar er liggen geen beren op de weg ( voor zover ik dat kan constateren). Ik heb genoeg beweging en fysieke werkzaamheden waardoor ik niet als een ingezakte pudding op de bank blijf hangen. Ik heb geen trek en voel me prima. Toch komt de slaap maar niet aankloppen.

Ik weet nog wel dat ik vandaag op een gegeven moment heb gedacht - ik kom uren te kort op een dag. Er is zoveel dat nodig is om te doen, dat ik hoor te doen en dat ik zou zou willen doen. Ik heb een aantal projecten waar ik meer tijd voor zou moeten reserveren, oftewel inzetten. Leuke projecten. Iets waar ik energie van krijg, niet alleen inzet. Er zijn ook een paar dingen waar ik niet zozeer tegenaan hic maar omdat ze minder aantrekkelijk zijn - minder snel kies om in te duiken, te klaren.

Misschien dat ik daarom niet slaap. Ik moet alles in mijn hoofd eens goed onder de loep nemen. Ordenen en een plan maken om, in orde van belang, dingen aan te pakken en af te werken. Lijstje bijwerken en klusjes afstrepen. Geeft een heerlijk gevoel- net als wanneer je een kast of kamer ordent. Opgeruimd staat netjes.

Heel lang geleden toen ik ook zo'n 'volle' periode had heb ik een leuke list bedacht om alle klusjes, leuk en minder leuk, uit de weg te ruimen. Dat komt nu weer naar boven drijven. Op stroken papier taken schrijven - geen grote klussen zoals 'keukenkasten opruimen en uitsoppen', maar meer kleine stappen zoals, 'pannenkast onder handen nemen'. Of, 'linnenkast opruimen'. Zo maakte ik alle taken klein en te behappen. Maar niet alleen huishoudelijke taken. Ook bezoek aan een familielid, verre vriend, wandeling in een bepaald gebied - dingen die je vooruit schuift tot het 'gelegen moment' zich aankondigt. Wat nooit gebeurt natuurlijk want een gelegen moment 'gebeurt niet' maar daar wordt tijd voor genomen.

Elke ochtend was er een grabbelton moment. Dan pakten ik blindelings een briefje. Daarna was er geen terugkeer. Bellen naar die tante of oom, soppen die kast, wieden dat stukje tuin, wandelschoenen ( en regenjas) aan. Er waren ook dagen dat ik er 2 of 3 briefjes af werkte. Heerlijk zo'n verrassing. Geen gelegenheid om ergens tegenop te zien. Ja, dat ga ik weer doen. Ik ga nu briefjes maken....... wat een rust. Ik voel me al stukken beter en opgelucht. Dit had ik nou net even nodig.