Levensloop- verhalen doorvertellen

Ik ben bezig met foto's uit ' de oude doos'. Foto's van mensen, familieleden en vrienden uit mijn verleden. Wat brengt dat toch veel emoties met zich mee. Veel herinneringen borrelen naar boven. Met een zoete smaak en ook sommigen met een wrang gevoel. Beetje van alles. Maar ja. Zo gaat het in een mensen leven toch? Niet alles loopt als gesmeerd - hoe zuiver mijn voornemens ook maar zijn. Toch loopt alles niet zoals ik het had gedacht.

Toen ik klein was - liep ik regelmatig bij een buurvrouw binnen. Ik mocht dan helpen met de afwas- of was binnen halen. Dan vroeg ze - ' wil je niet liever buiten spelen?". Ik hielp haar graag - leuke babbeltjes maken.

Bij tante Riek op bezoek - gezellig- mee naar de winkel, helpen thee en koffie inschenken. Leuk vond ik dat. Toen ik eenmaal mocht koken en bakken, was ik regelmatig in de keuken. Dus het was geen grote omslag om een huishouden te runnen. Ik was er ' vroeg'   klaar voor. Op mijn 19de was ik al moeder.

Nu, 59 jaar oud, ben ik meerdere malen oma. Op afstand wel te verstaan. Mijn kinderen en kleinkinderen wonen " down under". Ik heb geen kinder- logeerkamer zoals een aantal van mijn vrienden. Ik ben geen oppas oma - behalve dan als ik op bezoek ga.

Nu dat ik bezig ben met de foto's, uit ' de oude doos'  denk ik " hoe zullen mijn kinderen en kleinkinderen terugkijken op hun oma" ? Op hun ' vroeger'. Ik zie mijn ooms en tantes voorbij schuiven ( op de scanner dan) en het is opmerkelijk hoe anders mijn leven was - zo anders is het leven voor mijn (klein)kinderen nu.

Het zal nog wel even duren voordat ik klaar ben met scannen. Dan ga ik een boek maken - met herinneringen en verhalen - mijn verhalen. Dan hebben al die foto's nog nut gehad - dan is het de moeite waard geweest om ze te bewaren. Ik wil mijn verhaal wel graag aan mijn (klein)kinderen kwijt. Daar ga ik me voor inzetten- ik ben de bovenste laag.

Al sinds mensenheugenis worden verhalen geschreven - over hoe het ' toen'  was. Vanochtend las ik ook uit een boek - van heeeel lang geleden. Wat was het toen ' anders' maar toch ook weer niet. Ik ben blij dat men die verhalen ook op heeft geschreven en dat het als een gebundeld boek voor mij beschikbaar is. Dat men het toen ook belangrijk vond om verhalen door te vertellen - zodat ik een klein kijkje in de tijd van toen kan nemen. Hopelijk leer ik er nog wat van. Misschien is er wel een boodschap in mijn boek waar mijn (klein)kinderen wat van kunnen opsteken. Wie zal het zeggen!