Pa is 84 en verkeerd qua gezondheid in zwaar weer. Hij ligt op de hartbewaking. Krijgt morfine en hele goede zorg. Natuurlijk willen wij hem niet missen - maar zijn ook heel realistisch. Afscheid nemen is niet iets waar we het graag over hebben - toch sluipt/ kruipt die gedachten steeds vaker naar boven. Is dit nu de tijd dat we ons daarvoor klaar moeten maken? Het kan ook zijn dat we hem weer heerlijk thuis krijgen om langer van zijn aanwezigheid te kunnen genieten.......... Wie zal het zeggen!!
Mijn kinderen hebben allemaal foto's gestuurd met lachebekjes erop. Het kleine grut waar pa trots over verteld aan zijn hulpjes. Soms vergist hij zich en zegt hij dat ze in Amerika wonen. Dan zegt hij - "in ieder geval wonen ze erg ver weg!! Aan de andere kant van de wereld waar ik nooit ben geweest". Nu ga ik deze nieuwe foto's op zijn kastje zetten - dat hij weet dat ze aan hem denken en liefs sturen.
Zoals gewoonlijk in zulke situaties worden familieleden op de hoogte gesteld. De vaker dat je het verhaal verteld, des te moeilijker wordt het om vrolijk te blijven. Hoop hebben we - we nemen elke dag zoals het komt en bidden voor steun voor pa.
Nou, dit wilde ik even kwijt. Ik heb een ALLERLIEFSTE schoonvader, en ik houd van hem!
Wat spannend. Hoe gaat het nu? Heel veel sterkte in iedergeval.
BeantwoordenVerwijderen