#1. Bezoek van Down Under

De rit naar Schiphol verliep voorspoedig. Ik had meer dan genoeg 'ruimte' voor het onverwachte ingelast. Je weet maar nooit wat er gebeuren kan op onze wegen tegenwoordig.

Terwijl ik doorliep naar de aankomsthal - wat is Schiphol toch weer groter geworden - hoorden ik een pingetje. De nicht van mijn vriendin vanuit Engeland stuurde een berichtje- was ik al op Schiphol? Ja dus. Spannend. Volgende week zou ik hier weer lopen- maar dan om Annette weer af te zwaaien. Dan zou zij naar Engeland gaan naar familie die zij nog nooit had ontmoet. De nicht waar ik nu contact mee had. Zij ( haar man, zoon en zij) hebben een vliegtuig App om vluchten te volgen. Als hobby zijn het "spotters'. Ze zouden het vliegtuig in de gaten houden voor mij. Spannend hoor.

Na wat heen en weer geschommel wat aankomsttijd betrof, was het eindelijk zo ver. We sloten elkaar in de armen en het leven lachten ons toe. Heerlijk. Wat een geweldig gevoel was dat. Een vriendschap die de afstand heeft overleeft doordat ik 16 jaar geleden terug naar huis ging. Terug naar Nederland en alles waar ik mij in herken. Nu, hier, op Schiphol kwam mijn andere leven mij ontmoeten. Ik kon eindelijk meer van mezelf laten zien. Mijn land, mijn cultuur en mijn taal. Geweldig.

We snappen het hoor!

In Breukelen een kopje koffie gedronken- in een gebouw dat niks op iets Nederlands lijkt ( van de Valk in Japanse stijl) met een molen in zicht.

Wij reden 'weg van de snelweg' door het Groene Hart- dwars door prachtig landschap waar ik zoveel van hou. En er waren molens. Veel molens en rieten daken op boerderijen en koeien in de wei. Bij Schoonhoven oversteken op de pont- een nieuwe ervaring voor mijn gast. Over de dijk, langs de Lek en dan naar beneden langs nog meer molens.

Patat met, dat wist ze nog. Doe vond ze in '83 zo lekker. Vlak bij huis staat een patatkraam. Nostalgisch en gezellig. Wat een aankomst. De zon scheen, een lichte bries en patat met , samen met een van ( heb er meer hoor - boffert die ik ben) je beste vriendinnen - ach mijn dag kon niet meer stuk.

Het was een lange vlucht, een vermoeiende reis. Een kort dutje op balkon en ze kon er weer tegenaan. Ik had aangeraden pas na 21:00 naar bed te gaan- proberen de dagritme op orde te krijgen.

Wat een dag, wat een mooie nee PRACHTIGE dag. Het feest kon beginnen. We hadden een week en die gingen wij maar eventjes vullen met bijzondere dingen.

Een week.... die moesten we goed benutten.

De dag begon goed en eindigde met een prachtige lucht!