Ik denk het er mijne van...u vast ook wel!

De zon schijnt- dan hoor ik iemand zeggen, " nou dat mag wel eens een keer. Het is tenslotte zomer. Wat een waardeloze zomer hebben wij gehad zeg!" Volgens mij hebben wij al maanden mooi weer met zo af en toe het hoog nodige natte om te zorgen dat rivieren blijven stromen, bomen en planten blijven groeien en ons stukje wereld niet vergaat van droogte. Ik dacht het er mijn van.

Ik merk dat de drukte op de wegen weer oploopt. Dan hoor ik, " Jeetje wat een toestanden. Moest weer wachten in de file. Ik was 5 minuten later thuis vandaag!" Vijf minuten maar- ik dacht het er mijne van.

"Poeh poeh de eerste week heb ik er al op zitten. Bah, mijn vakantie is nu al voorbij. Gelukkig kunnen wij eind september nog een weekje weg"! " Hoe lang ben je dan weggeweest?" werd gevraagd. "Oh maar 3 weken naar zuid-Frankrijk. Was zo maar om." Ik dacht het er mijne van.

De afgelopen paar weken ben ik wat vaker dan gebruikelijk met de bus de stad in geweest. Het is geen rustige plek meer om even bij te komen. Als ik de bus neem hoef ik niet op het verkeer te letten en kan ik even wegdromen- nou ja, kan, nee was dat maar waar! Telefoongesprekken, vrienden die samen reizen... alles word tegenwoordig zonder gene in het openbaar luidkeels besproken. Ik heb gehoord dat het in de trein idem dito is.

Zo was ik ook ongewilde luisteraar van een gesprek tussen een jonge dame en ?! Eigelijk kon ik niet uitmaken of het nou een zij of hij gesprekspartner was. Zo van, "hoezo, je gaat niet meer? Waarom niet?" ... " kan jou wat schelen wat iedereen daarvan denkt joh." ..... "Heb daar toch schijt aan die lul. Kan jou toch niks maken"! Daar zit je dan- op weg naar een wat je hoopt gezellig kopje koffie op een terras met een vriendin. Ik dacht het er mijne van.

Zo ook de gesprekken door nieuwe Nederlanders. Allemaal in eigen taal. Soms twee of drie verschillende tegelijk. Ik weet het, die kan ik toch niet verstaan. Toch vind ik het een inbreuk om mijn 'space'. Ik kan er niet echt veel begrip voor op brengen eigenlijk. Privé gesprekken horen in mijn denkplaatje niet in het openbaar. Ik denk er het mijne van! U vast ook.