Wat een zegen!

Ik val maar meteen met de deur in huis ( gekke uitspraak eigenlijk)! Wat een SCHITTEREND mooi weekend hebben wij toch gehad wat betreft het weer. Dat had niet mooier gekund. Georganiseerde activiteiten konden allemaal doorgaan. Niks - aflossen vanwege noodweer. Zonnescherm en klep waren nodig om je huid te beschermen. Wat boffen we dan maar weer- een regelrechte zegen. Dit hadden we  eigenlijk een beetje verwacht in juli he? Alle scholen dicht en kinderen thuis. Een vooruitzicht op 3 weken zomervakantie. Nou de vakantie ging wel door maar in alle eerlijkheid was het weer patroon wel een teleurstelling voor velen.

Zaterdagochtend. Schoonvader opgehaald en naar de Biesbosch - (de Hollandse) wel te verstaan.Een hele gezellige dag. Pa (84)  heeft genoten. Op een bankje aan het Wantij bootjes kijken. Heerlijk vindt hij dat. Het waren velen die zaterdag hun weg vonden naar 'ons' plekje. Gezellig druk was het,  op het Griendmuseumpad.

Na terugkeer thuis samen met de buurtjes sushi eten buiten op de vlonder - ook aan het water. Soms knijp ik mezelf even stiekem. Ben ik een gezegend mens of niet? Ik ben omringd door prachtige mensen in mijn leven, ik woon op een adembenemende mooie plek en ik geniet van een goede gezondheid. Ja, ik ben gezegend. En dan heb ik het niet eens gehad over mijn kinderen, kleinkinderen en verdere familie. Wat een weelde.

De dag eindigde bij onze burger vader en zijn vrouw thuis. De 'zomerborrel'. Een moment om met de raad en andere dorp bestuursleden en hun partners de zomer door te nemen. Het hernieuwen van relaties die door de zomerstop van de gemeenteraad op een laag pitje zijn komen staan. Ik zucht - wat een perfecte dag.

En dan zondag. Vroeg opgestaan. Mijn stilte tijd- even in mezelf keren, mijn zegenen tellen en ervoor danken. Mijn dagelijks bid-tijd, heilig voor mij. Daarom is het zo heerlijk dat ik vroeg kan opstaan. Dat ik meteen wakker ben. Dat gun ik mezelf.

Een vroeg bezoek aan dierbare vrienden net terug van een 3 maand lange boot vakantie. Samen in een zalmschouw - wat heerlijk dat ze het fijn gehad hebben - wat geweldig dat ze weer veilig thuis zijn. Dan nog even langs bij Alie en John. John zijn moeder ligt in het ziekenhuis- het gaat, zoals bij vele ouderen, niet goed met haar. En John zijn opmerking "ze wordt oud en het gaat nu niet goed" is de waarheid. Het blijft je moeder, toch weet hij en wij allen, het hoort bij het leven.

Ik bezoek geen kerk op een zondag. Niet omdat ik niet wil maar op een of andere manier is dat nu even niet iets wat ik doe. Maar samen zijn met God, dat lukt overal.en gisteren lukte dat uitmuntend in mijn tuin. Nee, ik heb geen bomen omgezaagd, geen zware klussen verricht waarbij zweet en enorme krachten voor  nodig waren. Wel heb ik mijn tuin gewied. Wat is het toch een wonder. Al die insecten, de manier waarop plantjes en het on(gewenst)kruid zich vestigt. Hoe sommige zaad koppen vormen en uitlopers zich ontwikkelen. Ik vind dat geen 'werk' in die zin dat het arbeid is. Ik geniet van de koele grond tussen mijn vingers, de planten en beestjes om me heen en kom tot rust - zondag rust!

De dag werd verder gesierd door de aanwezigheid van een vriendin en haar 2 kinderen. Uren hebben de kinderen zich  met ons konijn en kippen, het roeibootje en de neergelegde boekjes bezig gehouden. Een zaligheid. Om de dag af te ronden , pannenkoeken buiten bakken en opeten. Was super gezellig en zo leuk om ze zo te zien genieten. Zoals een zondag hoort te zijn - samen zijn en samen delen.

Ik ben een gezegend mens.