Lieve pa: Bericht met een zwart randje

Leen(dert) Fijnekam      

09-05-1928   ~    20-12-2012

Lieve pa

Wat een ongelooflijke weken zijn het geweest.

Wat hebben we samen veel meegemaakt.

Wat kwam het eind, ook al verwacht, toch plots zo snel.

Afscheid hebben wij kunnen nemen. Tranen hebben wij gelaten. Trots zijn wij op u - hoe waardig u zich gedroeg - tot aan het einde toe.


Met ons drietjes aan uw zijde verliet u rustig het leven. Het was een waardige strijd. Aan de ene kant had u er vrede mee - maar door uw levenslust was u ook nog graag bij ons gebleven.

Al maanden sliep en at u haast niet meer, u was zo moe geworden. Het ongemak van uw lichaam nam zijn tol. Toch hield u het vol totdat wij weer, zoals u dat zo mooi zei " compleet waren". Leen en ik kwamen terug van vakantie, er stond nog een welkomst mandje op de salon tafel door u gekocht en gebracht,  en u gaf uzelf toestemming om toe te geven aan uw valend hart!

Niemand tot last zijn - uw levensinstelling. U wilde niemand tot last zijn door aan te geven dat het niet meer ging. U wilde nog kilometers met uw auto maken, boodschappen doen, bezoeken brengen aan tante Jaantje, woensdag visdag bij ons in ere houden. Lekkere maaltijden voor u en Arie klaarmaken. Muziek luisteren. En als het er nog in zat - in het voorjaar weer naar Zoutelande, naar Hotel de Distel om 5 daagjes te genieten van de zee- hoe ruig hoe beter, boten kijken, broodje paling eten en de verwennerij van het ontbijt buffet.

Pa, morgen, samen met familie en vrienden nemen we definitief afscheid van u hier in ons midden. Maar NOOIT zal uw naam vergeten worden. NOOIT zullen wij zwijgen over uw liefde en trouw. In ons hart dragen wij u mee, voor altijd!

Pa we hebben u lief. Rust zacht.