Stapje voor stapje groeien

Vannacht werd ik, na een korte slaap periode, wakker. Ik weet niet waardoor of waarom - het was gewoon zo. Gebeurt wel eens vaker. Meestal ga ik er na een poosje toch maar uit. Benijd het mijn man dat hij zo lekker door kan slapen. Ja, dat benijd ik hem- toch zou ik niet willen dat hij, door mij, ook komt te woelen. Dus laat ik hem lekker door sudderen en ga ik naar de huiskamer. Dik vest aan, warme sokken en met een mok warme melk met anijs- leg ik me neer op de bank met een plaid over me heen. Eigenlijk best wel knus. Niet ideaal maar wel knus.

Gisteravond was ik wat onrustiger. Wilde even niet dutten dus pakte ik een boek(je). Nou ja, de inhoud is BOEK en deze is verpakt in  BOEKJE formaat. De titel van het boek(je) is My neighbour's house van Marja Meijers. Het is één in een reeks boeken van Marja, die gaan over de 10 geboden. Helaas is er maar een van vertaald in het Nederlands - Levensadem/ A breath of Life, dus is het Engels lezen geblazen als men niet op de vertalingen wachten wil.

Ik heb het boek al een tijdje in huis. De afgelopen maanden zoals eerder over geschreven, waren wat onstuimig en kwam er niet van om het boek uit te lezen- dus ben ik opnieuw begonnen.

Waar gaat het over? Het gaat over het 10de gebod - "blijf van de spullen van een ander af en wees tevreden met wat je hebt" om het in makkelijke taal uit te leggen.

Na elk hoofdstuk staan er vragen- om over na te denken en eerlijk onderzoek doen. Nou, daar lag ik op de bank met vragen zoals - ben ik wel eens jaloers geweest?
Eerste reactie, "nee natuurlijk niet! Kom nou zeg, ik ben hardstikke tevreden met mijn leven. Het interesseert me niet wat voor auto de buren hebben, dat een huis van een kennis net een metamorfose heeft ondergaan, dat vrienden 3x per jaar naar een zonnig plekje verdwijnen, dat ik kennis heb aan iemand die als hobby heeft "eten in  sterren restaurants". Nou zeg, zo ben ik niet groot gebracht hoor Ik jaloers? Natuurlijk is het wel eens voorgekomen dat ik dacht - he, dat zou ik nou ook eens willen...." U niet dan?

Ik leg het boekje neer na een poosje want toch worden mijn oogleden wat zwaar. Denken kan ook met je ogen dicht. 

Wat ik wel mooi vind aan dit en de andere boekjes van Marja is niet wat ik NIET moet doen of denken, maar wat ik WEL kan. Blij zijn met 3 prachtige kinderen en (bijna) 9 kleinkinderen, blij zijn met mijn gezondheid, blij zijn dat ik geloof, blij zijn dat ik anderen kan helpen, iets delen, samen genieten, groeien in geloof, zwakheden overwinnen en twijfel gedachten kan delen. Dat ik nu de kans krijg om als zzper mijn geld te verdienen. Wat meer tijd heb om in te springen als iemand mij nodig heeft.

Ik hoor vaak om me heen dat we in een moeilijke periode leven. Dat 'vroeger' alles anders was. Gelukkig wel. Stel dat het altijd zo zou blijven, dat de wereld stil zou staan, dat mensen niet ontwikkelen, dat talenten zich niet konden ontplooien. Stel dat we nog op petrolie stelletjes kookte. Nou is dat niet het ergste wat men kan overkomen, maar u begrijpt me wel denk ik.

Elke stap is er een.

Vroeger...wanneer dat ook maar geweest mocht zijn, tobde men ook met jaloezie, afgunst, ontevredenheid. Maar er waren toen ook mensen zoals Marja die hun inzichten deelde met anderen, die aanspoorde tot zelf inzicht en openbaring gaf via het schrijven van boeken. Ik ben blij dat ik NU leef. dat ik kansen heb die me NU aangeboden worden.

Vanavond ga ik weer verder lezen. Kijken waar ik dan mee geconfronteerd wordt en hoe ik daar tegenover sta. Ik ben blij dat mijn buren een auto hebben die aan hun wensen voldoet, ik verheug me op de culinaire verhalen uit de sterren keukens, ik kijk met bewondering naar de mooie kleuren aan de muren en ben blij dat de metamorfose gelukt is. En straks als het hier weer najaar wordt- dan gaan mijn man en ik ook een warmer plekje opzoeken. Bij mijn kinderen om een bezoek te brengen. Daar alleen wordt ik al warm van.