Vriendschappen in het leven.

Sinds mijn terugkeer thuis in Nederland heb ik nieuwe vriendschappen om de heen ' verzameld'. Sommige vriendschappen zijn ontstaan door mijn relatie met Leen, anderen heb ik onderweg ontmoet in mijn levensloop van de afgelopen 13 jaar.

Bij mijn terugkeer voelde ik mij meteen thuis en op mijn plek in het dagelijks bestaan. Maar niet wat mijn geloofsleven betrof. Ik schreef mij in bij mijn lokale kerk maar kreeg daar geen reactie op. Geen welkom, geen bezoek geen schrijven. Ik bezocht de kerkdiensten een aantal keren maar voelde me als een vreemde - zelfs niet als een bezoeker. Oh, wat was dat een eenzaam gevoel. Iets wat ik toch al was wat betreft mensen maar nu ook in mijn geloofsleven. Mijn leven in Nieuw Zeeland was alles behalve dat. Daar was ik omringd door gelijkdenkende het geloof- mensen die elkaar steunde en begrepen. Nu voelde ik me verdwaald.

Het was niet zo dat ik daardoor mijn geloof kwijt raakte. Het bleef bij mij - als vertrouwd en eigen. Het groeide niet maar hield me wel gezelschap. Ik had een bid-hoekje ingericht. Niet groots en opvallend maar sober toch spannend. Het veranderde met het seizoen mee en stimuleerde mij.

De afgelopen jaren is er verandering gekomen in mijn vriendenkring. Ik ben nog steeds niet gebonden aan een kerkgemeenschap maar ben wel blij en tevreden met mijn wekelijkse bid/praat groep en de vriendschappen die daar uit voort bloeien en groeien.

Waarom nu dit onderwerp? Een poosje geleden las ik een bericht waarin stond - "mijn man en ik zijn begonnen aan een pilgrim tocht en we zijn er nog niet". Mooi is dat. Het deed mijn deed mij denken aan mijn reis en waar ik me nu bevind.

Ik ben veel stations gepasseerd zonder te stoppen. Er waren er wel veel waar ik wel even uitstapte - sommige leerzaam, emotioneel, verdrietig, sommige uitdagend en ook weer belonend dat ik er moed uit putte. Ik geloof dat voor eenieder zijn/haar levensweg anders is. Sommigen ' lijken'  continu zware beproevingen te ondergaan en anderen ' lijken'  gladde wegen te bewandelen.

Wat mij betreft - ik ben een veel en vaak gezegend mens,  bewandel mijn weg en neem de tijd om rond te kijken. Tracht te worden en zijn wie ik hoor te zijn - zoals de bedoeling was van de Heer die mij geschapen heeft.