Eerbetoon aan mijn moeder

Ik probeer terug te halen wat mijn eerste herinnering is ( die ik terug kan vertellen) van mijn moeder. Het vergt enige tijd en inspanning. Ik WEET dat ze er altijd was maar vanaf welke leeftijd of ervaring is dat besef er ook?

Kleine dingen komen naar voren zoals:
- de mattenklopper op het kleed en de stofwolk als gevolg
- in de keuken aan tafel melk in een schoteltje krijgen om het op te slurpen als een poesje. Dat had ik gezien, een klein poesje die met zijn roze tong zijn melk op dronk. Dat wilde ik ook.
- meelopen naar de groenteboer op de hoek op weg naar de kleuterschool. Ik vond het groente schrappen zo intrigerend om naar te kijken. Als een centrifuge, rond en rond draaide de aardappelen in die trommel.
- op de fiets naar het bos met z'n allen
- bij Jamin een ijsje halen, daarna mijn vader opzoeken in het seinhuisje van het spoor.
- wentelteefjes en broodpap, zo gebruikte je brood dat niet meer echt ' vers'  was.
- vermoeid zijn aan het eind van een lange dag met 4 jonge kinderen

De langer dat ik erover nadenk des te makkelijker komen de herinneringen. Het zal niet altijd gezellig geweest zijn, er zullen wel kinder ruzies te sussen zijn geweest, meerdere keren vragen of we iets wilde doen, pleisters op knieën en een grote berg vuile was op de vloer in de badkamer om doorheen te worstelen.

Mijn vader werkte verschillende diensten omdat hij bij het spoor werkte. Dus vaak zal mam wel een dag en nacht taak gehad hebben met ons kinderen. Vooral in periodes van kinderziektes zoals de bof, mazzelen en dergelijke.

Jaren lang heb ik mogen genieten van een moeder die ook als oma haar best deed. Dat ze niet altijd eens was met dingen in het leven en de maatschappij heb ik haar niet kwalijk genomen- wel aangehoord als ze erover wilde praten of haar beklag erover wilde doen. Tijden veranderen, kinderen en gewoontes passen zich met de tijd aan. Kwam zij met papa en Paul logeren dan was het eerste dat in de achterbak van de auto ging- haar naaimachine. Want ik zou best wel wat verstelwerkjes hebben liggen.

Ik denk terug aan de momenten dat we samen feesten vierden, de kerstdagen en oud en nieuw, jaren lang bij ons thuis met mijn kinderen. Dat Toni, eenmaal zelfstandig, mijn ouders verwende met een luxe ontbijt- van croissants, ham, bubbels en andere lekkernijen. Reece die de zware tuin taken op zich nam en Steve die haar chocolade melk zo lekker vond en spelletjes Rummikub met haar speelde. Dat ik met de drie kinderen hun huis hebben aangepakt - van het dak tot het grasveld - terwijl ze weg waren. Een HELE grote schoonmaak beurt om ze te verassen en ontzien van deze al zwaarder worden taak.

Ik denk terug aan bezoeken in KeriKeri samen met mijn zoon Steve en ook met Leen erbij in 2005. Wat woonde ze daar mooi.

Ik denk terug aan haar emotionele strijd bij het verlaten van Nederland, het ver weg wonen van allen waar zij van hield om een nieuw leven te beginnen. Ik denk aan haar verdriet om haar echtgenoot van 53 1/2 jaar te moeten missen. Ik denk aan haar vreugde van het genieten van klein- en achterkleinkinderen.

Ik denk aan het moederzijn!

Gewoon, ik denk aan mijn moeder! Vandaag iets intenser dan anders maar toch, elke dag is zij in mijn gedachten.