Ik heb even tijd genomen om.....

andere dingen te doen die al een tijdje om aandacht riepen. Ik begrijp zelfs soms niet waar de uren van de dagen blijven, want ze verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het lijkt of ik op maandagochtend op sta en 's avonds ( vrijdagavond) naar bed ga! Weg week.

Vol met bezigheden. Vol met ervaringen, vol van indrukken en waardevolle momenten - dat wel!

Het lijkt alsof mijn ' te doen' lijstje alleen maar langer wordt ipv korter. De taken stapelen zich niet op, maar de ene beslissing brengt de volgende stap met zich mee.

Truus de Mier

Nu lijkt het alsof ik een klaag bericht aan het opstellen ben. Integendeel. Ik ben blij dat ik in staat ben om alle taken, gebeurtenissen en verplichtingen door mij geklaard kunnen worden. Ik ben ook trots op mijn uithoudingsvermogen en energie. Het is wel eens anders geweest. Ik weet dat ik die energie krijg als geschenk, dat ik gedragen wordt als alles even teveel word. Ik weet dat ik er niet alleen ervoor sta. Wat ik wel merk is dat ik mijn ' eigen'  activiteiten op een laag pitje zet. Dat schrijven en aan albums werken even op een achter pitje is beland. Dat ik op gebied van reclame maken, nieuwe initiatieven ontwikkelen en projecten opzetten even niets van komt. Dat ik wel erg progressief bezig ben maar dat het financieel niets oplevert...of wel?

Vandaag was weer zo'n dag die bestond uit ondersteuning- uit taken verrichten die belangrijk waren/zijn voor mijn man en mij om uitgestelde beslissingen te nemen, om met vernieuwde visie, afsluiting en stappen te ondernemen die voor onze toekomst belangrijk zijn. We zitten in een levensfase waarin je gaat kijken - hoe verder? Hoe willen wij dat ons leven(stijl) de komende jaren eruit gaat zien? Ik weet wel, onze toekomst jaren zijn onbekend, maar dat betekend niet dat men niet naar de toekomst kan en moet kijken. Zelfs de eekhoorntjes slaan noten op voor de winter. En ook wij moeten kijken naar waar wij de noten vandaan moeten halen, hoeveel wij mogelijk nodig zullen hebben en waar wij ze op gaan slaan.

Deze periode deed me terug denken aan de fase van een jong gezin. Toen ik als jonge moeder in het leven stond- toen ik moest wennen aan de notie iemand's ' vrouw' en ' moeder'   te zijn. Dat ik een andere achternaam droeg, dat ik verantwoordelijk voor een jong pril levend wezentje was geworden. Ook toen gleden mijn eigen activiteiten en bezigheden naar de achtergrond. Ook toen was ik mijn nieuwe leven aan het inventariseren en herinrichten. Ook toen verdwenen de dagen als ijsklontjes in een beker sap. Ook toen werd ik gedragen.

Het leven blijft vol vernieuwingen en veranderingen. Ik blijf verrast, verbaasd, verrukt, vol vertrouwen en alert. Wie denkt dat het leven saai is- mist toch wat van de spanning, die positieve energie oplevert, door de uitdaging van morgen aan te kunnen gaan. Elke dag is een uitdaging om er het beste van te maken, om mogelijkheden te benutten en in te zetten voor een betere wereld- voor jezelf en anderen om je heen.

Het is woensdag- ik ben trots op hoeveel ik deze eerste 3 dagen van de week gebruikt en gepresteerd hebt. Ik heb nog twee dagen voordat het echt vrijdag is.

Ik ben een gezegend mens! Amen.