Het is zomer

Ja, het is zomer. En nog eens vakantie tijd. Scholen zijn dicht, vakantie parken draaien op volle toeren en mensen hebben over het algemeen andere dingen aan hun hoofd dan gedurende het dagelijks (normale) leven. Vrij zijn van routines die opgelegd zijn, vrij zijn van patronen van - zelfde vandaag, morgen en overmorgen.

Hoewel ik vanuit huis mijn bezigheden heb, en mijn echtgenoot ook, lopen ook onze dagen anders dan 'gewoon'. We nemen wel eens een snipperdag, of maken het bont om een luie dag te nemen. Vooral met dit super bijzonder warm weer. Dan heb ik wel wat moeite om energie in te zetten in wat zwaardere taken. Dus doe ik minder.

Toch vind ik het leuk om sommige bezigheden aan te houden, zoals mijn BLOG. Niet dat het elke keer van die aarde verschuivende mededelingen zijn, maar soms gewoon ook klein en luchtig- gewoon, omdat het kan.

Het schijnt dat een van mijn kleindochters ook een schrijfknobbel aan het ontwikkelen is. Van kleins af aan ( en ze is nog geen 10) had ze iets met woorden. Ze kon vroeg duidelijk praten en op school vloog ze door haar boeken en schrijfopdrachten heen.

Vanochtend werd ik getrakteerd op een stukje poëzie die zij had geschreven na een dagjes bezoek in hun vakantie week aan een dierbare oom en ook als afsluiter een graag bezocht eet gelegenheid ( nee- geen McDonalds ofzo).

Ik heb het recht niet om het gedicht te plaatsen- laat ik aan haar moeder over- maar waarom ik erover schrijf, heeft te maken met waarom ik schrijf.

Om dingen die mij raken een plek te geven, om dingen die mij bezighouden en waarvan ik denk dat anderen daar ook een mening over hebben, te delen en misschien wat gedachten elders wakker te maken. Om leuke, prettige, gevoelige en soms verdrietige dingen van me af te schrijven, buiten mij te zetten zodat ik ze 'dragen'  kan of bekijken op afstand. Het lucht op, bevrijdt en geeft ruimte in mijn lichaam.

Het lezen van mijn gedachten ' op papier'  danwel scherm, heeft het effect een soort gesprek te hebben met mezelf. Vaak als men iets hardop bespreekt dan verheldert dat de gedachten. Mijn BLOGS hebben regelmatig ook zo'n effect op mij.

Ik vind het leuk dat mijn kleindochter aan het schrijven is- dat schept toch een bijzondere band. Haar zusje houdt van tuinieren, dat heeft ze ' mee gekregen'  van mijn vader. Zo komen familie trekjes toch mooi naar buiten en zijn wij herkenbaar voor elkaar.

Ik ga een rust dag nemen. Genieten van de kleine dingen. Ik wens u ook een fijne dag toe- welke dat ook maar mag zijn, want deze BLOG kan ten alle tijden gelezen worden, net alsof ze voor het eerst verschijnen. Mooi is dat he!?