Mijn blogs als boeken af laten drukken

Het is alweer een tijdje geleden. Nu, voor de tweede keer heb ik mijn blogs af laten drukken via de website- Blog2Print. Zo spannend. Het is toch een wonder om je eigen woorden op papier te zien. Of ze nou andere boeien of niet, het zijn wel je eigen gedachten en teksten die wat voor de schrijver  betekenen. Natuurlijk is het leuk als iets online staat en pakweg 100 - 1000 ( of meer)  mensen vinden het mooi, leuk, interessant om mee te lezen. Als ik daar niet om gaf zou er geen reden zijn om de blog openbaar te hebben. Dan is het mogelijk om dit allemaal privé te houden. Alleen voor zelf schrijven. Het is zelfs mogelijk om de blogs alleen door genodigden te laten lezen. Zo beperk je de buitenwereld maar gaan de blogposts naar de mensen die jezelf kiest om mee te lezen. En dat is ieder zijn goed recht. Ik kies voor Openbaar. Toch vind ik het ook leuk om de blogs op papier te hebben, en als een boek alles terug te kunnen lezen. Foutjes en al.

Het is ook opvallend dat sommige onderwerpen waar ik een mening over had, nog steeds hetzelfde zijn. Toch is er bij anderen een beweging teweeggebracht. Na het opschrijven van iets- heb ik er soms een heel ander gevoel of inzicht van gekregen. Het schrijven werkt dus voor mij op verschillende manieren therapeutisch en verhelderend.

Vaak dollen er gedachten door mijn hoofd waar ik in een impulse wat over schrijf. Wat ook gebeurt is een aangrijpende gebeurtenis geeft ook aanleiding tot schrijven. Soms is het een ervaring die ik wil delen. Er is geen rode draad anders dan de drang om het gesprek uit mijn hoofd te halen en 'op papier' de ruimte te geven om daar verder te leven. Als dat warrig klinkt, ik weet het niet anders te verwoorden.

Ik merk ook, na 5 jaar begonnen te zijn met bloggen, dat mijn Nederlandse taal erop vooruit gegaan is. Mijn woordenschat is verder uitgebreid. Ik heb er nl best wel eens last van om de juiste formulering te vinden voor iets wat ik schrijven wil. Mijn Nederlandse taal, al is het mijn moedertaal, is toch niet zo goed ontwikkeld door een afwezigheid van ongeveer 30 jaar waarin ik Engels heb gesproken. Ik doe echt mijn best om als volwaardig volwassene voor de dag te komen met correcte taal. Wat niet helpt is het verloederen van de Nederlandse taal met het Engels. Ik probeer het niet te gebruiken terwijl er juist steeds meer Engels verworven word door het Nederlands.

Al enige tijd geleden, toen ik zag dat ik over diverse onderwerpen schreef, en er ook een Engelse blog op na hield, heb ik al mijn blogs verdeeld. Nu heb ik er 5 verschillende waarvan 1-tje ietwat verwaarloosd wordt. Op mijn 'hoofd' blog staan links naar alle andere onderwerpen. Zo probeer ik de diverse lezers aan te bieden waar de interesse ligt. De kookliefhebbers onder ons, de oma's ver weg, mijn Engelse volgers, over het geloof ( die er een beetje bij-inschiet momenteel) en uiteraard deze blog 'Ik zie dat zo/Dit wilde ik even delen'.

De boekenkast pronkt nu met nog wat blog boeken van mij....dat geeft zo'n geweldig gevoel. Voorlopig zijn jullie nog niet van mij af. Mijn hoofd zit nog veel te vol.

Fijne feestdagen allemaal.

Mijn schrijf gedrag

De komende 6 weken zal het wat lastiger zijn ( misschien) om wat te plaatsen op deze blog. 

Ik zie wel dat ik in februari maar 1 blog heb geschreven- maar op mijn andere blogs ben ik veel actiever geweest. Soms ligt het aan een druk schema soms aan gelegenheid en ook wel eens aan interessante onderwerpen- of niet.

Ik blog gescheiden over verschillende onderwerpen. Hier de links naar de diverse blogs.

Omdat ik Oma ben, over eten, ik blog in het Engels en hoewel ik het even links heb laten liggen - ook heb ik een blog die gericht is op mijn geloof.

Het is lastig om te zeggen- ik blog elke week over alle onderwerpen- want de ene keer staat iets meer centraal in mijn leven dan het andere.

De komende 6 weken staat mijn OMA blog centraal - ik ga Down Under op bezoek bij mijn kinderen en kleinkinderen. Dus, als je dat leuk vind, houd die in de gaten. Je kan 'vrienden' worden van de blog- dan krijg je bericht zodra ik er wat op schrijf. Trouwens dat kan van alle blogs. Ik schrijf omdat ik het prettig vind om dingen 'uit mijn hoofd' en die 'op mijn hart' liggen op papier te zetten zeg maar. Dat ruimt op maar geeft mij ook weer inzicht op mijn gedachten en gevoelens. De reacties zijn ook fijn om te lezen/krijgen.

En wat mij ook een warm gevoel geeft is als ik weet dat iemand 'iets' heeft gehad aan het lezen van mijn ervaringen of gedachten. Niemand hoeft hetzelfde te denken of voelen als ik- mijn gedachten en ervaringen zijn van mij - maar soms zijn er overeenkomsten en dat schept weer een soort band van herkenning. Mooi vind ik dat. Dus, laat een ✓




achter of een opmerking- en als iets je aanspreekt, heeft geraakt, interessant vind of gewoon om te laten weten dat je 'geweest' bent. Altijd leuk en wordt gewaardeerd.


Dus, ik ga nu mijn koffer pakken - en kijken wat ik allemaal mee wil nemen. Het is nu najaar en wintertijd is weer ingetreden daar. Eigenlijk vergelijkbaar van hier wat weer betreft. Koele ochtenden en avonden en mooie dagen. Uiteraard regent het daar ook. Gelukkig maar.

Wat ik niet mee hebt en mis kan ik ook daar kopen.

Tot schrijfs - zal wel even wat dagen overheen gaan voordat ik in een ritme kom. Woensdag a s vlieg ik en vrijdag New Zealand tijd kom ik aan. Het zal een drukke mooie tijd worden. Ik verheug mij enorm op het weerzien met mijn kinderen en kleinkinderen.

Schrijven wanneer het uitkomt

Op mijn 59ste verjaardag besloot ik te gaan bloggen. Ik zou elke dag iets plaatsen - zodat ik mijn 60ste jaar vast zou leggen en op terug kijken. Nou, was dat haalbaar- nee hoor. ECHT niet.

En niet omdat ik niets had te vermelden zo af en toe - want elke dag heeft wel iets moois, bijzonders of waardevols om over te meimeren. Het lukte gewoon niet.

Nu heb ik inmiddels 5 Blogs- allemaal andere themas om zo mijn onderwerpen te scheiden- want niet iedereen is geïnteresseerd in koken, Oma verhalen, geloofs gedachten, wil engels lezen of wil alleen graag mijn 'algemene' blog lezen. Voor mij ook makkelijker eigenlijk. Zo kan ik mijn gedachten en schrijven 'ordenen' in mijn hoofd.

Stel je nou voor dat ik elke dag iets op al die blogs zou plaatsen- een volledige dagtaak denk ik wel. Dat zou niet erg zijn als het mijn werk was -  dat is het niet -  ik gedoseerd en gericht ' te werk' gaan wat schrijven betreft. Het duurt soms nl best wel een poos voordat ik wat 'op papier' heb en door de keuring komt, zeg maar!

Wij ( manlief, zwager en ik) zijn net 8 dagen weg geweest- en daarvoor had ik een vriendin op bezoek uit Nieuw Zeeland, drukke tijden. Ik probeer nu weer de draad op te pakken en de blogs bij te werken - want ideeën heb ik wel, Stof om te over te hebben ook.

Vanmiddag ga ik bakken - voor ong. 26 personen iets bij de koffie morgen- het is ons jaarlijks familiedag. En ik bak. Vind ik leuk om te doen. Maar ja, dat vergt ook tijd - zoals de was die ik gisteren gedraaid hebt na thuiskomst- en ga zo maar door.

Het leuke van Bloggen is - is dat ik het zelf in handen hebt. Ik kan en mag schrijven. Onderwerpen aankaarten, ervaringen delen, recepten uitdelen en meimeren over het leven. Heerlijk.

Zoals mijn agenda er nu uit ziet heb ik zondag pas weer de ruime mogelijkheid tot schrijven.

Mijn andere bezigheid met de computer is foto albums maken - en ik heb daar een pauze in gehad - die nu gelukkig voorbij is - want ik sta te popelen om mijn achterstallige klusjes af te maken. Mensen blij te maken- zoals mijn kleinkinderen en anderen die op een boek zitten te wachten. Wat hebben die een geduld gehad met mij zeg! Komt goed- werk in uitvoering.

Ik ga bakken- de ingrediënten staan klaar- nu ik nog. De zon schijnt- de regen is gevallen, de lucht kleurt blauw. Het gras ademt weer en de bladeren aan de bomen zijn glanzend schoon. Er varen wat bootjes heen en weer, het zomerse gevoel kriebelt en ik heb de hele dag al een glimlach op mijn gelaat. Het leven is GOED en lacht ons toe.

Geniet ook allemaal en tot de volgende keer.

Een maand geleden...

Exact een maand geleden heb ik mijn laatste bericht geplaatst.

Het viel me net op toen ik voor het eerst weer mijn blog 'opende'.

Toch voelt het veel langer.

Soms kan de tijd als korreltjes zand door mijn vingers glippen.

Dan krijg ik er ook geen 'grip' op.

Het glijd maar door en glijd maar door.

Soms zitten er wat ruwe stukjes tussen.

En blijft er iets van kleven en ik grijp het vast - tijd staat heel eventjes stil.

Ik neem dan even adem en zucht heel diep.

Mijn hand ontspant zich en het zand loopt weer door.

Het moment van rust was te snel voorbij.

Ik deed mijn beklag van mijn frustratie over geen tijd te hebben voor mijn schrijven bij een vriendin.

Zij vond dat ik mij er niet druk om moest maken- dat het  wel goed zou komen.

Ruimte had ik blijkbaar nodig.

Toch voelde het niet fijn, en als een soort verraad...van " waar blijf je nou met je berichten?'

Er kwam gewoonweg niets van. Ik was niet leeg - de drang was ook niet weg.

Alleen de tijd - dat zand de klok en de volle dagen, dat hield me tegen.

Vandaag ben ik 'de strijd' aangegaan met het zand...!

Ik bid, hoop en ploeter om mezelf terug te vinden en mij weer de tijd te gunnen voor dat wat ik zo graag doe. Schrijven, koken, schrijven, foto's maken, schrijven, en projecten afsluiten zodat ik de nieuwe op kan pakken die borrelen ongeduldig om naar buiten te komen.

Tot zover - tot zondag

Ja, ik ben een blogger

Bloggen- ja, ik blog!

Toen ik 59 werd (mei  2012) dacht ik- ik ga het hele jaar elke dag iets schrijven- ik maak een blog aan en ga mijn hele 60^ste jaar vast leggen. Dat zou gaaf zijn om op terug te kijken. Dan laat ik het afdrukken en heb ik een eigen ‘boek’. Omdat ik tweetalig ben en mijn kinderen alleen Engels lezen, schrijven en spreken- ben ik twee blogs begonnen.

Nou was dat wel een grote opgave hoor, elke dag iets schrijven en nee, dat heb ik niet vol kunnen houden. Het was een veel bewogen jaar- met verdriet en vreugde gemengd met ‘het leven’ van gewone gebeurtenissen groot, klein, leuk en niet zo leuk.

Het is nu inmiddels 2015 en ik ben 62.

Ik heb diverse onderwerpen die mijn interesse hebben of die mij bezighouden.

De blogs zijn nu gescheiden en ondergebracht in hun eigen genre zeg maar.

Het begin is hier te vinden: http://ikziedatzo.blogspot.nl/

-       Engelse versie: http://mythoughtsinadayinthelifeof.blogspot.nl/

Ik ben: Oma ver Weg  http://omaverweg.blogspot.nl/

Mijn grote liefhebberij naast schrijven is koken: http://kokeninmijnkeuken.blogspot.nl/

Mijn woensdagavonden zijn belangrijk voor mij: http://woensdagavondgroepje.blogspot.nl/

…en voor mijn nieuw klein bedrijf ben ik een bijpassende blog begonnen: http://boedeldagthuis.blogspot.nl/

‘t Ja, ik dacht- elke dag een bericht schrijven gaat me niet lukken – en nu heb ik 6 blogs om bij te houden.

Nu ik het zo terug lees – word ik er zelf een beetje stil van.

Wat een zegen om zo mijn gedachten, ideeën, inzichten en belevenissen te kunnen delen.

Ik hoop dat mijn lezers, en dat zullen diverse mensen met diverse smaken zijn, plezier beleven aan wat ik deel.

Want ik beleef plezier aan het schrijven

Anita

Drukte

Het is een druk leventje die ik momenteel leid.

We hebben, na bidden, enige overweging en beraad - een appartement gekocht.

Toen hebben wij, wat uiteraard van belang was, ons huis te koop gezet.

Meer bidden - en bijna onmiddellijk antwoord.

Huis verkocht.

Het appartement is totaal aan 'aankleden' toe.

Alles moet gebeuren.

Enigste wat bleef: is het bad!

We schuren, verven, sauzen en plamuren dag en nacht

Dus nu even weinig tot geen tijd om te bloggen.

Maar dan...................!

Gelijkvloers, geen tuin, geen kippen, geen grasmatje

Dus MEER tijd voor BLOGGEN - SCHRIJVEN en

FOTOALBUMS Maken

en met zo'n uitzicht!

Zal er dan nog wel gewerkt worden vraag ik me af.....?

Het is zomer

Ja, het is zomer. En nog eens vakantie tijd. Scholen zijn dicht, vakantie parken draaien op volle toeren en mensen hebben over het algemeen andere dingen aan hun hoofd dan gedurende het dagelijks (normale) leven. Vrij zijn van routines die opgelegd zijn, vrij zijn van patronen van - zelfde vandaag, morgen en overmorgen.

Hoewel ik vanuit huis mijn bezigheden heb, en mijn echtgenoot ook, lopen ook onze dagen anders dan 'gewoon'. We nemen wel eens een snipperdag, of maken het bont om een luie dag te nemen. Vooral met dit super bijzonder warm weer. Dan heb ik wel wat moeite om energie in te zetten in wat zwaardere taken. Dus doe ik minder.

Toch vind ik het leuk om sommige bezigheden aan te houden, zoals mijn BLOG. Niet dat het elke keer van die aarde verschuivende mededelingen zijn, maar soms gewoon ook klein en luchtig- gewoon, omdat het kan.

Het schijnt dat een van mijn kleindochters ook een schrijfknobbel aan het ontwikkelen is. Van kleins af aan ( en ze is nog geen 10) had ze iets met woorden. Ze kon vroeg duidelijk praten en op school vloog ze door haar boeken en schrijfopdrachten heen.

Vanochtend werd ik getrakteerd op een stukje poëzie die zij had geschreven na een dagjes bezoek in hun vakantie week aan een dierbare oom en ook als afsluiter een graag bezocht eet gelegenheid ( nee- geen McDonalds ofzo).

Ik heb het recht niet om het gedicht te plaatsen- laat ik aan haar moeder over- maar waarom ik erover schrijf, heeft te maken met waarom ik schrijf.

Om dingen die mij raken een plek te geven, om dingen die mij bezighouden en waarvan ik denk dat anderen daar ook een mening over hebben, te delen en misschien wat gedachten elders wakker te maken. Om leuke, prettige, gevoelige en soms verdrietige dingen van me af te schrijven, buiten mij te zetten zodat ik ze 'dragen'  kan of bekijken op afstand. Het lucht op, bevrijdt en geeft ruimte in mijn lichaam.

Het lezen van mijn gedachten ' op papier'  danwel scherm, heeft het effect een soort gesprek te hebben met mezelf. Vaak als men iets hardop bespreekt dan verheldert dat de gedachten. Mijn BLOGS hebben regelmatig ook zo'n effect op mij.

Ik vind het leuk dat mijn kleindochter aan het schrijven is- dat schept toch een bijzondere band. Haar zusje houdt van tuinieren, dat heeft ze ' mee gekregen'  van mijn vader. Zo komen familie trekjes toch mooi naar buiten en zijn wij herkenbaar voor elkaar.

Ik ga een rust dag nemen. Genieten van de kleine dingen. Ik wens u ook een fijne dag toe- welke dat ook maar mag zijn, want deze BLOG kan ten alle tijden gelezen worden, net alsof ze voor het eerst verschijnen. Mooi is dat he!?