Een maand geleden...

Exact een maand geleden heb ik mijn laatste bericht geplaatst.

Het viel me net op toen ik voor het eerst weer mijn blog 'opende'.

Toch voelt het veel langer.

Soms kan de tijd als korreltjes zand door mijn vingers glippen.

Dan krijg ik er ook geen 'grip' op.

Het glijd maar door en glijd maar door.

Soms zitten er wat ruwe stukjes tussen.

En blijft er iets van kleven en ik grijp het vast - tijd staat heel eventjes stil.

Ik neem dan even adem en zucht heel diep.

Mijn hand ontspant zich en het zand loopt weer door.

Het moment van rust was te snel voorbij.

Ik deed mijn beklag van mijn frustratie over geen tijd te hebben voor mijn schrijven bij een vriendin.

Zij vond dat ik mij er niet druk om moest maken- dat het  wel goed zou komen.

Ruimte had ik blijkbaar nodig.

Toch voelde het niet fijn, en als een soort verraad...van " waar blijf je nou met je berichten?'

Er kwam gewoonweg niets van. Ik was niet leeg - de drang was ook niet weg.

Alleen de tijd - dat zand de klok en de volle dagen, dat hield me tegen.

Vandaag ben ik 'de strijd' aangegaan met het zand...!

Ik bid, hoop en ploeter om mezelf terug te vinden en mij weer de tijd te gunnen voor dat wat ik zo graag doe. Schrijven, koken, schrijven, foto's maken, schrijven, en projecten afsluiten zodat ik de nieuwe op kan pakken die borrelen ongeduldig om naar buiten te komen.

Tot zover - tot zondag