Mijn blogs als boeken af laten drukken

Het is alweer een tijdje geleden. Nu, voor de tweede keer heb ik mijn blogs af laten drukken via de website- Blog2Print. Zo spannend. Het is toch een wonder om je eigen woorden op papier te zien. Of ze nou andere boeien of niet, het zijn wel je eigen gedachten en teksten die wat voor de schrijver  betekenen. Natuurlijk is het leuk als iets online staat en pakweg 100 - 1000 ( of meer)  mensen vinden het mooi, leuk, interessant om mee te lezen. Als ik daar niet om gaf zou er geen reden zijn om de blog openbaar te hebben. Dan is het mogelijk om dit allemaal privé te houden. Alleen voor zelf schrijven. Het is zelfs mogelijk om de blogs alleen door genodigden te laten lezen. Zo beperk je de buitenwereld maar gaan de blogposts naar de mensen die jezelf kiest om mee te lezen. En dat is ieder zijn goed recht. Ik kies voor Openbaar. Toch vind ik het ook leuk om de blogs op papier te hebben, en als een boek alles terug te kunnen lezen. Foutjes en al.

Het is ook opvallend dat sommige onderwerpen waar ik een mening over had, nog steeds hetzelfde zijn. Toch is er bij anderen een beweging teweeggebracht. Na het opschrijven van iets- heb ik er soms een heel ander gevoel of inzicht van gekregen. Het schrijven werkt dus voor mij op verschillende manieren therapeutisch en verhelderend.

Vaak dollen er gedachten door mijn hoofd waar ik in een impulse wat over schrijf. Wat ook gebeurt is een aangrijpende gebeurtenis geeft ook aanleiding tot schrijven. Soms is het een ervaring die ik wil delen. Er is geen rode draad anders dan de drang om het gesprek uit mijn hoofd te halen en 'op papier' de ruimte te geven om daar verder te leven. Als dat warrig klinkt, ik weet het niet anders te verwoorden.

Ik merk ook, na 5 jaar begonnen te zijn met bloggen, dat mijn Nederlandse taal erop vooruit gegaan is. Mijn woordenschat is verder uitgebreid. Ik heb er nl best wel eens last van om de juiste formulering te vinden voor iets wat ik schrijven wil. Mijn Nederlandse taal, al is het mijn moedertaal, is toch niet zo goed ontwikkeld door een afwezigheid van ongeveer 30 jaar waarin ik Engels heb gesproken. Ik doe echt mijn best om als volwaardig volwassene voor de dag te komen met correcte taal. Wat niet helpt is het verloederen van de Nederlandse taal met het Engels. Ik probeer het niet te gebruiken terwijl er juist steeds meer Engels verworven word door het Nederlands.

Al enige tijd geleden, toen ik zag dat ik over diverse onderwerpen schreef, en er ook een Engelse blog op na hield, heb ik al mijn blogs verdeeld. Nu heb ik er 5 verschillende waarvan 1-tje ietwat verwaarloosd wordt. Op mijn 'hoofd' blog staan links naar alle andere onderwerpen. Zo probeer ik de diverse lezers aan te bieden waar de interesse ligt. De kookliefhebbers onder ons, de oma's ver weg, mijn Engelse volgers, over het geloof ( die er een beetje bij-inschiet momenteel) en uiteraard deze blog 'Ik zie dat zo/Dit wilde ik even delen'.

De boekenkast pronkt nu met nog wat blog boeken van mij....dat geeft zo'n geweldig gevoel. Voorlopig zijn jullie nog niet van mij af. Mijn hoofd zit nog veel te vol.

Fijne feestdagen allemaal.

Nieuwsgierig worden na het verleden als je ouder aan het worden bent. Delven in het verleden. Ik ben daar ook mee bezig- ik doe mee. Sommige vragen zullen altijd onbeantwoord blijven. De mensen met de kennis zijn er niet meer.

Er is al een boek. Heel veel uren op zoektocht, onderzoek en nagaan of de feiten wel kloppen zijn er al ingestoken. Dankzij een neef. Nu komt er waarschijnlijk een vervolg. Meer informatie erbij- van vroeger maar ook van nu. Want er zijn meer familieleden bij gekomen - ook een aantal uit het leven vertrokken. Verhalen worden verteld over persoonlijke herinneringen Het op bezoek gaan bij opa en oma. De verjaardagen of feestjes. Wie kwam wel en wie niet. De neven hebben het er maar druk mee. Met kleine bijdragen doe ik mee.

Mijn broers, zus en ik zijn ' de bovenste laag' geworden samen met alle neven en nichten uit onze " lichting". We hebben aan de kant van moeder geen ooms en tantes meer. Er wordt hard aan gewerkt om de onderste steen boven te krijgen. Wie woonde waar en is verbonden met wie. Mooi. Met herinneringen ophalen doe ik mee.

Vanochtend las ik uit een ander boek. Ook samengesteld door mensen die het belangrijk vonden dat de informatie niet verloren mocht gaan. Waar ook geschreven staat dat het niet goed is voor een mens om alleen te zijn - een familie behoort te hebben en een plek te hebben. Eigenlijk is dit boek een samenstelling van meer boeken. Klinkt herkenbaar - een boek dat groter gaat worden. Meer informatie gaat houden. Meer inhoud en verhalen gaat krijgen.

Ook in dit andere boek staan namen en plaatsen in die veranderd zijn - of er zelfs niet meer zijn. De mensen zelf zijn er al lang niet meer, maar hun verhalen zijn er nog. Er staat in wie waar woonde en door en met wie ze verbonden zijn. De verhalen in dit boek zijn ook nog steeds interessant om te lezen Ik lees en probeer me in te leven in de toen en neem het mee naar de nu.

Als we de verhalen weer naar boven halen van 'toen' kunnen we sommige situaties  niet meer indenken. Grote gezinnen, kleine huisjes, lage uurloon, moestuin, gestopte sokken en hergebruikte kleding. Ik waardeer wat ik heb en ben trots op diegene die mij voor zijn gegaan - gewoonweg inspirerend. Ik ben blij met mijn -nu!

In het boek van vanochtend las ik over de samenhorigheid van groepjes mensen, van twijfel and angsten, van ongeloof en ook van doorzettingsvermogen en vertrouwen. Ik neem mee wat ik kan, wat ik nodig heb om mij te helpen met vandaag. Blij met de verhalen, de inspiratie.

Ik geloof dat boeken van en over gisteren erg waardevol zijn voor morgen en overmorgen...... ik doe mee. Leest u ook wel eens uit dat boek? Geschiedenis. Inspiratie. Familie.