woensdag 31 juli 2013

Over nieuw leven en oma mogen zijn.

Rara wat zal het worden...??




Het is een gezonde spanning die ik in mijn lichaam mee draag. Ik wordt weer oma.  Het blijft spannend en de vreugde groeit bij elk kindje die ik mijn kleinkind mag noemen. Vanaf het moment dat mijn zoon - de middelste- mij belde en vertelde dat ik oma WAS- nee, niet zou worden- maar was, veranderde mijn wereld. Hij had een relatie met een schat van een vrouw die al twee jongetjes had uit haar vorige relatie. Er is daarna nog eentje bij gekomen- toen waren er 3. Ik was zo trots als een oma maar kan zijn.
Niet alleen worden kleinkinderen als geschenk toegevoegd aan het leven - maar ook ontnomen.
Verdriet en geluk liggen naast elkaar!

Mijn dochter ( de oudste) heeft het ook druk met drie prachtige kinderen- waar ik ook ontzettend trots op ben. Ze zijn alle drie op hun eigen manier een reflectie van hun moeder die ik herken in hun doen en laten.

Mijn jongste zoon en schoondochter verwachten elk moment hun derde kindje. Het is pas 14 maanden geleden dat ze hun tweede dochter in hun armen sloten. Toen was kindje nummer 1 net 19 maanden. Dus u kunt het misschien een beetje voorstellen- Een jong gezin met alle bezigheden, geluk, vermoeidheid en plezier van dien.

Doordat mijn drie kinderen zelf nu gezinnen hebben is onze relatie in dieptegang versterkt. Mijn rol als moeder en het omgaan met hun als kinderen nu vanuit een andere hoek bekeken. Logisch ook eigenlijk. Als je ergens geen ervaring mee hebt- kan je er niet over mee praten. Hooguit kan je begrip tonen voor iets maar zeggen " ja ik weet wat je bedoelt" - nou echt niet. Dus...

Ik heb ook drie kinderen groot mogen brengen- begeleiden tot aan zelfstandigheid en daarna loslaten om op eigen benen verder te mogen. Doordat er een groot aantal jaren tussen de oudste en jongste waren, werd de baby/peuter/kleuter periode verlicht. De oudste twee zaten op school- en ik had tijd en energie om te genieten van de kleine cadeautjes- de glimlach, de slaap pauzes, de kroel momenten. Ook was er gelegenheid om toch bezig te zijn met de oudste twee- ik bofte aan alle fronten.

Voor mijn jongste zoon en schoondochter wordt het een drukte van ongekende proporties na de geboorte. De derde verjaardag van de oudste zal gevierd worden drie maanden na de komst van jongste telg. En wij, mijn man en ik, zullen er bij zijn. Bij die verjaardag - voor de eerste keer. Ook zullen we erbij zijn als de twee jongste gedoopt worden- een zeer heugelijke feit en viering waar ik naar vooruit kijk.

Zelf voel ik me hulpeloos- ik ben op afstand en kan geen praktische hulp verlenen. Geen hand en span diensten. Wat ik wel kan doen en ook doe, is bidden. Elke dag en meerdere keren op een dag. Mijn gebed is voor een gezonde baby, een veilige bevalling, dat hulp wel aanwezig is, dat vader en moeder rust momenten krijgen, dat de baby 'makkelijk'  in omgaan is en geen slaap en eet problemen zal ondervinden. Dat de twee zussen het nieuw familielid met open armen en veel liefde zullen aanvaarden. Dat het geduld en liefde van de ouders ten aller tijden in grote voorraad aanwezig mag zijn. Niet alleen voor hun kindertjes maar ook voor elkaar.

De telefoon is constant binnen hand bereik en opgeladen. Het zal (hopelijk) niet al te lang meer
duren voordat het verlossende bericht mijn oren zal bereiken. Spannend hoor!


2 opmerkingen:

  1. Spannend zeg! En wat een heerlijk vooruitzicht zeg dat jullie samen naar Nieuw Zeeland gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja Marja, dat komt steeds dichter bij. Mijn dochter die dichtbij het stel woont is al op 'standby' gezet. Wie weet.....!!!!! Ik houd mijn telefoon dicht bij en volop opgeladen.

    BeantwoordenVerwijderen