Ver weg en toch dichtbij!

Daar is hij dan- Mijn nieuwste kleinzoon. Bax heet hij. En dan op z'n engels uitgesproken. Nu heb ik een Max en een Bax. Toch leuk. Mijn andere kleinzoon Archie die heel dichtbij woont is ook echt blij. Hij heeft twee zussen en twee nichtjes. Nu EINDELIJK een neefje om mee te spelen.
Het is een kanjer van een baby. Zijn velletje goed gevuld om het zomaar te zeggen. Blozende bolle wangen, donker haar en stevige armpjes en beentjes. Alles erop en eraan. Ik kan niet wachten om hem in mijn armen te sluiten- en dat gaat ook gauw gebeuren.

Op zulke tedere en ontroerende momenten ben ik even uit evenwicht. Dan is de afstand naar Down Under wel even HEEL ver. Dat ik niet even binnen kan wippen voor een knuffeltje ofzo. Dat is moeilijk. Toch heb ik geleerd om daarmee om te gaan. Ik waardeer zo de weken die ik WEL bij hen allen mag zijn. Straks allemaal bij-elkaar- Alle drie kinderen met aanhang. Dat is sinds 2001 niet meer gebeurt. Wij wonen misschien ver van elkaar af maar hebben een hechte band. We weten wat we aan elkaar hebben en het contact is goed. Liefde, trouw en medeleven is niet aan afstand gebonden.

Deze wetenschap heeft mij de afgelopen weken op de been gehouden. Soms wankel, soms met meer vertrouwen- maar wel in goede getrouw. Mijn geloof is de afgelopen weken zeer op proef gesteld door een aantal gebeurtenissen en gedrag tegen ons van mensen waarvan wij dachten- dit zijn vrienden. Dit zijn mensen waar je wat aan hebt, waar je vertrouwelijk mee om gaat en kan gaan. Niets bleek minder waar. Weer een levensles- weer een deuk in je vertrouwen oplopen, weer wantrouwend kijken naar ieder en alles om je heen. BAH BAH BAH!! Maar God is zo dicht bij als ik Hem naar me toe haal. Toch heb ik mezelf weer betrapt dat ik het gevoel had Hem ver weg te moeten zoeken. Terwijl Hij dichtbij was, in mijn ellende om mijn te steunen, te helpen, te troosten.

Net zoals ik met SKYPE mezelf in de kamer van mijn kinderen en kleinkinderen kan bevinden en het gevoel te krijgen/hebben om iets van dichtbij mee te mogen maken. Om een deel uit te maken van iets wonderbaarlijks - zo is God ook binnen handbereik. In mijn hart, in dezelfde ruimte waar ik me op dat moment bevind.

Mijn kinderen kunnen dan wel ver weg wonen maar leven voort in mijn hart en in mijn hoofd. Zo word ik ook gezelschap gehouden door mijn God en is mijn geloof mijn houvast in het leven.

Hehe, de zomerstop die ik niet in had gepland is opgeheven- de routines kunnen weer op gang komen.

Wat een mooie zomerweer, wat een vreugde en vrijheid geeft die zon.
Ik ben een dankbaar en gezegend mens.