Vier het leven.....

'Vier het leven', zo begon de spreker gisteren op een vrouwenochtend waar ik naartoe was gegaan. De spiegeltent, die voor deze gelegenheid opgezet was zat tot de knok toe vol  met vrouwen van alle leeftijden, maten en kleuren. Als een bonte verzameling zou je ons hebben kunnen beschrijven. Ik ben niet zo'n grote groep bijeenkomst bezoeker. Ik houd het graag klein, maar dit was anders. Dit kwam ook heel bijzonder tot stand, dat ik hiernaartoe ben gegaan. Ook uit nieuwsgierigheid, was uitgenodigd en voelde dat ik zoiets misschien wel kon gebruiken op dat moment.

Vier het leven. Mooie woorden. Doen we het wel genoeg, vroeg zij aan ons maar ik ook aan mezelf? Vieren, wat is dat eigenlijk? Verjaardagen vieren, Kerst en Oud en Nieuw, het slagen van examens en het behalen van een rijbewijs. Vakantie vieren... even weg van de dagelijkse routines and omgeving!  Het werd ons uitgelegd dat vieren niet alleen een feest is maar ook kan betekenen los laten. Het touw later vieren bij het aanmeren...ruimte geven! En als ouder is dat aan de orde als we onze kinderen meer ruimte geven bij het volwassen worden. Moeilijke periode voor velen.

Ik kan me voorstellen dat er veel mensen zijn die zeggen, hoezo vieren? ' Ik ben net mijn baan kwijt, mijn kind ligt in het ziekenhuis, iemand heeft schade aan mijn auto gebracht en ik kan het niet betalen om te laten repareren. Mijn zus heeft net gehoord dat de medicijnen niet aanslaan. Mijn vrouw/man wil scheiden. Ik zie het leven NIET zitten. VIEREN, ben je nou helemaal gek geworden. Het leven is geen lolletje'.

Toen mijn kleinzoon overleed, dat was ook geen feest, mijn scheiding ook niet. Wonen op giga afstand van mijn kinderen is ook niet om over te juichen. In het ziekenhuis terecht komen geen pretje. Geen betaald werk hebben ook niet. Toch, terwijl ik deze woorden en de toespraak aanhoorde, dacht ik, ja ik moet vaker niet alleen de lichtpuntjes eruit halen maar ook dankbaar zijn voor alles in het leven want ik BEN er wel. Ik overleef al die dramas wel. Ik word elke ochtend wakker- of het nou regent, sneeuwt of de zon schijnt, zoals het vandaag uitbundig doet.

Ik lees soms eerst de krant - en daar word ik niet even vrolijk van. Mijn oude gewoonte van eerst danken en bidden had ik los gelaten- dat zou ik dan in de loop van de dag doen als ik even rust time-out- wilde. Nou, jullie weten waarschijnlijk wel dat als je die tijd niet pakt  dan komt het  niet zomaar vrij. Nu ik weer wakker geschud ben, en deze toespraak vers in mijn geheugen zit- en ik naar een preek van Jan Verschoor heb geluisterd, ben ik weer opnieuw opgeladen en geënthousiasmeerd blij dat er een boodschap in mijn dag zat gisteren die heel duidelijk binnen kwam. Er is altijd wel een boodschap maar hoor ik die wel?

Ik ga vandaag (weer) mijn leven vieren. Mijn zegeningen tellen.
Ik probeer in praktijk te brengen waarvoor ik hier ben....

Vieren jullie ook??