zaterdag 19 maart 2016

Toerist in eigen land

Ik kijk graag naar reis programma's van verschillende formats.

Poosje geleden een series gevolgd - De Gevaarlijkste wegen van de wereld. Niet gezien? Nou dan raad ik het aan als je van spannend en spanningen houd. Wat een trektochten maakten die BN'ers toch. Maar wat leuk ook die gesprekken, de zelfkennis, de angst en de bravoure. Zelf had ik NOOIT of te nimmer meegedaan aan zo een avontuur. Petje af voor diegene die zich daar wel op waagden. Prachtige beelden- adembenemende landschappen. Uitgestrekte gebieden- de kou, nattigheid, slecht zicht en heldere hemelen. Onbekend terrein - uitdagend.

Ja, ik weet het ook wel, er zit een camera volg auto bij- ze zijn niet echt 'alleen'. Toch stoer.

Ik vertrek: Ook zo'n avontuur maar dan anders. Vaak onvoorbereid, richting onbekend. Over stoer durf ik niet te schrijven eigenlijk - maar durf wel! Want dat moet je hebben als je zo'n toekomst aangaat. Geen garantie op succes. Ik lees net dat een van de deelnemers aan het programma- plots is komen te overlijden. De avontuur die zij aangingen is wel een succes geworden- wat tragisch dat het dan zo afloopt. Het leven is voor niemand oneindig- daar hoef je niet voor te immigreren.

Zo zijn er vele programma's die een kijkje nemen in andere landen- laat andere culturen en gewoontes zien- kleding verschillen, voedsel, landschappen, dans enz enz.

Zo genieten mijn man, een koppel zeer goede vrienden en ik van Nederland- ons thuis land. Ken je het programma nog "Weg van de snelweg'? Nou dat 'doen' wij. Er wordt gezocht naar een 'leuke aanbieding' voor een liefst kleinschalig hotel - maar groot is ook goed, en dan boeken wij meestal 1 nacht met ontbijt en eten erbij.


Mijn man verdiept zich over de kaart - en bepaald de route - ik rij. De mannen achter in - terwijl wij vrouwen de babbel een beetje gaande houden. Er wordt ook veel, veel gelachen.

Kleine plaatsjes staan aangemerkt voor koffie, broodje en colaatje. Tenslotte, na een leuke en ook beweeglijke dag komen wij op onze bestemming aan. We vullen de tijd samen en ook even met ruimte voor een privé pauze- om vervolgens samen te tafel te gaan.

Ontbijt is ook weer een gezellige boel - met overleg - hoe verder.

Een nieuwe route- weg van de snel weg... en doen er de hele dag over om weer thuis te komen. Het gaat niet om hoe ver van huis - want ook rondom zijn er plaatsen te ontdekken die al gauw voorbij gereden worden.


Ik zou zeggen- ga erop uit. Wees toerist in eigen land ( waar je ook maar woont) en ontdek hoe mooi een (klein) land kan zijn.

De ontdekkingen zijn GROOT!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten