Hoe heet hij/zij ook al weer?

Herken je dat? De naam kwijt zijn van iemand?

Het gezicht dat herken je wel. Maar die naam - waarom komt het niet naar boven drijven?

" Ik kan mijn bibliotheekboek nergens vinden? Weet jij waar het is mam?"


"Heeft iemand mijn autosleutels gezien. Ik weet zeker dat ik ze op tafel hebt laten liggen. Nu zijn ze weg."

"Wat, morgen al? Ik dacht dat ik volgende week pas naar de tandarts moest! Weet jij het zeker?"

Vragen, vragen en nog eens vragen. Wie stelt ze niet? Het kan overal over gaan- van sokken tot paraplu, van afspraken tot trouwdatum.

Ze zijn van elke leeftijd, geslacht, opleiding en milieu.

En toch, toch erger ik mij aan de reacties als iemand de 50 jaar gepasseerd is - ik doe maar een greep naar een leeftijd, en er wordt verwezen naar 'de afgang'!

"Oh dat krijg je he, met jou leeftijd!"

Hoezo??????

Betekend dat als je even iets niet weet dat je aan het dementeren bent?
Natuurlijk niet.

Maar zo langzamerhand worden wij dit wel aangepraat. Ongewenst gaat een mens er wel steeds meer aandacht aan besteden. Is er iets mis in mijn hoofd?

Dit wil ik er even over kwijt -

Ik begrijp wel dat dementie en de ziekte van alzheimer verschrikkelijke toestanden zijn. Dat er veel verdriet, zorg en pijn mee gemoeid is. Het is verschrikkelijk als dit voorkomt in jouw directe omgeving.

Maar waarom moet elke vergissing, 'gaatje in je herinnering' of moment van niet wetendheid!' gelinkt worden aan deze nare en pijnlijke aandoeningen.

Als een scholier zijn/haar gymkleren niet mee heeft en zegt deze 'vergeten' te zijn zeggen wij toch ook niet -' dat komt door de leeftijd'.

Enfin, ik kan hier uren over doorgaan. Jullie snappen waar ik naartoe wil.

Als jij, je moeder, vader, tante, oma, buurvrouw/man of wie dan ook iets is vergeten - leg dan niet meteen de link naar de voorgenoemde ingrijpende aandoeningen. Maar realiseer je gewoon dat mensen soms te veel aan (in) hun hoofd hebben dat het even zoeken is naar het juiste antwoord op de vraag.

Ik weet dat er mensen zijn die zich zodanig zorgen (gaan) maken - dat elke vergissing onder de loep genomen wordt - en de angst gaat huishouden in de al te drukke hoofden vol informatie.  De zenuwen slaan toe... oh nu al? Is er iets met mij aan de hand?

Hoe heet hij/zij ook al weer? oh ja, Piet, hallo, was even je naam kwijt.

Jouw sleutels, ja die zag ik liggen- heb ze in de la gelegd!

Oh joh, wat gaan de dagen toch snel- morgen dan maar naar de tandarts.

Oh ja, en dat boek - die had ik al terug gebracht- gisteren weet je nog? Jij was er toch ook bij mam. Geen wonder dat ik het niet vinden kan.

Snap je het!!