Pluk de dag.

Zaterdagnacht sneeuwde het behoorlijk. Tegen de tijd dat ik naar bed ging - tegen 1:30 lag een een dikke deken witte vlokken op het gras. Wit en glinsterend lag het daar alsof iemand een wit dekbed achter had gelaten.  Eigenlijk had ik er langer naar willen kijken. Maar mijn ogen prikte, mijn knieën waren slap en het was hoog tijd om mijn bed in te duiken.

Ja, als je zo laat naar bed gaat, dan is het geen wonder dat je niet te vroeg wakker bent. Toch stond ik al om 8:30 uit het raam te kijken. Ik ben blij dat ik gezien hebt - hoe mooi die witte deken was geweest. Want de zijkantjes waren nu al aan het afraffelen. Er was ook een gat gevallen in het midden. Als een afgedankt deken, verdween dit lapje als sneeuw voor de zon van het grasveld. Het wit werd groen.

Het deed mij denken aan vorige week. Die verdween ook zo snel. De dagen waren behoorlijk gevuld met allerlei dingen. Soms vraag ik mij af hoe mijn week eruit zou zien als ik nog werkte. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat ik het rustiger had 😂  . Het woordje 'nee' komt moeilijk over mijn lippen. Vooral omdat ik denk - past het in mijn dag? Oh ja, het kan!

Ik ben niet zielig hoor- integendeel. De handen laten wapperen is er als kind met de paplepel ingegoten. Het was alleen iets zwaarder de afgelopen dagen omdat ik nog niet van alle verschijnselen van de winterse ongemakken af ben. Langzaam knap ik op. En zo af en toe knap ik weer eventjes af.

Vandaag had de naam - ANITA erop staan. Ik ging nergens heen. Thuis blijven, klusjes doen, was hangt buiten, als ik eraantoe kom stofzuig ik nog even. Het eten staat wel al paraat- lekker makkelijk straks. Ik heb net bijna 2 uur zitten chatten met mijn kleinzoon in Australië. Eigenlijk was ik niet een een goede oma - want hij had in bed moeten liggen - maar het is zo heerlijk dan een jongen van bijna 17 uren met zijn oma kan kletsen. Over van alles en nog wat. Ik heb te doen met de jeugd hoor. Ook zij gaan en ongemakkelijke tijd tegemoet.

Jaja, hoor ik u denken/zeggen. Wij hadden het ook niet makkelijk. Ik denk persoonlijk dat het niet gaat om hoe wij het hadden, maar om hoe de situatie NU is. Het verleden valt niet te veranderen - en de toekomst. Ach, ik houd mijn hart vast als ik zo rond mij heen kijk en luister. Het schijnt ingewikkeld te zijn om compromis te sluiten. Dan maar uitschelden, vechten en manipuleren. Alle 'would be' wereldleiders denken het beter te weten- wat een ander hoort te hebben, hoe die hoort te leven en hoe die hoort te denken. Te zot voor woorden.

Maar enfin, het was en is zo en zal wel zo blijven. Tot inkeer komen?? Nou ik blijf optimistisch.

Maar het ging over tijd, en de snelheid ervan. Ik ben een poosje geleden begonnen met wat meer bewust mijn dagen te beleven. Ik probeer wat meer kwaliteit in mijn activiteiten te stoppen. Minder vaak met een 'wat heb ik allemaal 'niet' gedaan vandaag? En me meer concentreren op wat ik WEL hebt gedaan.

De datums op de kalender laat ik voor wat ze zijn. Als de inhoud maar klopt, dan is het fijn om bezig te zijn. Wat het allemaal ook leuk maakt- is dat het zonnetje weer schijnt, dat de dagen langer worden. Dat er een voorjaar in aantocht is. Duurt nog even maar het komt ECHT.