Medeleven, zorgen voor elkaar, begrip hebben voor een ander, aandacht en steun.
Ik ben in een wereld opgegroeid waar dit soort woorden geen woorden maar daden waren. Als ik terug kijk op de periode dat ik mijn kinderen opvoedde, denk ik ook dat ik deze begrippen hebt uitgeleefd. Voorgedaan en doorgegeven.
De wereld waar mijn kleinkinderen in opgroeien zie ik steeds minder hiervan om mij heen. Het beangstigd mij. Een verharde maatschappij die wel zelf zal kiezen hoe die zich gedraagt. Een veel voorkomende uitspraak die ik hoor en lees is, Ik bepaal zelf wel of ik ....! en, Ik laat me de les niet voorlezen!
Er heerst niet alleen een virus die ons lichaam aanvalt maar ook een die in ons hart is gaan zitten. Als ik een mening hebt, dan wordt die afgeschoten door iemand die mij wel eventjes fijntjes uit zal leggen waarom ik " als een domme schaap" mij alles voor laat liegen. In plaats van een gesprek wordt het een woordenwisseling waarin ik wel haar fijntjes wordt verteld dat ik de domme schaap ben die alles maar slikt en gelooft. Opeens is de wereld bezet met experts op alle gebieden. Men weet het allemaal zo goed.
De pandemie heeft zeker wat bloot gelegd. En dan heb ik het niet over de aantal bedden dat onze ziekenhuizen rijk zijn, of dat er te weinig mondkapjes waren voor zorgpersoneel. Waar wij, de mensheid, hadden kunnen schitteren samen, is het oorlog geworden. In families, buurten en gemeenschappen.
Wie heeft de wijsheid in pacht? Ik niet. Ik heb houvast aan mijn geloof. Nee, ik denk niet dat ik alles over moet laten aan een God die alles weer glad trekt. En over God gesproken, persoonlijk denk ik dat die weent. Weent om de stelligheid waarmee men vast houdt aan hun eigen gelijk. Er zijn kuddes ontstaan, tegenover elkaar. Niks geen samenhorigheid. Niks geen medeleven. Niks geen begrip of zorg voor elkaar. Beschuldigen, schreeuwen, ontkennen, eigen gelijk willen hebben. Mijn gebed is voor de onverschilligheid in de maatschappij, de schreeuwers, de 'self-righteous' die de regels aan hun laars lappen omdat ze het wel beter weten. Dat is een pandemie waar geen vaccine voor gemaakt hoeft te worden. Wij zijn de oplossing. Het zaaien van onmin en angst komt niet van een klein minuscuul virusdeeltje maar via de onrustzaaiers.
Nou is dit allemaal wel geschreven in zijn algemeenheid. Gelukkig gaat dit niet over iedereen. Met dank aan mensen in de zorg die zich ontfermen over de zieken en de kwetsbaren. Gelukkig zijn er medelevende mensen die voor anderen zorgen die in deze periode veel leed hebben. Die hebben hun handen vol. Zijn overstelpt door aanvragen voor hulp. Zij hebben geen tijd om te schreeuwen, te protesteren of te negeren. Je ziet ze amper want ze werken dag en nacht in stilte en met liefde en begrip voor anderen. Vaak overbelast en met te weinig ondersteuning van de gemeenschap waar zij een deel van uitmaken.
Er wordt men man en macht gewerkt aan het bedwingen van deze virus die ziekte en dood veroorzaakt door mensen die gevoelsmatig zich inzetten en hun medeleven, zorg voor elkaar en steun bieden. Als onze regering leiders, die wij zelf hebben aangesteld om ons land te leiden, iets van ons vragen of ons hulp of aanwijzingen aanbieden, dan zijn wij eigenlijk geroepen om te gehoorzamen. Het tegenwerken een misdaad juist tegen die democratie die ons dierbaar is. In Romeinen 13 staat heel duidelijk: Iedereen moet gehoorzaam zijn aan de overheid. Want de overheid is door God ingesteld. Want als je ongehoorzaam bent aan de overheid ben je eigenlijk ongehoorzaam aan god. De overheid vraagt niet of u iemand wil doden maar juist door die doden te vermijden. De overheid vraagt niemand de wetten van god te negeren, juist vraagt zij voor gehoorzaamheid en veiligheid.
Laat hopen dat de komende tijd wat meer inzicht, rust en vrede in onze wereld komt. Zoals het nu gaat hou ik mijn hart vast voor de toekomst van mijn kleinkinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten