Lange adem, hoop doet leven!

 Nou daar gaan we dan, de 12de maand in van de pandemie. NOOIT maar dan ook NOOIT gedacht dat zoiets zo ingrijpend zou kunnen worden. Ja, ik herinner mij wel eerdere calamiteiten en angsten vanwege toe onbekende oprukkende ziektes en besmettingen, toch waren die sneller 'onder controle'. Ze ontwrichten de maatschappij niet zo erg als deze. Ik heb het over virussen en aandoeningen van 'deze tijd'. Nee ik ga niet terug naar middeleeuwse omstandigheden. Ook niet naar de oorlog. Dat zijn geen vergelijkingen die men kan en zou moeten willen maken. Echt appels met citroenen vergelijken. Ik zou de peer niet willen beledigen. Te lekker en zoet.

Waar ik denk dat veel weerstand en onrust vandaan komt bij de maatregelen die genomen worden ter bescherming van ons allen. Dat men veel te ongeduldig is. Dat de reporters al een antwoord op een vraag van overmorgen, vandaag als kop in de krant willen hebben. Dat men meer en meer gewend raakt aan 'oploskoffie' dus ook snelle oplossingen voor dingen waar ze geen grip op hebben. Geduld is en was altijd een 'schone zaak'. De gezegde "Rome was niet in een dag gebouwd" lijkt een vergeten spreuk.

Geeft ingezette maatregelen, nieuw opgezette plannen en processen een KANS om ingewerkt te worden en mensen te laten inwerken. Maar nee, er moet vanaf dat de aankondiging " we gaan vaccineren' een heksenjacht geopend worden. Voor de eerste prik waren de berichten en interviews al zo aangescherpt dat wat men ook zei, ze zouden het waarschijnlijk nooit goed doen.

Er is GEEN 1-2-3 oplossing of glad programma om deze virus ten onder te krijgen. Ook ben ik Corona nieuws moe. Ook wil ik weer naar mijn kinderen, ook wil ik weer een avondje uit eten, een dagje winkelen, treinreisje maken, boodschappen doen buren op bezoek hebben, etentjes organiseren, verjaardagen vieren met vrienden etc etc etc. NIE-MAND vindt dit leuk.

Geduld, regels in acht nemen, thuis blijven of in ieder geval geen groepen vormen- ook al is demonstreren je recht. Omdat iets mag wil niet zeggen dat het moet. Ik kan, als ik het in beweging zou zetten, naar mijn kinderen in Nieuw Zeeland. Het KAN. Maar, zo zei mijn dochter, is dat een reden om het te doen? De reis alleen al is gevaarlijk. Ik weet niet wat voor gezondheid de mensen hebben die ook in dat vliegtuig zitten. En het zijn er twee he. Een lange zit. Alle besmettingen daar momenteel zijn 'import'. Wil ik me daar aan wagen. Wil ik het risico nemen om 'iets' mee te brengen terwijl ik zelf misschien alleen maar drager ben?

We zouden ook kunnen schommelen tussen maatregelen, versoepelingen, maatregelen, versoepelingen. Zoals het er nu uitziet is dat ook de werkelijkheid. Omdat men het GEDULD niet op kan brengen en de druk op iedereen gezet wordt die maar enig betrokken is bij de maatregelen, willen WIJ de MENS het laatst woord hebben. De gevolgen, nee die verantwoordelijkheid wil niemand.

GEDULD is een schone zaak. Niet altijd gezellig, leuk of een lolletje, maar NOODZAKELIJK. Laten we de maatregelen nog een maand vast houden. Je KAN het! Echt waar. En als jij het kan kan ik het ook. Nog even....GEDULD!