Soms zit het mee, soms zit het tegen!

 

Dit plaatje, die ik al een tijdje gebruik, dankzij een onbekende creatieveling, zegt veel. Soms komt het zelfs meerdere keren op een dag voor in mijn gedachten. Want zo zie ik het leven, de maatschappij en de situatie waarin ikzelf soms verkeer.

Zoals nu. Ik kijk naar buiten en ik zie blauwe lucht, zonneschijn, de bomen, nou ja de takken dan, bewegen in de wind. Je zou kunnen zeggen, "goh wat een mooie dag toch. Heerlijk zonnetje".

Als ik weer kijk, nog geen 2 minuten later, verzamelen de wolken zich in rap tempo. Die wind, die de takken heen en weer lieten wiegen, zorgen nu voor een heel ander beeld, Je zou kunnen denken, " nee toch, niet nog meer regen"! Of blijf ik bij de gedachten dat het toch nog een mooie dag is?

De afgelopen maanden, ik tel ze maar niet, sta ik vaak een beetje tussen die twee meisjes in. Ik WIL heel graag altijd dat meisje in de gele jurk zijn, en ben dat ook wel vaak. Toch lonkt het meisje met de blauwe jurk ook wel degelijk. Terwijl ik eigenlijk liever met die rode laarsjes in een plas water stamp, door het hoge gras loop en het wandelpad betreed.

De afgelopen dagen was er toch wel wat getouwtrek tussen die twee. De wind waaide net niet hard genoeg dat alles tegen zat, maar er kwam ook niets positiefs uit m'n handen en er verscheen geen glimlach op mijn gezicht. Ik noem ze verloren dagen.

Ik denk dat ik niet de enige ben die dit ervaart. Dat geschommel tussen welles en nietes. Vooral vanaf maart 2020 denk ik zo. Wat een tijd. Wat een welles/nietes momenten, gedachten, ideeën, meningen en opinies. Zucht! Om moe van te worden. En dat is het ook hé? We worden moe. Moe van tussen de twee meiden in staan en elke keer moeten kiezen. 

Over een paar weken ga ik voor mijn tweede prik. YIPPEE, denk ik dan. Terwijl ik weet dat er velen zijn die daar andere gedachten over hebben. Ik ga mij daar niet mee bezig houden. Is niet mijn taak, mijn verantwoordelijkheid of mijn keus. Ik meng mij niet in de discussie, hoewel het soms moeilijk te vermijden is. Ik stap dan maar eventjes met mijn rode laarzen in een plas met, " ik doe niet mee aan die discussie dankjewel" en ga over op een ander onderwerp. Wat een ander denkt en doet, prima. Ik denk voor mezelf. Neem mijn verantwoordelijkheid in mijn gele jurk en ga met mijn gezicht de frisse lucht inademen en van het zonnetje genieten.