Om me heen kijken

Samen met een vriendin even naar de buurtsuper lopen. Lekker de wind in de haren, redelijk temperatuur en GEEN regenspetters te bekennen. Heerlijk zo. Al babbelend lopen we door een landelijk gebied achter ons huis. Moestuinen, kleine boomgaard, sloten oh zo oer-Hollands en gezellig.

Van dit soort taferelen kan ik zo genieten. Als ik alleen loop ga ik helemaal op in de omgeving. Dan hoor ik de fietser niet die achter mij aan komt. De eenden en zwanen zie ik wel hun jong strak bij zich houden. Ook de meerkoeten zijn nu bezig hun jong zelfstandigheid aan te leren. Eigen voedsel zoeken maar toch een oogje in het zeil houden. Tegenwoordig lopen er ook wat meer jonge jongens met vishengels en netten. Hopen op een goede vangst. Geweldig.

Ik voel me bevoorrecht om op zo'n mooie plek te mogen wonen. Wat is onze wereld toch schitterend. Ik vraag me af of ik er echt wel vaak genoeg echt naar kijk, het genoeg bewonder, waardeer zelfs en of ik er wel goed genoeg voor zorg.

Voordat ik het weet ben ik ook op mijn bestemming. Zo kan ik opgaan in deze omgeving.

Dan moet ik oversteken en echt oppassen voor de chauffeurs in autos die te hard rijden en niet willen stoppen voor het overstekende publiek. Ze hebben haast. Langs een tuintje van de gemeente loop ik en zie dat die vol ligt met troep achtergelaten door onbevangen jeugd. Vaak zie ik ze op muurtjes zitten, blikjes energiedrank en zakken chips in handen. Ze hebben het gezellig, ze praten en lachen met elkaar. Niks mis mee, totdat ze de drankjes en chips op hebben. De  verpakking beland in de tuin tussen de struiken. Ze druipen af om elders hun samenzijn door te zetten. Hier is het toch maar een zooitje, toch?

Ik moet uitkijken op de stoep niet voor honden uitwerpselen maar voor glas. Ook voor fietsers die, hoewel er een fietspad aan de overkant is, toch het trottoir gebruiken om hun weg te banen naar weet ik veel waar.... met haast vliegen ze onverwachts om de hoek. Dat is schrikken- voor mij. Zelf schijnen ze niet te merken dat ik daar last van heb - ze zijn al voorbij.

Het verschil in omgeving is maar een paar meter en toch een wereld van verschil. Het paradijs en de snelle wereld. Hoe verschillend de omgeving is, zo verschillend zijn ook mensen en hun gevoel van verantwoordelijkheid en betrokkenheid binnen hun eigen woongebied. Jammer van de troep in de tuin. Maar ach, 'iemand'  zal het wel op komen ruimen - ooit!