Rijden zonder dak.....

"Kijk," zei Leen' " als we nou zo rijden en daar een hoteltje pakken kunnen we de volgende dag verder naar Koblenz. Daar kunnen we dan op bezoek bij Daan en Anita. Ik zal wel een tussenstop hotel regelen. Ik heb er echt zin in, jij ook?" Nou dat konden wij wel eens nodig hebben. Even een paar dagen weg.

Wat een zomer. Het weer is helemaal van slag ( tenminste- dat zijn wij) het weer is anders dan verwacht in een zomer periode. Leen heeft zoveel werk op zijn bord dat er weinig ruimte inzit om pauze te nemen en oom Teun zijn begrafenis zit eraan te komen. Allemaal factoren waardoor het ' vakantiegevoel' er bij mij even uitblijft.

De weermannen en vrouwen zijn het allemaal met elkaar eens. We krijgen een week mooi weer - dus heeft Leen het voorstel gedaan om toch maar een paar dagen er tussenuit te gaan. We hebben sinds een jaar een MG cabrio. Daar wil Leen graag mee rijden en omgevingen verkennen. Toch anders dan in een gewone auto of gaan kamperen met de caravan. We maken plannen en organiseren ons om voor te bereiden op vertrek.

Prachtig was het landschap en ongekend warm was het weer. De gezelligheid bij Daan en Anita was op en top leuk en het rijden met de cabrio een leuke ervaring. Toch bleef ik 'bij' nicht Hennie en de familie. Wat die allemaal moesten regelen, aan wennen, verwerken en beseffen. Ik herleefde die periode van het overlijden van mij vader weer opnieuw- wat er allemaal afspeelde bij de familie was zo herkenbaar.

Ik schrijf iets wat ik op mijn hart heb - over oom en stuur het naar Hennie. We hebben ook telefonisch contact. Hoewel we altijd goed met elkaar konden vinden is het contact opeens veel intiemer geworden. Hechter.

Donderdagavond, we komen thuis en binnen 30 minuten heb ik al 2 telefoontjes gehad - die over leven en dood gaan. Nog een jong iemand (45) die vecht voor zijn leven - vol optimisme dat het wel goed zal komen maar zijn moeder ziet het somber in. Een gesprek met Hennie die vraagt of ik het stukje wat ik stuurde wil voordragen morgen op de begrafenis. Wat een eer!

We hebben 4 dagen gereden zonder dak - de wind door mijn haren, zon op mijn gezicht, geur en geluiden aanwezig. Alles gaat door - alles lijkt het zelfde. Toch is vandaag- een dag na de begrafenis -  anders.