Verwarring! Waarom lukte het toch niet. Tot twee keer toe kwam hij terug. Tot twee keer toe kregen zij weer hoop. Tot twee keer toe ging het toch weer mis."We zetten een streep onder de afgelopen maanden en we gaan opnieuw verder, zegt hij! Kan ik dat? gaat door mijn hoofd- kan ik de vragen, angst, onzekerheid voor me houden? Waar moet ik met mijn gevoelens en vragen heen? Ik voel me onzeker. Er over praten wil hij niet. Gewoon opnieuw verder zegt hij! Ik kan dat niet. Toch gingen we het proberen.... en nu is hij ECHT weg! We begrijpen elkaar niet meer. Er is zoveel gebeurt en gezegd. Dit komt niet meer goed.
De kinderen weten niet wat ze hiermee moeten - en ik nu ook niet meer! Ik slik nu pillen om rustig te worden. Om de dag door te komen zodat ik er kan zijn voor de kinderen. Wat er van mij verwacht wordt is veel - veel te veel. Waar haal ik de energie vandaan?Jij luistert naar me - dat doet me goed. Ik moet ergens terecht kunnen met mijn verdriet anders loop ik over en stort ik in.
Je gaf aan dat ik steun zou putten uit een psalm. Dat probeer ik ook. Pslam 91 biedt me ook rust maar toch heb ik dat pilletje erbij nodig. Ik zie de toekomst met leden ogen aan. Ik voel me leeg".
Mijn telefoon-geheugen staat vol korte berichtjes. Ik heb geprobeerd om onpartijdig dit allemaal aan te horen. Te ondersteunen - ja allebei. De juiste antwoorden te geven op vragen en een luisterend oor bij gesprekken te bieden. Samen hebben we gebeden - voor wijsheid en troost! Hoe verder? - er zijn geen plannen. Niet voor vandaag en ook niet voor morgen. Het is nu overleven - een stap en dan nog een stap. Maar wel alleen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten