Het leven in het kippenhok

Onderaan in de tuin ( wij wonen binnendijks) staat een royaal kippen paleis. Een riante woning voor onze vier kippen. 

We hebben twee soorten, en ben ik nou even de ras namen kwijt ! heeft vast iets met de leeftijd te maken!

Enfin, daar ging mijn verhaal niet over, of toch wel?   Ik ga door.

Ze kwamen uit een gezamenlijk 'hok- ruimte' dus gingen wij ervan uit dat ze elkaar ook kende. Zoals alleen kippen elkaar kunnen kennen. Mijn man Leen koos twee dezelfde en ik idem dito! Dus 2x2.

Het was al snel duidelijk dat deze kippies toch niet zo harmonieus om gingen met elkaar. Dat was in een grote ruimte niet opgevallen. Er moet altijd ? een baas zijn! Een leider. Eentje die zegt, "toe maar, ga maar eten, ik heb het lekkerste eruit gehaald, nu mogen jullie". Zo gaat het toch, in een kippenhok? Nou, we keken dat even aan. De eerste weken moest wennen zijn, aan een nieuwe omgeving. Hoogst waarschijnlijk aan net iets ander voer. Wel veel ruimte en liefdevolle verzorging.

We zijn nu iets meer dan een jaar verder. Wat heb ik ze vaak staan observeren. De 'baas' hoewel een kip, is eigenlijk een haantje de voorste. Deel II van dit soort is, door pesterijen en intimidatie, de kleinste gebleven en is ook al ( en ik snap dat volkomen) een paar keer ontsnapt. Ik voer haar op een andere plek, stiekem, heel zachtjes dat die andere het graan niet hoort vallen. Ja, echt waar! Ze weet het ook he, gaat al richting het plekje als ik eraan kom. Ze moet dan stiekem langs die 'baas' lopen alsof er niets aan de hand is- vliegt het loop plankje op en trilt op haar klein dunne pootjes van angst.

Het andere setje trok zich nergens wat van aan. Nou, dat is niet helemaal waar, ze gaan met een boog om de 'baas' heen maar blijven wel dooreten met een oog gericht op mogelijk onheil.

Het vervelende is, de 'baas' is de enige die momenteel een eitje legt. Ik heb duistere neigingen naar de 'baas' toe. Dat siert mij niet, dat snap ik. Toch kom ik op voor de kwetsbare - zo is het nou eenmaal. Zelfs de soeppan is misschien te goed voor de 'baas'. Zal vast niet smaken!

Een paar dagen geleden merkte wij dat ons 'kleintje' wat mank was. Ze liep niet zo makkelijk en zag er miserabel uit. Ze staat nu apart - in ieder geval uit bereik van de 'baas'. Ze krijgt haar eten vlak voor haar snavel en de drinkbak is ook binnen nekrek bereik.

En wat schetst mijn verbazing - de 'baas' heeft zich nu gericht op een van het andere setje. Ja, een vervanging want blijkbaar kan de 'baas' het niet verkroppen dat ze geen kip kan intimideren. Een aangeboren afwijking? Aangeleerd gedrag? Erfelijk?

Ik sta voor een dilemma. Moet de 'baas' het veld ruimen? Ik weet zeker dat als we kleintje weer terug in het groepje zetten dat ze weer doelwit gaat worden. Ervan uitgaande dat ze beter wordt uiteraard.

Nou gaat dit verhaal over een kippenhok met 4 kippen. Toch klinkt het mij bekend in de oren. Niet als haantjes gedrag maar mensen die haantjes gedrag tonen. Die anderen het licht niet in de ogen gunnen. Alles 'eruit pikken' en overal bovenop zitten. Er ontgaat hen niets- en als een ander een beetje slim is geweest komen er represailles/ vergelding. En voor welke reden dan ook komt 'het haantje' niet in de soeppan terecht!

Ik wil vrede in het kippenhok. Er is ruimte ZAT, eten meer dan voldoende, plek om terug te trekken voor privacy is er ook en samenscholing kan ook met gemak. Er zijn aparte slaap plekken maar samen knus kan ook. Met vrede komen er ook meer eitjes waar ik blij van zou worden, maar is niet mijn prioriteit. Ook zonder eieren zou ik blij zijn - VREDE op AARDE.

Het is 3- Koningen vandaag! Het kerstverhaal is net begonnen. Laten we het vuurtje niet uit gaan. Maar juist opstoken en van verre is te bezichtigen. De kracht van de vlam mensen naar zich toe trekken - samen!