maandag 8 april 2013

Het is niet zeuren maar constateren dat......toch?

Nederlanders staan bekend dat ze nogal makkelijk zeuren. Beetje ontevreden overkomen. Ik moet zeggen dat ik dat sterk merkte toen ik na 30 jaar terug kwam in Nederland. Ik heb zo'n gevoel dat ik langzamerhand meegezogen wordt met de trend. Ik probeer er goed op te letten maar ach, ik  ben ook maar een mens.

Van de 4 seizoenen is zomer mij het minst geliefd. Begrijp me niet verkeerd, ik houd echt wel van een zonnetje - maximaal 24 graden en dan geen 5 dagen achter elkaar. Gewoon gedoseerd lekker warm. Ik prefereer ook regen boven wind. Je kan soms nog leuk wandelen in een zomerse bui, maar als het waait slaan alle deuren tegen elkaar dicht, je waait van de weg en troep zoekt allerlei plekjes tussen struiken en hekken om neer te strijken.

Ja, zo hebben we allemaal onze voorkeuren voor dingen. De een eet liever stampot en de ander zit aan rauwkost. Dus, wat is zeuren nou eigenlijk?

Ontevreden zijn misschien. Ik sprak laatst iemand over een wandel route. Ze moest iets omlopen om naar de honden uitlaatplek te komen. Haar vraag, "waarom kan er geen toegangspaadje tussen mijn pad en de uitlaatplek komen?" Dan hoefde ze niet om te lopen? Kijk, dan denk ik: Omlopen met een hond kan niet verkeerd zijn. Goed voor de conditie voor baasje en hond.

Terwijl in een wachtkamer recentelijk hoorden ik: " Ja zeg, ik moet zelf de nieuwe rollator kopen - snap je dat nou? Ik kan anders niet uit de voeten. Dan ben ik aan huis gekluisterd". De mevrouw aan wie de uitspraak gericht was keek ietwat schuchter en antwoordde niet. Nadat de oudere vrouw weg was, werd het woord aan mij gericht. " Wat denk u hiervan mevrouw? Als ik een fiets wil kopen moet ik het toch ook betalen. Waarom zou iemand zijn/haar eigen rollator niet betalen? Maar ik durfde dat niet tegen haar te zeggen. Ze is een lief mens hoor, ik ken haar al jaren maar ze kan best een rollator veroorloven- een goede ook nog. Moeten wij daar dan aan mee betalen?"

Zo zijn er talloze voorbeelden van ongenoegen die dag in dag uit geuit worden door mensen in hun onvree of frustratie om gelijk te krijgen. 'We' schijnen over recht op te hebben! Op uitkeringen, op (financieel) steun, op korting, op bijstand. En de troep die op straat ligt moet een ander opruimen want
"  dat heb ik niet gedaan."

Zijn we nog met iets blij?? We krijgen toe wat we uitstralen. Ik merk dat zelf ook wel. Als ik chagrijnig ben, wat hangerig gedraag- of als ik fluitend de dag aan ga dan gebeuren er dingen om me heen en met me die bepaald worden door mijn houding.

Nu blijft de zon zich ietwat schuil in mijn wereldse leven. Ik denk dat ik vandaag gewoon blijf glimlachen en de mensen groeten die ik tegen kom. Volgens mij gaat het zonnetje dan vanzelf schijnen. En die mevrouw van de rollator, misschien kan ze ook een ander een rollator schenken- wat zou dat een verschil maken in het leven voor beide personen. Iets verder wandelen met de hond zorgt voor wat meer energie en tijd in de frisse lucht. En als u gaat wandelen in het zonnetje, die vast komen gaat, neem dan een plastic zak mee en raap wat papiertjes en blikjes op die u onderweg tegenkomt. Zo schijnt ook het zonnetje weer op dat schone plekje waar u voor gezorgd heeft!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten