- en voordat je het weet is het vrijdag.

Ik hoor het mijn moeder nog zeggen ( oh dat is ook gek besef ik nu, mijn vader heeft dat nooit gezegd. Niet in mijn bijzijn in ieder geval) " waar blijft de tijd?" Als kind vond ik dat een beetje eng. Alsof ergens in de kast, achter het gordijn of in een la heel veel tijd opgeborgen zat. Ja, echt waar!

Het klinkt toch ook raar? Er was wel eens vaker iets weg, dan moest daar naar gezocht worden. Nu zei mijn moeder dat ze tijd kwijt was! Lachen jullie maar. Ik ben iemand die erg visueel is. Als ik iets hoor of lees dan krijg ik daar plaatjes bij. Dat is meestal niet erg lastig maar kan wel zo uitpakken. Dan schiet ik soms in de lach, of niet want het plaatje kan erg komisch zijn.

Vanochtend realiseerde ik me dat het 'al' vrijdag is en schoot mijn moeders zinnetje door mijn hoofd
" waar blijft de tijd?" en ik weet het nog niet.  Ik weet wel dat er elke dag het licht opnieuw verschijnt in de vorm van een zon en de lucht weer blauw kleurt. Ik weet ook dat de maan over ons waakt. Ik zie elke dag als een geschenk- om uit te pakken Letterlijk. Alles ermee doen wat er mee te doen valt. Volop genieten, inzetten en waarderen.

Ik begin mijn dag zeer positief en het eindigt ook zo. De minder geslaagde momenten overheersen mijn dag niet (meer). Dat is wel eens anders geweest. Dat ik continue dacht dat ik niet genoeg had gedaan. Niet genoeg van mezelf had gegeven. Dat ik anderen te kort was geschoten. Daar ben ik van af gestapt. Ik krijg, net als iedereen 24 uur om die zo goed mogelijk in te zetten. Over het algemeen bereik ik wel wat ik me heb voorgenomen, onverwachte gebeurtenissen daarbuiten gehouden. Het gevoel dat ik 'meer uit mijn dag'  had MOETEN halen of meer voor anderen had MOETEN doen heb ik naast me neer gezet. Die druk verdrong het genot van een mooie dag.

"Je wordt ouder", hoor ik zeggen, "dan vliegen de dagen sneller voorbij". Hoezo? Krijg ik minder dan de 24 uur die in een dag zitten? Ik weet wel dat ik iets langer doe over het stofzuigen, en dat ik soms even een kleine pauze neem in de vorm van misschien een bakje koffie of even naar buiten staren- wat mij gisteren overkwam. De ijsvogel vloog onderlangs mijn raam en over de Waal in onze achtertuin. Hij ging op een takje zitten en bleef daar een poosje heel stil zitten. Ik stond dus ook heel stil! Goud waard zulke momenten.

Enfin, het is vrijdagochtend. Het weekend staat voor de deur schreef een vriendin net in een mailtje. Nou bij mij is het nog steeds vrijdagochtend en ik ga proberen er weer wat van te maken. Voordat je het weet gaan de lichten weer uit. Er staan uitdagingen op mij te wachten.

Een gezegende en blije dag gewenst allemaal. Geniet van je tijd.

Oh ja, "een dag niet gelachen is een dag niet geleefd" is het spreekwoord toch? Nou hier dan een moment om te lachen!