Waarom BLOG jij?

"Waarom blog jij?" vroeg een vriendin onlangs. " Waarom laat jij wild vreemden dingen lezen waar jij over denkt, wat je overkomt of waar je mee bezig bent? Ik zou het gênant vinden als mensen over mijn leven konden lezen".

Gênant? Daar had ik nog nooit over nagedacht. Dat ik me zou moeten te schamen of in ieder geval verlegen hoorde te voelen als mensen iets over mij en mijn levensinstelling/overtuiging te weten zouden komen.

Het werd een heel gesprek - over schrijven, openbaar delen, over privacy en het delen van persoonlijke ervaringen.

Ik werd erop gewezen dat er mensen zouden zijn die het misschien niet konden waarderen dat ik over mijn geloof zou schrijven. Dat ik als 'beter weten' - en moralistisch over zou komen. Ik hoorde alleen maar negatieve bezwaren en opmerkingen waarom ik hiermee zou moeten stoppen. En ik snapte het niet.......! Ik voelde me niet gekwetst maar verward. Want laat eerlijk zijn, ik ben niet de enige blogger in de wereld!!!

Zonder mezelf te verdedigen liet ik dit gesprek voortgaan. Ik dacht " als ze doorpraat kom ik er misschien achter waarom ze zo denkt. Er moet iets gebeurt zijn in haar leven waardoor ze zo vel was in dit gesprek - en zo tegen het Bloggen is".

En toen kwam de aap uit de mouw. Ik schijn ooit iets geschreven te hebben over de donkere maanden en de komst van het voorjaar- dat mensen die moeite hadden met de wintermaanden nu weer met goede moed de zomer tegemoet konden. Dat ik daar blij om was ( voor hen). En zonder dat ik het wist had zij last van winter depressie. Ik had haar moeten vragen voor 'expert' advies en inzicht was haar mening. Ik schreef ' zomaar wat' net als 'alle' bloggers zomaar wat schreven. Ze was toen gaan zoeken naar meer van dit soort berichten. Ze kwam allerlei meningen en verschillende gedachten tegen in haar speurtocht.

En nu, nu leest ze ' die onzin'  niet meer. Ik kon eigenlijk niet veel met dit gesprek. Als ik me had verdedigd ( wat ik niet nodig vond) had ik weer een ander soort gesprek op gang gezet.

Ik liet het voor wat het was - we zaten tenslotte in een openbare plek - zouden gezellig koffie drinken.

Terwijl we op ons tweede kopje koffie zaten te wachten pakte mijn vriendin een weekblad op en zei " oh heb jij het vervolg van Anne Wil al gelezen? Oh, wat kan die goed schrijven zeg.........!!

Ik onderdrukte een lach! Lees maar lekker Anne Wil, zij kan er wat van.