Vergroot hun wereld en hun kansen

De week van de collecte voor het Fonds Verstandelijk Gehandicapten komt er al snel aan- elk jaar in de laatste week van september. Geloof me, het werk dat erin wordt gestopt door het personeel en de vrijwilligers om dit evenement elk jaar weer op te zetten, is zwaar, tijdrovend, geeft goeddoening maar ook veel kopzorgen.

En die kopzorgen, dat is nou juist het jammere van het verhaal. Waar lopen de mensen tegen aan? Door de moeilijkheid om voldoende vrijwilligers te vinden die tijd vrij kunnen maken om te helpen geld op te halen. Dan heb ik het niet alleen over collectanten, maar ook mensen die die collectanten kunnen steunen.

Vrijwillig is niet vrijblijvend. Ook een struikelblok in elke organisatie. Want de gedachten - ach ik doe het toch voor niks, in mijn vrije tijd of 'zonder verplichting' wil ik even benadrukken dat vrijwillig niet vrijblijvend is.

Want er zijn mensen die op jou rekenen. Jij hebt een belofte gemaakt - je zou je handen uit de mouw steken - voor iets of iemand. En dat brengt een verantwoordelijkheid met zich mee.

Maar laat ik vooral nu benadrukken en in het zonnetje te zetten- diegene die WEL meedoen, meelopen, mee organiseren, mee denken. Hoe geweldig is dat, dat er op jullie gerekend kan worden. Dat jij je belofte na komt ook al komt het misschien dit jaar niet zo goed uit. Of misschien is dit jou eerste keer dat je meeloopt, organiseert of iets regelt.

Je bent een kanjer en diegene die hier het meest van profiteren zijn de mensen waarvoor je het doet. En ik, ik ben trots op jullie. Het moet soms best wel ontmoedigend zijn als je geen reactie krijgt op het aanbellen, dat mensen niks te geven hebben of willen geven. Maar toch doorzetten en denken aan 'waarvoor' je loopt, collecteert en een bijdrage levert. Chapeau.

Gisteravond belde ook iemand aan- voor de Nierstichting. Gelukkig had ik kleingeld in huis- en dan bedoel ik niet munten van weinig waarden maar dat ik echt iets had in mijn portemonnee anders dan alleen een pinpas. Want dat gebeurt ook veel en bij mij geregeld. Ik betaal veel met mijn pasje en heb dan zo goed als geen 'vouwgeld' in mijn portemonnee. Lastig voor collectanten.

Nu heb ik een potje staan waar zo af en toe wat wisselgeld in wordt gedaan - om altijd wat in huis te hebben.

Maandag, dan komen de collectanten aan de deur op veel locaties. Maar woont u in een gemeente waar (nog) geen collecte georganiseerd is - dat kan he, want er zijn nog veel meer plekken waar een organisatie opgezet zou kunnen worden - dan kan er gewoon een bedrag gestort worden op de rekening van het fonds.

Bij voorbaat wil ik allen feliciteren door mee te doen en bedanken voor uw gulle gift.

Voor meer informatie: Klik hier

Het kan nog even...!

Wat kunnen wij toch heerlijk genieten van het zonnetje he? Nou zeg maar gerust ZON!

Duurde even en de regen moest nog na druppelen maar toen werd het toch echt ZOMER in ons landje.

Vandaag stond er een vraag op de EO Facebook pagina: Waar ben je blij mee vandaag? Of iets in die trant in elk geval.

Er stonden vele mooie getuigenissen en lange verhalen. Eigenlijk had ik een reeks 'zon' woorden verwacht. Ik kwam het weinig tegen. En hoewel ik meer een herfst-winter-voorjaar mens ben moet ik bekennen dat ik toch de zon nu even dankbaar ben dat het zo lang is blijven schijnen deze zomer. Niet (alleen) voor mezelf, maar voor al die werkende mensen, kinderen, en vakantiegangers die zo heftig snakten naar zonneschijn. Naar licht, in deze wat sombere wereld van de afgelopen maanden. Er hing en zware donkere wolk over ons ( en andere landen) land - met al die negatieve, trieste berichten en gebeurtenissen.

De zon geeft moed, energie, warmte en blije gezichten. Ja het kan wel een tandje minder wat temperaturen betreft maar over het algemeen zijn wij Nederlanders nu toch wel stukken blijer dat wij wat meer vitaminen op hebben kunnen zuigen en dagen lang s'avond langer buiten hebben kunnen zitten. De vrijheid en vrolijkheid van de zomer zal ons in de donkere maanden bijstaan. Daar ben ik zeker van.

Elke dag is er een - en deze pakt niemand ons meer af - morgen zien we wel weer verder.

Ik ga  nog even genieten- op balkon en MET ventilator ( anders is het niet uit te houden).

De herfst zal zich wel aankondigen - tot dan doe ik net alsof het nog hartje zomer is.

Dit wilde ik even delen

De naam van deze blog is: Dit wilde ik even delen.

Hier schrijf ik op mijn gedachten over diverse onderwerpen, gebeurtenissen en voor mij opmerkelijke of gangbare zaken waar ik 'iets' over denk, weet of wil delen.

Ik probeer niet te 'lang draderig' over te komen- maar soms boeit een onderwerp mij zo dat ik eventjes doordraaf.

Gisteravond keek ik naar buiten en zag ik iets wat ik nu met jullie 'even wil delen'. Kort en bondig, zeg maar!

Elke dag als de zon ondergaat in Nederland- stuur ik een liefdeswens mee naar mijn kinderen en kleinkinderen Down-Under.

"Geniet ervan en dat jullie dag vol vreugde en liefde mag zijn."

...en dan bij de laatste blik zeg ik - tot morgen!

En ja hoor, de volgende dag sturen ze het gewoon weer terug 

zodat de zon ook in mijn leven mag schijnen.

Dagelijkse routines

September- ja nu al!

De maand waarin 'wij' langzamerhand afscheid nemen van de zomer. En ik zeg langzamerhand- want in deze maand kunnen er nog veel zomerse dagen voorkomen. Oktober is ook geen slechte maand wat weer betreft. Het is wel aanpassen. Soms weer dat vestje uit de kast erbij halen en zo af en toe toch weer naar die spijker broek grijpen.  Het licht gaat vroeger aan en het is wat donker bij het opstaan. Dat geeft weer een drang om nog wat langer te blijven liggen. Ja toch?

De deuren van scholen zijn weer open gegooid na de 6 weken vakantie, kantoren en bedrijven functioneren over het algemeen weer met volle man/vrouwkracht. De grijze golf maakt van de gelegenheid gebruik om 'nog even' te genieten van die stilgevallen campings en wat minder drukke wegen. Het lijkt erop dat de herfst ook al staat te drammen om te beginnen. Uit mijn raam zie ik al een verkleuring van bladeren aan de bomen.

Voor velen zijn dit tekens dat de 'donkere maanden' eraan komen. Veel binnen, korte dagen, minder licht en ook minder vreugde in hun harten. Ik weet niet hoe dat voelt. Ik begrijp dat het iets ontastbaar is- wat binnenkruipt en vastkleeft tot de dagen lengen en het frisse groen zich weer aan de bomen doet groeien.

Mijn ervaring is juist andersom. Ik ben van de herfst, winter en voorjaar. De zomer is 'leuk' maar die andere 3 seizoenen zijn GEWELDIG in mijn beleving. Er gebeurt zoveel. Ook op gebied van feestelijkheden. De warmte, de samenhorigheid, de gezonde spanningen rondom Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw en dan - eindigen met Pasen- wanneer de cirkel weer rond is. Knus op de bank met een plaid en goed boek, warme chocomelk, de geur van oliebollen en glühwein. Allemaal 'geniet' momenten die een glimlach op mijn gezicht geven. Alleen de gedachten al.

Salades zijn heerlijk - toch heb ik zo af en toe weer zin in 'gewoon', een warme maaltijd zonder dat er een kommetje sla naast staat. Rijk gevulde tomatensoep, de roerbak groentes die nu in overvloed aanwezig zijn. Ja en dan, de vraag van mijn echtgenoot die graag weer 'hachee, rode kool en stoofpotje' wil eten.

Ik ga mijn 'gewone' werkzaamheden ook weer oppakken. Mijn weken waren ook erg wisselvallig en vaak onderbroken door onverwachte leuke verrassingen. Routine- daar ga ik mij weer in verdiepen. En als het goed is, komt dan het schrijven ook weer wat vaker voor.