Voor bijna 12 jaar mocht ik genieten van het wonen in een dijkhuis. Geweldig. Zo echt oer Hollands met luiken voor de ramen, een kippenhok en appelbomen in de tuin en, wat het nog meer bijzonder maakte, was de waterwiel die wij in onze achtertuin hadden. Deze was ontstaan door een dijkdoorbraak van rond 1600 ongeveer. Ik heb het nooit onderzocht, dat was wel handig geweest uiteraard. Enfin, wij hadden een prachtig stuk natuurgebied binnen handbereik.
Mijn trots is toch wel deze foto van een ijsvogel. Vanaf het balkon boven genomen en door het glas. Ik was bang dat als ik de schuifpui zou openen dat hij weg zou vliegen.
zonsondergang rivier |
zonsondergang dijkhuis |
Het huis was gezellig om in te wonen, we hadden super lieve buren die wij als vrienden beschouwen en regelmatig staat onze auto toch weer op de dijk geparkeerd. Niet omdat wij heiwee hebben naar het huis maar het zo geweldig een rijkdom is om zulke lieve vrienden te hebben die ook van ons gezelschap genieten.
En nu- 2 jaar geleden zijn wij verhuisd en hebben weer een prachtige plek om te wonen, buren die ons hartelijk hebben omarmd ( en wij hun uiteraard ). En net zoals op de dijk, kijken wij uit op water. Alleen nu een rivier. Prachtig. Elke dag anders, elk moment verschillend. De luchten, het water en ook de bezetting van vogels veranderd continue. Het boeit ons enorm en verveelt nog geen minuut.
Zoals onze woonplek schitterend is, het uitzicht veranderd maar toch hetzelfde is, veranderd ook het weer. Ik kwam deze foto van 4 december 2010 tegen vanochtend en keek naar buiten. Ik greep naar mijn telefoon en legde vandaag, ook weer 4 december, vast.
Zoals het toen al sneeuwde die dag- zo schitterend mooi was het vandaag met de vorst en oogverblindende zon. Ik voel mij zeer bevoorrecht dat ik op zulke mooie plekken heb en mag wonen.
Genieten doe ik elke dag...weer of geen weer. Want alles heeft zo zijn bekoring.
Dit wilde ik gewoon even met jullie delen. Geniet mee van het mooie. Er is genoeg voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten