Na mijn terugkeer uit Nieuw Zeeland na 30 jaar weggeweest te zijn, moest ik wennen aan de manier van gesprekken die men hanteerde onder de zogenaamde mom van 'vrijheid van meningsuiting'. Want het klinkt allemaal mooi en aardig - maar echt tolerant of vrijblijvend is het allerminst. Sinds 2000, het jaar van mijn terugkeer, is het nog erger geworden. Zo erg, dat je jezelf eigenlijk moet afvragen of wij nog wel zo 'VRIJ' zijn om onze mening te uiten.
Neem nou de mogelijkheden die wij hebben- de Social Media die op z'n best alles behalve 'sociaal' kan zijn. Een bericht- het hoeft echt maar één bericht te zijn. En de wereld van meningen explodeert. Want, JOUW mening telt al niet meer. Iedereen heeft blijkbaar de oncontroleerbare behoefte om JOUW mening de grond in te duwen, te bespugen, te bekritiseren en een hele enkele keer bijval te geven. Waar haal jij het lef vandaan om zo ergens over te denken?
Hoezo VRIJHEID VAN MENINGSUITING??
Ik denk mijn eigen gedachten over gebeurtenissen, die zich in de wereld van dichtbij of ver weg, afspelen. Mijn 'denkende brein' doet daar wat mee. Door mijn opvoeding, geloof, ervaringen en situatie vorm ik een mening. Ja, echt waar! En dat valt niet mee. Want al zou ik het willen, ik kan dat proces niet stop zetten.
IK DENK!
Soms denk ik in alle stilte- dan komen en gaan gedachten en doe ik er niets mee. Gewoon omdat het 'maar' kleine gedachten zijn die waarschijnlijk dicht bij mij liggen en ik er geen behoefte aan hebt om die te delen. En soms, soms denk ik GROTE gedachten. Die zijn dan zo aanwezig dat er een herrie ontstaat in mij hoofd- en door die gedachten ( lees= MENING) te delen maak ik wat ruimte en creëer ik rust in mijn hoofd. Tegelijkertijd, geef ik het publiek, u en anderen, de kans om een kijkje in mijn hart en hoofd te kijken. Wat voor mens ik ben. Waar ik over nadenk en wat mij op dat moment bezig houd. Daar hoef ik geen hulp bij te hebben- dat kan ik zelf.
Wat ik wel kan waarderen als mensen, zoals u en anderen, die mee willen 'denken'. Mee willen praten over het onderwerp - als u dat zo zou willen. Misschien raakt het onderwerp u ook. Of zet het u aan het denken. Dan heeft u de vrijheid om ook uw mening te delen. En dat, lieve mensen, is anders dan schreeuwend tegengas geven. Schelden, van alles roepen, en een eigen mening door een andermans strot te duwen. In het ongelijk stellen....!
Hoezo denk jij DAT!! Dat kan toch NIET!
En dat is nou juist waar ik zo van ontstelt van kan raken. Niet van de discussie maar van de haat en nijd, de gif van het woord waardoor een soort 'oorlog' door ontstaat. Opeens is de mening van iemand niet meer geoorloofd. Moet diegene de grond in worden geboord en uitgescholden. Oh, wat zou het toch fijn zijn als wij, mensen met meningen, wat genuanceerder met deze vorm van kwetsen en onderdrukking, om zouden gaan.
Iedereen MAG denken.
Laat het gesprek in zijn waarde. Meen eens- prima, niet mee eens...onderbouw dat met een eigen mening maar laat die van een ander intact.
RESPECT - laat dat de leidraad zijn waarop wij onze
VRIJHEID VAN MENINGSUITING uitleven.
Want dit is ons recht - van spreken en luisteren en wederhoren.
Wees er zuinig op!
De verkilling van de samenleving is een feit. Daarom vond ik het ook wel eng een eigen website te laten bouwen en daarop mijn mening te zetten. Gelukkig zoeken toch vooral de gelijkgezinden elkaar op en verloopt het respectvol.
BeantwoordenVerwijderen... en met respect voor elkaar komen wij een heel eind! Bedankt voor jouw reactie en bezoek aan mijn blog. Gezellig.
Verwijderen