En dan is het 'opeens' 2019

t' Ja, wat vliegen de dagen voorbij zeg. Ik weet het, dat is niets nieuws. Heb het al eerder over gehad. Toch kan ik er niet aan wennen. Vandaag begon mijn dag vroeg. Even een klus klaren voor een vriendin. Daarna onze leenauto retour naar de garage brengen. Onze auto staat al een paar weken bij de garage- kapotte computer. Er is geen 'goed moment' voor zoiets. Komt nooit gelegen. Vooral niet net voor de kerst. Op 12 december om precies te zijn. De hoop is nu dat de klus eind deze week klaar is. Oh wat mis ik 'het gemak' hiervan.

Na bijna 4 maanden niet kunnen rijden vanwege mijn hand euvel, en nu omdat de auto gewoon niet voor de deur staat. Het is geen drama of ramp maar wel ontzettend onhandig. Ik leef in goede hoop! Ook dit zal ons voorbij gaan.

Oud en Nieuw. Weer een feestje achter de rug. En wat een vuurwerk. Nou heb ik wel  mooi gekleurde vonken en sterren richting de hemel zien vliegen, toch kon ik mijn 'beoordelende' gedachten niet weerhouden hierover. De bijeenkomsten van milieu groepen om luchtvervuiling tegen te gaan. Ja ik weet het, dweilen met de kraan open. Zoveel 'experts' zeggen dat het ons toch niet gaat lukken. Maar om dan €68 miljoen aan vuurwerk af te steken?? Wat een stank en herrie was het. En wat maak ik  mij dan zorgen over de natuur in de vorm van de vogels, andere buitendieren en huisdieren. Mensen uit oorlog gebieden, kleine kinderen die dit evenement nog niet begrijpen. Eenzame ouderen die bibberend in hun huiskamer zitten of in bed liggen. Trillend van angst. Om het maar niet over fysieke of materiële schade te hebben. Vandaag de dag kan de knal niet hard genoeg zijn lijkt het.

Onze eerste dag van het jaar verloopt als volgt. Lui ontbijt. Even bankhangen, dan de feestkleren aan. Op naar de eerste tante. Zij wordt volgende week 82. Als een traditie drinken wij daar koffie, smullen van de toastjes met kaas en pate gevolgd door het jaarlijks heerlijk bereide salade. Onder het genot van wat drinken- wijn voor de niet chauffeurs onder ons en fris voor de BOBs, veel gelach en verhalen over 'vroeger'.

Op naar de middag thee en oliebol en/of appelflap. Zelfs na haar aanvaring met een heupeuvel en operatie staat ma (88) weer haar 'mannetje'. Alles goed voorbereid. Hier kijken wij naar de skispring competitie. Jammer dat er dit jaar weinig to geen sneeuw lag. Toch een goede wedstrijd. Zo mooi om te zien. Dan komt de familie uit Amsterdam en om de hoek. Gezellig.

Verder naar afspraak nummer 3. Tante Jaantje, al 91 jaar jong. Haar 3 kinderen met aanhang, daar ook weer de kinderen van met aanhang. Dan daar weer een laagje onder. Met 4 generaties en een paar 'buitenbeentjes' zoals wij 3-tjes, is het feest. De emmer met oliebollen staat ook hier klaar. Koffie/thee en andere versnaperingen ook in overvloed aanwezig. Grote zaal- de kinderen kunnen heerlijk ravotten. Dan komt de andere tante (88) ook binnen.  Wel jonger dan haar zus. De kring wordt nog groter. Hier een neef daar een nicht. Het is zo gezellig. Het is inmiddels donker buiten. En ach, ook wij worden moe. Het is tijd om ons eigen stekkie weer op te zoeken.

Het jaar is weer mooi begonnen. Het vooruitzicht om naar mijn kinderen en kleinkinderen te gaan ligt op de loer. Dan kan de tijd niet snel genoeg gaan - als het maar weer wat trager loopt zodra ik er ben. Want ook die dagen wil ik volop van genieten en liefst heel langzaam beleven. Er zijn kindjes te kroelen, neusjes te vegen en verhalen te vertellen.

Ik wens jullie allen een mooi, gezegend en gezond jaar toe waar je ook mag zijn en met wie en wat je ook mag bekoren.

Groetjes.

ps. Wil je meer zien hoe mijn 2018 eruit zag: Ga naar OmaFarAway en geniet mee.

Het is alweer december

3 december 2012 - wat een dag. Ik was bij  mijn schoonvader. Wij wachten samen op de huisarts. Ik kan die dag nog zo voor de geest halen. Ingrijpende dingen maken toch een diepere indruk denk ik. De dokter kwam, zag en belde. Binnen een half uur zat ik naast de chauffeur voorin de ambulance met mijn schoonvader achterin. Hij zou nooit meer thuiskomen. Op 19 december 2012 omstreeks 9:00 in de ochtend verliet hij het leven- met ons naast zijn bed- totaal aangeslagen, verdrietig en toch opgelucht dat zijn strijd gestreden was.

Hij Ruste In Vrede!

Terschelling - weekendje weg met pa!

De naderende dagen en pa zijn overlijdensdag brengen allerlei herinneringen met zich mee- niet alleen verdrietig momenten, ook mooie momenten, lach momenten en samenhorigheid tussen Leen ( mijn man, Arie (zijn broer) en ik. Ergens in al deze emotie ligt ook de werkelijkheid van het seizoen- Kerst, Oud en Nieuw- de feestdagen van de decembermaand.

Kerst is voor mij een periode van blijheid, van vrolijk zijn, van geboorte, vol belofte en hoop. Vorig jaar was die vrolijkheid ver te zoeken- nu bekruipt mij dat gevoel weer zachtjes aan. Het voelt wel dubbel maar ook weer een stap naar verzoening met de werkelijkheid dat wij door moeten zonder pa. Dat het ook kan, dat wij het ook 'goed' doen. Dat het ook zo hoort te gaan.

Door mijn geloof - wat mij steun biedt  - vind ik vrede in tijden van verdriet en ben dankbaar voor het leven wat ik mag leiden. Ik ben daar ZO dankbaar voor. Hoewel ik, net als meeste mensen, mijn emoties niet altijd onder controle hebt, komt mijn rust toch weer terug via gebed. Zo dankbaar ben ik dat ik kan bidden- en ik kan het me niet voorstellen om het niet in mijn leven te hebben. Ik snap ook dat er mensen zijn die daar moeite mee hebben of dit niet begrijpen. Als je iets niet gehad hebt, mis je het ook niet! - of toch wel?

Bidden betekent niet dat je geen zorgen of tegenslag in je leven zult ervaren, " bad things happen to good people too!"  Het betekend ook niet dat alles van een leien dakje zal gaan. Het betekend wel dat je geestelijke steun krijgt, rust in je hoofd in je denken- en daardoor heldere beslissingen kan nemen en de gevolgen daarvan aankan, rustiger na kan denken over je eigen wel en wee in het leven. Nadenken of dat je op de juiste manier in het leven staat, je talenten goed inzet, klaar staat om anderen te helpen, steun te bieden of beschikbaar bent in tijden van nood en ook in tijd van vreugde mee te vieren in dankbaarheid.

December, voor velen een donkere maand wat licht betreft- ik wil licht laten schijnen in de harten van diegene dit als zwaar ervaren. Mijn gebed voor de komende maand zal zijn voor samenhorigheid, voor steun in moeilijke tijden en voor vreugde in harten van allen die geen vreugde voelen.

Het is december - de maand van VREUGDE en mag ik hopen - VREDE en LICHT!

Light shine your light!
Dit liedje is te beluisteren-samen met de tekst.
Klik op de optie
- listen while you read!