Heeft u dat ook wel eens meegemaakt? Er gebeurt iets en u heeft per direct hulp nodig. Dit had u niet kunnen voorzien, hierop kunnen plannen of goed op voorbereiden. En dan- zomaar- staat er iemand voor u klaar om juist datgene te doen, waar u dringend hulp bij nodig heeft.
Ik geloof niet in toeval. Dan zou je kunnen vragen - geloof je dan dat alles voorbestemd is?
Ik heb hier zo vaak over liggen dubben, lopen denken en bewust mee bezig geweest dat ik hier geen duidelijk antwoord op kan geven. Want hoewel ik wel geloof dat voor mijn leven een bepaalde weg is uitgestippeld - is het juist dat. Alleen maar een stippel lijntje. Geen strakke lijn waarop ik wandel en zelf geen invloed op kan hebben. Dan zou ik een robot zijn- geprogrammeerd om links om, rechts om en soms gewoon rechtdoor te gaan. Wie weet is ook er geen 'achteruit' versnelling. Gevoeloos en gewetenloos, zonder hart.
Nu moet ik keuzes maken. Ik denk na over wat ik doe. Eigen belang - algemeen belang! Talenten ontwikkelen - of niet - en op safe spelen. Uitdagingen aan gaan - of 'alles voor de lieve vree'. Of op z'n Engels zegt " Don't rock the boot."
En dan die titel boven aan. Zo'n rechte lijn zou dan ook kunnen betekenen dat sommige mensen een vinkje naast hun naam hebben om iets ' naars' te beleven en anderen niet. Dus nee, ik geloof niet dat mijn levensloop vast staat. Ik geloof dat ik keuzes heb. Net als allen die mijn leven delen.
Nog een paar dagen en dan komt de geboortedag van mijn kleinzoon Mitchell weer voorbij. Bij een verjaardag VIERT men de geboorte van iemand. Ik probeer dat die dag ook te doen. Maar ik weet - Mitchell zal nooit ouder worden dan 17. Hoe vaak vier ik dan een 17de verjaardag? Elk jaar zit ik ermee. Zonde zo'n jong leven- weg! Over! Tot hier en niet verder!
Bad things happen to good people. Echt waar! Ook schijnt weer de zon. Ook gebeuren er weer mooie dingen. Ook blijft het 'houden van' bestaan. Verdriet en pijn kan iedereen treffen - maar gelukkig weet ik wat ik kan doen. Ik bid- en ik ben blij dat ik dat kan.
Mitchell 26-8-1992 - 11-6-2010
Hallo Anita,
BeantwoordenVerwijderenWeer zo'n dag......
"De kunst is naast het rouwen het leven weer lief te hebben"
Sterkte en groet,
Marja