maandag 15 september 2014

Terug blikken op....

...de woensdagavond na de vakantie.

Gisteren heb ik een blog geschreven die er anders uitzag dan mijn intentie was.

Ik bid voordat ik schrijf. Dan vraag ik om de begeleiding van mijn vingers op het toetsenbord. Dat de woorden die daaruit voort vloeien de woorden zijn die een verhaal vormen die gelezen mag worden.

En het verhaal van gisteren liep ECHT anders.

Toch wil ik het weer over onze woensdag groep hebben, want daar is veel besproken en ik voel me wel geïnspireerd om ook daar over te schrijven.

We zijn bij hoofdstuk 8 aangekomen.

We weten zo langzamerhand wel waar we het over hebben... om niet met jaloerse blikken naar anderen te kijken en denken dat wij alleen maar gelukkig kunnen zijn als wij -

OOK HEBBEN WAT DE ANDER HEEFT

Want zo makkelijk is het leven niet.

Dat zou betekenen dat je alleen maar gelukkig kan zijn met de idealen van een ander.

Toch is het soms moeilijk om te definiëren over wat 'verkeerde' begeerte is.

Zo kwamen wij op de verschillen in geloofsovertuigingen - bijvoorbeeld de verschillen tussen de katholieke kerk op een zondag en de protestantse kerk.

Wij ( ik ben katholiek) mochten ( en mogen nu nog) op de zondag na de kerk, na de koffie en verkleed uit onze zondagse kleren, gewoon buiten spelen met onze vriendjes, naar het zwembad gaan of de speeltuin in.

Dat mochten straatgenoten van 'de andere' kerk niet. Ik vond dat zielig. Dan zagen wij beteuterde kindergezichten achter het raam naar ons kijkend en wensen dat ze mee mochten doen. Ik weet dat ik dat als 'naar' heb ervaren. Gemeen zelfs. Ik snapte niet waarom mensen zo somber en serieus keken en deden op zo'n mooie dag die ZONdag heette. Zelfs een glimlach kon er niet af.

Wij mochten fietsen, lachen, genieten van de zondag op een manier waarvan ik altijd vond - zo dank je de Heer op Zijn dag. Want dan hadden mensen toch vrij? Dan kon het toch, dat samenzijn, familie uitstapje naar het bos of een ijsje halen en op een parkbankje genieten?

In de kerk luisterde wij naar verhalen over een barmhartige God die alleen het beste met je voor had. Er waren regels - de 10 Geboden die je moest naleven. Als je daar maar aan hield dan kwam het allemaal wel goed. Dit als kind dan he, want de boodschap was vast wel ingewikkelder maar zo staat het op mijn geheugen geschreven.

Al opgroeiend heb ik een paar diensten meegemaakt in de protestantse kerk waar ik inderdaad somber van werd. Als mens zijnde kon je NIETS goed doen. Alles was een zonde - er viel niets te lachen, vieren of over te juichen. En vooral de begrafenissen - oh ik werd er bang van. Maar ook op een bruiloft viel er niets te vieren.

Nou ligt het ook aan de interpretatie van de pastor - pastoor hoor. Dat is waar. Dit geldt nog tot vandaag aan toe. De mensen van 'het woord tot de letter naleven'. Niet uitpluizen wat er bedoelt is maar nemen zoals het er letterlijk staat. Ook dat kan leiden tot frustratie, onbegrip, een gevoel van machteloosheid of ontgoocheling.

Ik ben blij dat in mijn opvoeding BLIJHEID mee kwam met  het GELOOF. Naar de kerk gaan vond ik nooit een sleur of ongewild. De verschillende  parochiën tot waartoe ik behoort hebt waren warme, gezellige en vriendelijke verzamelingen van mensen waar ik me altijd in thuis voelde.





DAT IS VOOR MIJ - KERK


6 opmerkingen:

  1. Tsja, zoveel verschillen he Anita, overal anders, toch preken ze allemaal uit dezelfde Bijbel... Belangrijk dus om de dingen zelf na te lezen en onderzoeken! En ja, dat doen we op woensdagavond :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Door die verschillen krijgen wel een kleurrijke wereld he Marja? Nu maar zorgen dat al die verschillen elkaar kunnen vinden en met elkaar mengen zonder te schiften.

      Verwijderen
  2. Er zijn veel verschillen. Ik ben juist opgegroeid in zo'n ander gezin. Toch kan ik niet zeggen dat we somber waren. Er was juist heel veel gezelligheid. Nu ik ouder ben snap ik ook waar mijn wortels liggen, hoe iets gegroeid is, uit wat voor iets al die dingen gegroeid zijn. Ik heb zelfs een dagboek van mijn 3 maal overgrootvader waarin ik dingen lees over zijn geestelijk leven. Van geen wonder, denk ik dan, dat zoiets de generaties door blijft hangen. Wij in onze tijd, doen het beslist weer anders dan de generaties voor ons. Toch wil ik het kind niet met het badwater weggooien. Net wat Marja zegt: Zelf onderzoeken en lezen. Ik geniet van Bijbelstudie. Goed blogje, Anita :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik begrijp je goed Hoop voor Ouders, want er is zo'n diversiteit in de wereld aan ervaringen, geschiedenis en belevingen - daar kunnen we ook hoop en kracht uit putten. Ik ben trots en blij wat via mijn grootouders aan mij is toevertrouwd op gebeid van geloof en normen en waarden.
      Ergens een middenweg vinden waar we allemaal tot ons recht in komen.
      Wat mij wel ongerust maakt is dat fanatisme in sommige groeperingen waar blijkbaar geen discussie mee mogelijk is. Ook van oudsher - de 'doem denkenden' zeg maar. Ik tel mijn zegeningen dat het ( discussie gaan) voor mij en met diegenen waar ik mee verbonden ben wel in alle veiligheid en begrip kan.

      Verwijderen
  3. het is juist wel inspirerend, al die verschillen! Blijheid in geloof zit hem denk ik vooral in het wonder van Jezus offer voor jou en mij.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Juist Rita, ik ben wel VOOR de verschillen hoor. Dat geeft het leven juist zoveel kleur.

      Verwijderen