Teleurstellingen- hoe ga ik er mee om?

Vaak heb ik geschreven over hoe een bevoorrecht mens ik ben. Gezegend in zoveel aspecten van mijn leven. En dat ben ik ook, besef ik ook en ben ik dankbaar voor.

Hoe krom het ook klinkt - struikel ik toch over het 'teleurgesteld zijn' van dingen die anders uitpakken dan verwacht/gewenst.

Ik probeer te relativeren. Er zijn zoveel nare dingen die en mens meemaakt - daar ben ik me echt wel van bewust. ervaringen genoeg zelf om daar over mee te kunnen praten. Dat alles zijn 'belang' heeft! Dat er gebeurtenissen die te betreuren zijn, verdrietig zijn, pijn veroorzaken.

Mijn nuchtere ik WEET dat wel.

Maar het gevoelsmens in mij - die zit met "Hoe ga ik met teleurstellingen om? Mag ik überhaupt teleurgesteld zijn?" Moet ik overal maar 'genoegen' mee nemen of mag ik BALEN?'

Het zijn geen levensbedreigende, wereldschokkende aanpassingen die ik moet maken. We zijn net verhuisd- ja alles ging niet echt verkeerd maar ook niet van een leien dakje.

•  De deur van de wasmachine zou 'aan de goede kant' openen. Dat werd mij beloofd. Nee dus! Ach dit went ook wel maar toch........!

• De deur van de koelkast opent ook anders dan gevraagd en beloofd. Moet ik daar om huilen? Nee, maar het is wel iets waar ik een knop ( ja die knop) weer om moet zetten. Andere hand gebruiken. Een levenslange gewoonte omzetten. Dat kan hoor. Maar toch.....!

• Ik kan niet bij het 'lintbakje' van de wasmachine - er zit een plint van 2 en 1/2 meter voor. "Ja mevrouw, die trekt u gewoon weg. Anders kan ik niet verzinnen, daar moet u het mee doen." Oh? Nou dat werd een lastige klus afgelopen woensdag. Water, plint, bakjes, Ik moet er wat anders op verzinnen... er mee 'leren omgaan'. Maar toch....!

• Tegels aan de wand in de keuken- oh jee, ik houd niet van krakelee. Maar ja, het zit er wel in. Om dit op te lossen is bijna niet te doen. Natuurlijk kan de hele tegelwand eraf gehaald worden - maar wil ik dat? Vandaag overleg gehad met de aannemer en de tegelleverancier. Ik heb de handdoek in de ring gegooid. Ik voelde alsof ik geen kant op kon. De tegels blijven en ik ga mijn best doen de 'scheuren in het glazuur' te negeren. Het gekke is - er is maar een kleur tegel die echt veel krakelee verschijnselen vertoont ( Gelukkig denk ik dan)! Was ik er attent op gemaakt, had ik van het verschijnsel 'krakelee' geweten had ik deze tegels NOOIT gekozen. Deze keuken en ik moeten toch de komende jaren er samen ervoor zorgen dat er met plezier gekookt wordt. Ik zal het doen, maar toch....!

Dit zijn even de paar dingen waar ik 'tegenaan loop'. Natuurlijk weet ik dat allerlei dingen 'anders' kunnen. Natuurlijk ben ik flexibel wat betreft keuzes en ik prijs mezelf gelukkig dat ik het niet vervelend vind om compromissen te sluiten. De eerste 3 ergernissen kan ik echt mee omgaan. De laatste doet pijn. 

Met tranen in mijn ogen heb ik gezegd - dat ik er een poosje verdrietig om zal zijn - dan ga ik me inzetten om de tegels te negeren. Het is niet anders. Toch voel ik dat ik me als een verwend kind gedraag...! 

Ik ben TELEURGESTELD - niet alleen in de tegels maar ook in mezelf.

Ik moet de AAN knop maar weer gaan zoeken!