zondag 31 januari 2016

Samen- ik ben niet alleen

Vanochtend had ik het gevoel dat ik op een of andere manier familie extra aandacht wilde geven vandaag. Nee, ik kan niet naar mijn kinderen, maar ik kan er wel contact mee hebben. Ik kan wel laten weten hoe belangrijk ze voor mij zijn en hoe trots ik op ze ben.

Misschien kan ik zelfs, door deze extra aandacht, die ongepland uit de lucht komt vallen, een moment gevoel bezorgen waar ze onverwachts blij van worden. Want contact hebben wij wel, en over allerlei zaken - maar om eventjes 'GEWOON ' te zeggen, " ik ben blij met jullie en trots dat ik je moeder mag zijn", ja dat is toch wel eventjes anders.

Gisteren stond ook in teken van familie. Momenteel zitten wij in een verjaardag ronde. De oudere generatie vieren redelijk dicht op elkaar, hun verjaardag. Allemaal in de tweede helft van 80. Hoe mooi is dat? Nou vraag het maar aan mensen diep in de 80. Zonder te klagen zijn ze wel eerlijk in de beperkingen. Ook in het gemis. Want eerlijk is eerlijk, het zijn allemaal weduwe. Alleen, en soms voor al langer dan dat ze getrouwd waren. Alleen, als alleenstaande vrouwen, die tot nu zoveel mogelijk voor zelf proberen te zorgen- met hulp van kinderen of andere familie. Petje af! Ik ben trots op hen die het leven zo waardig mogelijk beleven en waarderen.

Dan zijn er nog meer die aan mij verbonden zijn. Ik ben een van 5. Er is bijna geen contact- dat is een gemis die ik moeilijk kan beschrijven en probeer mee te leven omdat het niet anders is. Waar ik dankbaar voor ben en blij mee kan zijn is dat ze een deel uitmaken van wie ik ben.Van mijn identiteit en geschiedenis. Dat kan nimmer verbroken worden. Dat we verbonden zijn door het hebben van de zelfde ouders en verdere familie, waardoor wij zijn - wie wij zijn. Unique en toch herkenbaar. Ik ben daarvoor enorm dankbaar en trots dat mijn broers, zus en ik tot de zelfde boom behoren. Takken die aan dezelfde stam vast zitten maar wel apart naar de hemel rijken, bladeren en vruchten produceren en door de seizoenen van het leven gevormd worden.

Ook gaat mijn aandacht naar het nieuwe leven- de nieuwe generatie die na mij komt. Ze ontwikkelen en groeien op in een wereld die er zo anders uitziet dan de mijne van toen. Dat is niet erg of zo. Het is GEWOON hoe het is. Hoe hun toekomst er uit gaat zien - is voor elk anders. Wat hun belevingen zullen zijn een verrassing. Het enige wat wel het zelfde is, is dat ik als hun oma, trots ben dat ik hun oma mag zijn. Dat de momenten waarop wij samen zijn een indruk op hen achter laat. De gesprekken, adviezen en reacties op positive manieren aankomen en hun helpen het leven zo mooi mogelijk te ervaren.

Door de vele emigraties van familie en vrienden is er een afstand tussen mij en anderen groot. Toch zijn we dicht bij elkaar- want in gedachten, berichten en kennis dat we er ZIJN voor elkaar blijft het samen horen, samen zijn toch van kracht.

Ouders, broers, zus, ooms, tantes, neven, nichten, vrienden, buren, aangetrouwd en aangewaaid, allen die in mijn leven wat betekend hebben en nog zijn - ik ben jullie dankbaar en een rijker mens geworden door wie jullie zijn. 



Hoe groot is mijn boom en mijn geluk!




4 opmerkingen:

  1. Reacties
    1. ja- zo haal ik ze toch dichtbij - en die dichtbij zijn worden door mij wel erg gewaardeerd.

      Verwijderen
  2. Reacties
    1. Dankjewel Ariëlla. Bedankt voor je bezoek en lieve woorden. Schrok wel eventjes van de datum van laatste blog- zal weer aan de slag. ;-)

      Verwijderen