De kracht van vriendschap

Wat is uw definitie van vriendschap?

In deze ongewone en stressvolle tijden, waarin niets meer zeker is, of eigenlijk nooit was maar dat dachten we, is er tijd in mijn/onze dag gekomen om meer over dit soort onderwerpen te denken.

Voor mij, en nog een aantal mensen in mijn omgeving wel, in ieder geval. De agenda's zijn minder vol. Het 'ik had nu al ergens moeten zijn' en 'dat kan er ook wel bij pff' is even niet van toepassing. We zijn meer thuis, we lopen vaker rondjes en we hebben meer tijd voor die serie op Netflix. We hebben ruimte gekregen om stil te staan, hoewel we daar niet om hebben gevraagd, toch gekregen. Wat ik merk is dat er veel zijn die dit niet kunnen waarderen. Er bang voor zijn. Bang de regie los te laten. Zich neer te leggen bij het onvermijdelijke. Er niet om hebben gevraagd en dus er zich hand en tand tegen te verzetten.

Tijd om na te denken over levensvragen is niet altijd even makkelijk. Soms komt het plotseling op je pad doordat iemand in de directe omgeving een slecht gezondheid bericht krijgt. Een groot impact van een verandering aan omstandigheden. Het raakt allen op verschillende manieren die dichtbij staan. Confrontatie met de onverwachte dood, een te vroege dood vaak, is niet te bevatten. Oneerlijk dat hij of zij dit mee moet maken en anderen van de zijlijn toe moeten kijken. En uiteraard, komen de vragen. De persoonlijke vragen. "Hoe sta ik in het leven? Wat als mij dat zou overkomen? Durf ik als mede wandelaar deze vriend/vriendin wel te steunen en mee te lopen? Kan ik dit?"

Momenteel heerst de Corona virus door de wereld. Het is een besmettelijk en vaak fatale virus die honderdduizenden slachtoffers heeft gemaakt en de strijd hiertegen is nog niet voorbij. Deze virus zorgt er ook voor dat wij, met z'n allen, geroepen worden om afstand te houden. Niet van 'zomaar' iets of iemand, nee van iedereen die niet onder het zelfde dak woont. Familie, vrienden, bekenden. Ook die ziek zijn met levensbedreigende ziektes zoals kanker, zware hart patiënten en mensen met COPD en dergelijke. We worden gevraagd om 'opgelegde' regels na te leven. Niet zomaar verzonnen regels, nee beschermende regels. Moeilijk soms maar niet onmogelijk. Wel lastig voor velen blijkt het.

Ik vroeg u, wat is uw definitie van vriendschap?

Is vriendschap alleen een gevoel bij een relatie die u heeft met iemand die geen familie is maar wel 'iets' heeft waardoor u bent aangetrokken door deze persoon/personen? Iemand die raad, steun, plezier, blijheid geeft? Of is het meer dan dat? Is het misschien een gevoel van verbondenheid, van intimiteit die leid tot het delen van angsten, hopen, dromen, verhalen, geheimen en dat kostbare, tijd met elkaar? Geeft het een gevoel dat je die persoon/personen ook kan/moet delen in hun geluk, raad geven, beschermen, behoeden voor kwaad en verdriet? Kan steunen, inspireren, aanmoedigen en lief te hebben? Kan je moeder, broer, zus, vader, oom of tante ook je beste vriend/vriendin zijn? Of kan een familielid geen vriend zijn omdat het al familie is? Zijn er graden van vriendschap? Tot in hoeverre ben je iemand's vriend/vriendin? Wat heb je er voor over zodat de vriendschap blijft? 

Hoe zwaar weegt die vriendschap, of weegt het niets maar voegt het vreugde en een onbetaalbare waarde aan uw leven toe? Wat heeft u over voor uw vriendschap? Zomaar een vraag, op deze ietwat grijze maandagochtend- dan wel met belofte van wat zon later op de dag. Er gloort dus wat licht op de horizon. Ik wens u een heel mooi en plezierige week toe, zonder pijn, verdriet en verlies van welke vriendschap dan ook.

Het zit 'm in de kleine dingen

Het heeft even geduurd maar nu heb ik weer tijd om even wat gedachten van mij af te schrijven. Ik ben ook actief op andere blogs en soms komt er niet van om ze regelmatig te voorzien van een nieuwe post. Vooral op momenten zoals de vorige series van 7 over Veranderingen. Dan komen de anderen wat minder aan bod.

'Het zit 'm in de kleine dingen'. En wat bedoel ik bij 'het'. Dat kan van alles zijn. Een ongelukje, een geluksmoment of een ergernis. En omdat 'het' klein is, kijken we er soms gewoon door- of overheen. Deze opmerking raakte mij kort geleden en ik heb het niet los kunnen laten.

In zijn algemeenheid, en ik benadruk, ALGEMEENHEID, staan wij Nederlanders bekend om ons 'zeur gedrag'. Helaas moet ik ook bekennen dat het opvallend is, en was, vooral merkbaar na mijn terugkeer na afwezigheid uit Nederland voor zo'n 30 jaar. Of de koffie was te warm of het kopje te koud, de stoplichten niet op elkaar afgestemd, de parkeerplaatsen te duur, te weinig te ver lopen. De buren deden het niet goed, de bakker bakte er niks van, de gemeente shoot te kort. Ik kan zo nog wel een uurtje doorgaan.

Er viel en valt overal wel wat over te zeggen ( klagen). Stukje bij beetje begon ik mee te gaan in dit gedrag. Want waar men zich mee verenigd, daar word men mee besmet. Totdat ik bezoek kreeg van een vriendin uit Nieuw Zeeland die bleef logeren. We brachten veel tijd door samen en hebben een geweldige paar weken gehad. Het viel haar op, dat ik wat 'grumpy' was over dingen die eigenlijk weinig of niks toevoegden aan de vrolijke stemming. Ze constateerden dat ze dit niet gewend was van mij. Ik schrok ervan. Hoe is het mogelijk dat ik mij zo negatief uitte over zaken?

Het kwartje viel, en ik ben op gaan letten. Op mezelf hoor. Want op een ander letten is niet mijn taak. Ze had gelijk. Ik was 'besmet' geraakt en realiseerde mij dat ik goed op moest gaan passen om geen brombeer te worden.

Toen kwam een berichtje op Facebook waar mijn lieve nicht Astrid op had gereageerd. Om 1 geluksmoment van de dag op de schrijven. Ze reageerde met 'EEN??!' en ik begreep haar meteen. Want in elke dag zitten van die kleine soms over het hoofd geziene momenten waar je een brede glimlach van op je gezicht krijgt. Of een warm gevoel van binnen. Zelfs op verdrietige momenten zijn er pareltjes van geluk te proeven.

Toen mijn kleinzoon verongelukte in Australië logeerde mijn oom uit NZ bij ons. Dat, geloof me, was voor mij een geluksmoment. Zijn armen van troost en wijze woorden hebben mij enorm geholpen. Wij hebben die dag een bijzondere tocht gemaakt en toch ook nog wat gelachen.  Ook op 'gewonen' dagen zijn die happiness pareltjes te vinden en je hoeft niet eens te diep te zoeken.

Toen mijn dochter en gezin uit NZ hier op vakantie waren eindigde ze de dag met het vertellen aan elkaar wat de 2 mooiste momenten van hun dag waren. Dat vond ik zo mooi. Ook toen kwamen de kinderen met kleine dingen tevoorschijn waarvan ik dacht, 'zo dat is bijzonder'. Niet dat van "De Efteling" maar "toen ik dat kleine hondje van die mevrouw mocht aaien. Dat was zo schattig"!

Kleine dingen die we over het hoofd zien. Nu heb ik mij voorgenomen om elke dag de 'kleine' maar waardevolle dingen in het zonnetje te zetten. Dat deed ik wel maar de gewoonte is ietwat versloft. Ik ga dagelijks opschrijven wat mij bekoorde, waar ik blij van werd, waar ik een glimlach van op mijn gezicht kreeg.

Hopelijk kan ik hierdoor de tij weer keren en ophouden met dat geklaag. Gelukkig zit het er nog niet helemaal ingebakken... er is hoop! Daar ben ik blij om.

Samen- ik ben niet alleen

Vanochtend had ik het gevoel dat ik op een of andere manier familie extra aandacht wilde geven vandaag. Nee, ik kan niet naar mijn kinderen, maar ik kan er wel contact mee hebben. Ik kan wel laten weten hoe belangrijk ze voor mij zijn en hoe trots ik op ze ben.

Misschien kan ik zelfs, door deze extra aandacht, die ongepland uit de lucht komt vallen, een moment gevoel bezorgen waar ze onverwachts blij van worden. Want contact hebben wij wel, en over allerlei zaken - maar om eventjes 'GEWOON ' te zeggen, " ik ben blij met jullie en trots dat ik je moeder mag zijn", ja dat is toch wel eventjes anders.

Gisteren stond ook in teken van familie. Momenteel zitten wij in een verjaardag ronde. De oudere generatie vieren redelijk dicht op elkaar, hun verjaardag. Allemaal in de tweede helft van 80. Hoe mooi is dat? Nou vraag het maar aan mensen diep in de 80. Zonder te klagen zijn ze wel eerlijk in de beperkingen. Ook in het gemis. Want eerlijk is eerlijk, het zijn allemaal weduwe. Alleen, en soms voor al langer dan dat ze getrouwd waren. Alleen, als alleenstaande vrouwen, die tot nu zoveel mogelijk voor zelf proberen te zorgen- met hulp van kinderen of andere familie. Petje af! Ik ben trots op hen die het leven zo waardig mogelijk beleven en waarderen.

Dan zijn er nog meer die aan mij verbonden zijn. Ik ben een van 5. Er is bijna geen contact- dat is een gemis die ik moeilijk kan beschrijven en probeer mee te leven omdat het niet anders is. Waar ik dankbaar voor ben en blij mee kan zijn is dat ze een deel uitmaken van wie ik ben.Van mijn identiteit en geschiedenis. Dat kan nimmer verbroken worden. Dat we verbonden zijn door het hebben van de zelfde ouders en verdere familie, waardoor wij zijn - wie wij zijn. Unique en toch herkenbaar. Ik ben daarvoor enorm dankbaar en trots dat mijn broers, zus en ik tot de zelfde boom behoren. Takken die aan dezelfde stam vast zitten maar wel apart naar de hemel rijken, bladeren en vruchten produceren en door de seizoenen van het leven gevormd worden.

Ook gaat mijn aandacht naar het nieuwe leven- de nieuwe generatie die na mij komt. Ze ontwikkelen en groeien op in een wereld die er zo anders uitziet dan de mijne van toen. Dat is niet erg of zo. Het is GEWOON hoe het is. Hoe hun toekomst er uit gaat zien - is voor elk anders. Wat hun belevingen zullen zijn een verrassing. Het enige wat wel het zelfde is, is dat ik als hun oma, trots ben dat ik hun oma mag zijn. Dat de momenten waarop wij samen zijn een indruk op hen achter laat. De gesprekken, adviezen en reacties op positive manieren aankomen en hun helpen het leven zo mooi mogelijk te ervaren.

Door de vele emigraties van familie en vrienden is er een afstand tussen mij en anderen groot. Toch zijn we dicht bij elkaar- want in gedachten, berichten en kennis dat we er ZIJN voor elkaar blijft het samen horen, samen zijn toch van kracht.

Ouders, broers, zus, ooms, tantes, neven, nichten, vrienden, buren, aangetrouwd en aangewaaid, allen die in mijn leven wat betekend hebben en nog zijn - ik ben jullie dankbaar en een rijker mens geworden door wie jullie zijn. 

Hoe groot is mijn boom en mijn geluk!

Dag 2013 - en bedankt voor alle dagen waar ik van heb genoten

Nog twee dagen, dan begint het jaar 2014.

Ik kijk met nieuwsgierigheid en vertrouwen uit naar 2014

Wat een jaartal..... tweeduizend en veertien en wat ziet de wereld er anders uit dan 100 jaar geleden in 1914.

Ik kan me voorstellen dat mensen elkaar op 31 december 1913 om 00:00 - een gezond en gelukkig Nieuw Jaar wenste! Toch werden het 4 jaar oorlog! Vrede, geluk en gezondheid liet 4 jaar op zich wachten.

Nu staan wij als mensheid weer op de drempel van een jaarwisseling. Weer zullen miljoenen elkaar een gelukkig, gezond, vredig en veilig Nieuw Jaar wensen!

Ik wens jullie allen een;

Gezond,

Gelukkig,

Vredig,

en

Veilig

2014 toe

Gezond- door juiste keuzes te maken, wel of niet roken, gezond eten, met mate drinken en regelmatig te bewegen. Dat we verantwoordelijkheid nemen voor ons lichamelijke en geestelijke welzijn.

Gelukkig- omdat we de afgelopen jaar veel hebben zien veranderen in onze stabiele wereld op gebied van financiële zekerheid en stabiliteit en werkgelegenheid. En dat we leren blij zullen zijn met wat we hebben- niet treuren omdat we iets denken te moeten missen.

Vredig - en die vrede begint thuis tussen man en vrouw, broer en zus, in de familie, in gemeenschappen, in dorpen en steden. Net als men een steen in een poel water gooit en de kringen zich verspreiden - zo ook kan de vrede verspreid worden. Klein beginnen- een hand uitreiken in vriendschap en/of vergiffenis.

Veilig- omdat vandaag en de dag veel wordt gesproken en gecommuniceerd over vuurwerk en de gevaren hiervan. Omdat er veel gevaren op de loer liggen die zo onschuldig lijken.

Ik blik met dankbaarheid terug op een vol en rijk jaar. Ook waren er verdrietige dingen want het leven is nou eenmaal een mengelmoes van geluk, verdriet, leermomenten, nieuwe uitdagingen en vernieuwingen. Ik kijk vol verwachting uit op het komend jaar- bid voor wijsheid zodat ik alle uitdagingen en mogelijkheden op de juiste manier aanpak. Dat de lessen van de afgelopen jaren mij veel hebben geleerd en mij zullen bijstaan in wat komen gaat.

...en er komen andere tijden!

Samen verder? Kan dat na veel pain en verdriet, verwijten en wederwoorden. Om me heen zie en hoor ik over veel problemen in relaties. Waar ik kan- biedt ik wanneer er naar wordt gevraagd, een luisterend oor. Soms spreek ik (hopelijk) bemoedigende woorden uit. De verhalen en ervaringen van de kinderen worden vaak niet gehoord. Durven zij iemand hierover aan te spreken? Hebben zij, net als hun ouders, ook vertrouwelingen waar ze naartoe kunnen met hun angsten, onmacht, woede and onzekerheid?Thuis bid ik voor gezinnen, relaties en gebroken harten.

Bericht: Al twee jaar getrouwd, het is voorbij gevolgen. Ik houd van mijn man'! Alleluja-
Bericht in de krant: 60 jaar getrouwd en nog steeds verliefd! Alleluja-
Uitnodiging: 25 jaar getrouwd, vieren jullie met ons mee? Alleluja-
Geboortekaart: Gezegend zijn wij met ons derde kindje! Alleluja-
Uitnodiging: Wij zijn verhuisd! Nieuwsgierig, kom dan kijken op.......!
Ik bid in dank voor de mooie dingen in het leven. Voor blijdschap en zegeningen.

Heb je al gehoord? Is er al iets bekend over de uitslag? Meer en meer om me heen zijn er mensen die lichamelijk tobben. Hun gezondheid laat te wensen over. Eigenlijk beangstigend want soms komt het wel erg dichtbij. Toch maakt het me niet ongerust voor mezelf maar voor de naasten. Zo vaak heb ik die pijn zien weerspiegelen in de ogen van ouders, partners en kinderen. Afscheid nemen doet zo'n pijn. Ook al weten velen dat het afscheid maar tijdelijk is, en anderen dit ervaren als definitief. Los laten, daar zijn wij mensen vaak niet goed in- ook al weten wij dat dit onvermijdelijk is. Ik bid voor mensen die op punt staan afscheid te moeten nemen.

' Hij is al 3 jaar -schoon- oh wat een opluchting wat een geschenk. Hij heeft alle doktoren verbaasd'.
' De transplantatie is geslaagd. Geen dialyse meer. Nog meer van het leven  genieten'.
Hartklep gerepareerd  in de baarmoeder, is dat een wonder of voor God spelen? Ik denk dat God dit nooit had toegestaan als het 'slecht'  was geweest. Die kennis en vaardigheden zijn talenten geven aan diegene die er goed werk mee kunnen doen.
' Ja, het is alweer 9 jaar geleden dat hij die hartaanval overleefde. Hoewel hij veel beperkingen heeft hebben wij het toch nog goed samen. Ik probeer er elke dag wat moois van te maken. We zijn nog samen'.
Ik bid in dank voor het leven. Voor elke dag die gegeven wordt- voor de mogelijkheden.

De banken staan op hun strepen en zijn minder gemoedelijk bij het opeisen van hun betalingen. Jaja, het is (weer) zover. Nederland verkeerd in een geldnood situatie. Niet voor de eerste keer. Banen staan op de tocht zoals dat zo poetisch wordt omschreven. Op de tocht?? Hoezo op de tocht. Er wordt gesjoemeld in de werkwereld. Geen vaste contracten zodat de werkgevers minder verantwoordelijkheden hoeven te dragen, geen binding meer hebben met hun werknemers. Onzekerheid kweken lijkt dat wel. Ja, het idee is wel naar buiten gekomen dat 'wij'  in Nederland boven onze middelen hebben geleefd. We hadden het ZO goed financieel dat alles kon. De rek is eruit en 'we'  moeten de riemen aantrekken. Een paar gaatjes minder. Vanochtend nog een bericht in de krant - meer ontslagen in het onderwijs. Daar kan ik van mee praten. Nee, ik ben niet ontslagen, maar ben wel al twee jaar uit het onderwijs. Kom er ook niet meer in.
Ik bid voor werkgevers, dat ze  eerlijk zijn tegenover hun werknemers. Ik bid voor eerlijke loon voor eerlijk werk. Ik bid voor diegene die hun baan kwijt zijn, die hun huis moeten verkopen, die zich verloren voelen, uitzichtloos. Ik bid dat hun ogen worden geopend-dat ze inzicht krijgen in hun situatie en antwoorden op - hoe verder? Ik bid voor rust in harten.

'Piet is geslaagd en heeft ook al een baan aangeboden met alvast een jaar vast, gaaf he? Oh wat zijn we blij voor hem. Hij heeft er hard voor gewerkt'.
' Zag je dat, al weer twee huizen met  verkocht stickers op de borden'.
'Wat leuk, heeft ze een zomerbaantje bij de supermarkt?' Nou dat is echt fijn.
' Opa helpt de kleinkinderen met een moestuin deze zomervakantie. We gaan dit jaar niet naar Frankrijk maar blijven thuis- dag dingetjes doen. Ook leuk toch? Deden we vroeger ook toen ik jong was. Ik ben ook niets te kort gekomen'.
' De spelletjes computer hebben we thuis gelaten. Internet in het buitenland is te duur. We hebben gezelschapspelletjes en zomerboeken mee voor de eerste keer. We gaan dingen samen doen, meer praten met elkaar'.

Ik bid voor zelfredzaamheid, voor helder denken, voor nuchter denken en doen. Ik bid voor realiteit en samenhorigheid. Ik bid voor tevredenheid en moed. Ik bid dat mensheid dankbaar zijn voor wat ze hebben ipv hangen in het verdriet van want niet meer kan.

Ik zocht op ' tevreden'  voor een afbeelding op Google- en kreeg een scherm vol van......





Dus ik wens allen- tevredenheid, blijheid, geluk en succes in de weg ernaartoe!!

Het is een korte reis- kijk naar binnen niet naar buiten!! Het gras is thuis ook groen.

Een fijne week gewenst!!