Posts tonen met het label gevoel. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gevoel. Alle posts tonen

maandag 18 januari 2021

De kracht van vriendschap

Wat is uw definitie van vriendschap?

In deze ongewone en stressvolle tijden, waarin niets meer zeker is, of eigenlijk nooit was maar dat dachten we, is er tijd in mijn/onze dag gekomen om meer over dit soort onderwerpen te denken.

Voor mij, en nog een aantal mensen in mijn omgeving wel, in ieder geval. De agenda's zijn minder vol. Het 'ik had nu al ergens moeten zijn' en 'dat kan er ook wel bij pff' is even niet van toepassing. We zijn meer thuis, we lopen vaker rondjes en we hebben meer tijd voor die serie op Netflix. We hebben ruimte gekregen om stil te staan, hoewel we daar niet om hebben gevraagd, toch gekregen. Wat ik merk is dat er veel zijn die dit niet kunnen waarderen. Er bang voor zijn. Bang de regie los te laten. Zich neer te leggen bij het onvermijdelijke. Er niet om hebben gevraagd en dus er zich hand en tand tegen te verzetten.

Tijd om na te denken over levensvragen is niet altijd even makkelijk. Soms komt het plotseling op je pad doordat iemand in de directe omgeving een slecht gezondheid bericht krijgt. Een groot impact van een verandering aan omstandigheden. Het raakt allen op verschillende manieren die dichtbij staan. Confrontatie met de onverwachte dood, een te vroege dood vaak, is niet te bevatten. Oneerlijk dat hij of zij dit mee moet maken en anderen van de zijlijn toe moeten kijken. En uiteraard, komen de vragen. De persoonlijke vragen. "Hoe sta ik in het leven? Wat als mij dat zou overkomen? Durf ik als mede wandelaar deze vriend/vriendin wel te steunen en mee te lopen? Kan ik dit?"

Momenteel heerst de Corona virus door de wereld. Het is een besmettelijk en vaak fatale virus die honderdduizenden slachtoffers heeft gemaakt en de strijd hiertegen is nog niet voorbij. Deze virus zorgt er ook voor dat wij, met z'n allen, geroepen worden om afstand te houden. Niet van 'zomaar' iets of iemand, nee van iedereen die niet onder het zelfde dak woont. Familie, vrienden, bekenden. Ook die ziek zijn met levensbedreigende ziektes zoals kanker, zware hart patiënten en mensen met COPD en dergelijke. We worden gevraagd om 'opgelegde' regels na te leven. Niet zomaar verzonnen regels, nee beschermende regels. Moeilijk soms maar niet onmogelijk. Wel lastig voor velen blijkt het.

Ik vroeg u, wat is uw definitie van vriendschap?

Is vriendschap alleen een gevoel bij een relatie die u heeft met iemand die geen familie is maar wel 'iets' heeft waardoor u bent aangetrokken door deze persoon/personen? Iemand die raad, steun, plezier, blijheid geeft? Of is het meer dan dat? Is het misschien een gevoel van verbondenheid, van intimiteit die leid tot het delen van angsten, hopen, dromen, verhalen, geheimen en dat kostbare, tijd met elkaar? Geeft het een gevoel dat je die persoon/personen ook kan/moet delen in hun geluk, raad geven, beschermen, behoeden voor kwaad en verdriet? Kan steunen, inspireren, aanmoedigen en lief te hebben? Kan je moeder, broer, zus, vader, oom of tante ook je beste vriend/vriendin zijn? Of kan een familielid geen vriend zijn omdat het al familie is? Zijn er graden van vriendschap? Tot in hoeverre ben je iemand's vriend/vriendin? Wat heb je er voor over zodat de vriendschap blijft? 

Hoe zwaar weegt die vriendschap, of weegt het niets maar voegt het vreugde en een onbetaalbare waarde aan uw leven toe? Wat heeft u over voor uw vriendschap? Zomaar een vraag, op deze ietwat grijze maandagochtend- dan wel met belofte van wat zon later op de dag. Er gloort dus wat licht op de horizon. Ik wens u een heel mooi en plezierige week toe, zonder pijn, verdriet en verlies van welke vriendschap dan ook.

maandag 29 april 2013

Herkenning

Het was een geweldige week - nou ja ik heb wel vaker geweldige weken maar sommige ervaringen steigen overal boven uit.

Weerspiegelende ogen
Het is dinsdagmiddag en ik ben in volle verwachting- mijn nicht en haar man komen op bezoek, uit Zweden. Ik heb haar voor het laatst gezien in 1961 en daarna verder op foto's en later op SKYPE. We houden tegenwoordig regelmatig contact en zijn erachter gekomen dat we elkaar heel graag mogen. We liggen elkaar.

Tegen etenstijd gaat de deurbel. Daar zal je ze hebben. We vliegen elkaar in de armen. Wat raar eigenlijk en toch weer niet. Onze ogen vinden elkaar- we KENNEN elkaar. Innig zelfs. Haar man lacht hartelijk. Hij zag iets bijzonders gebeuren vertelde hij mij later. Iets heel moois. Ja, dat ' zie' je dan niet want  zelf ben je het plaatje.

Het voelt feestelijk en we besluiten om uit te gaan eten. Mijn man en ik stellen een paar mogelijkheden voor en er wordt voor Grieks gekozen. Zeker van de kwaliteit van het eten zijn wij - en ook van de gezellige ambiance. De avond kan niet meer stuk.


Samen naar Kinderdijk!
Mijn nicht en ik zijn allebei leerkracht en onze ervaringen lopen gelijk op, we zijn allebei een beetje
' gadget freaks'  en houden allebei ook van koken. Genoeg gesprekstof zou je zeggen. Maar er is meer, veel meer. We hebben ook familie connecties in Nieuw Zeeland en ik weet dat zij al een tijdje oprecht met mij kan meeleven als moeder wat betreft afstand en kinderen. Haar dochter woont nu al een tijdje in Nieuw Zeeland en het zou wel eens kunnen zijn dat dit haar permanente woonplaats wordt. Ze begrijpt mij zonder teveel woorden te hoeven gebruiken

Plannen worden gemaakt voor de komende dagen. Kinderdijk, Park de Hoge Veluwe, de Hollandse Biesbosch. Thuis koken en kletsen, heel veel kletsen. Het waren SUPER dagen. Veel te snel moesten wij afscheid nemen. De mannen hadden ook op diverse draagvlakken veel gemeen. Dat is ook fijn want anders kan het wat stroef gaan - zo met z'n viertjes.

Deze ervaring heb ik eerder gehad, die van herkenning met iemand van de familie die ik in geen 40 jaar gezien had
Even de plantjes bekijken.
- weer dat zelfde met een ogenblikkelijk gevoel van herkenning en intense gevoel van weten en samenhorigheid. Elkaar niets hoeven zeggen toch weten wat er in iemand omgaat.

Terwijl ik in Nieuw Zeeland woonde had ik dat ook als ik Nederlanders in de stad tegen kwam. Dat ZAG je gewoon. Ik heb dat ook met mensen die in God geloven. Dat ZIE je gewoon.


Ik heb het een paar maanden geleden met iemand over gehad - over het geloof! Nee, ze was geen christen, nee hoor ze ging niet naar een kerk of zo. Terwijl wij elkaar beter leerde kennen en ik inzicht kreeg in haar leven en levensopvatting kwamen er dingen aan het licht waarvan ik zou zeggen - daar kunnen veel kerkgangers van leren. Om zo te leven, zo te denken en zo te handelen. Geweldig. Ik herkende een goed mens die veel voor anderen betekent en zich geeft voor het welzijn van anderen. Mooi!


Ik zag liefde voor de mensheid in haar ogen. Herkenbaar, vertrouwd en sprankelend. In haar handelen doet zij ZIJN werk.


Wat ik ook zo mooi vind van zo'n gesprek is het ontdekken wat mensen denken wat christen zijn betekend voor hun. Dat ze een beeld van iemand hebben met een hemelse blik, ongelooflijk veel geduld, wijsheid en die rust uitstraalt. Dat ze de wijsheid in pacht hebben en gezien worden als wereld verbeteraars. Dat een christen zo stevig in de schoenen staat dat ze zelf geen hinder of problemen in hun leven ervaren. Dat alle problemen opgelost worden door op de knieën te gaan en te bidden.

Ik hoop dat ik haar een ander beeld heb gegeven - een meer realistisch en evenwichtig beeld in ieder geval.