Discussies, meningen en de vrijheid te zijn wie je wilt zijn.

Regelmatig worden er pol's gehouden in ons land om te peilen welke ergernis het meeste irritatie opbrengt bij de bevolking. Ik heb geen flauw idee wie hierover geraadpleegd word, hoeveel stemmen ervoor nodig zijn en hoe men berekent wat de percentages zijn voor of tegen iets.

Lijkt mij een volstrekte gok om met cijfers te komen die het echte beeld schetst, of zelfs de juiste ergernissen in beeld brengt. Dat, lieve lezers, is MIJN gedachten hierover. Iedereen mag dit voor zichzelf invullen.

Neem nou hondenpoep, of voor de nettere Nederlander, honden ontlasting ( ik wil niemand kwetsen dus probeer ik ' inclusief' te schrijven 😏). Deze ergernis komt regelmatig als niet bovenaan dan wel hoog op de lijst te staan. Bellende weggebruikers ook. Wegpiraten, scootmobiels in supermarkten zag ik ook een keer langs komen.

Eigenlijk, zijn dit allemaal gedragsergernissen. Mensen doen dingen waar een ander zich aan ergert. Hmm, tja, ik doe ook wel eens wat waar een ander zich aan stoort. Vast en zeker. Maar als iemand uitwijkt van mijn normen hoef ik mij er nog niet aan te ergeren. Als wij kijken naar de artikelen over gezondheid en die mogen geloven, dan is een ergernis een aanslag op je gezondheid. Zorgt voor hoge bloedruk, angst, irritatie, boosheid. Dus ons ergeren aan iets maakt ons lichaam er niet gezonder op.

Wat als wij deze ergernissen nou eens zouden negeren? Daar schijnen wij als volk ook goed in te zijn. Alles vanuit de Ikke ikke ikke! Dus niet letten op de ander. Dat zou een oplossing kunnen zijn voor 'ons' ontevredenheid in het algemeen. Ontevreden omdat de buurman de hondenuitwerpselen van zijn hond achterlaat, dat schoolkinderen hun drank en drinkrommel op straat gooien ipv in of zelfs naast de vuilnisbakken. Ontevreden omdat de hangjeugd naar muziek luistert op straat die wij niet mooi vinden.

Wat als wij nou eens mensen in hun eigen waarde laten. Slonzen of niet. Maar, zegt u, dat verandert niets aan de ergernissen per se.

Dan denk ik, als ik blij ben, is dat omdat ik van iets geniet. Als ik boos ben laat ik de negativiteit van iets mijn humeur aantasten. Dus als ik een blikje op het gras zie liggen wanneer ik voorbij loop, kan ik ook het blikje oprapen en in de prullenmand gooien. De ergernis wordt omgezet in een blij gevoel...ziezo, die ligt er niet meer. Want diegene die dat blikje er neergooide heeft geen boodschap aan mijn ergernis. Ik ook niet. Daar lijdt mijn gezondheid onder.

Ik ben geen moraal ridder. Wel zou ik graag meer blije mensen om mij heen hebben. Want daar knapt iedereen van op. Er valt altijd wel wat  te verbeteren aan een mens - dus ik ga hier ook wat extra aandacht aan besteden. Minder mopperen meer genieten. Het leven is zo mooi. Ik neem voorbeeld aan tante Riek. Gisteren is ze vol goede moed en enthousiasme begonnen aan haar 93ste levensjaar. Er valt zoveel om van te genieten in het leven....!

Carpe Diem! 

Wees het 🌞 in je leven! 

PS ik heb het woordje ergernis opgezocht voor all duidelijkheid: Zelf wil ik er iets aan toevoegen:

Ergernis- veroorzaker hoge bloeddruk, maagzuur en onvrede.

Het zit 'm in de kleine dingen

Het heeft even geduurd maar nu heb ik weer tijd om even wat gedachten van mij af te schrijven. Ik ben ook actief op andere blogs en soms komt er niet van om ze regelmatig te voorzien van een nieuwe post. Vooral op momenten zoals de vorige series van 7 over Veranderingen. Dan komen de anderen wat minder aan bod.

'Het zit 'm in de kleine dingen'. En wat bedoel ik bij 'het'. Dat kan van alles zijn. Een ongelukje, een geluksmoment of een ergernis. En omdat 'het' klein is, kijken we er soms gewoon door- of overheen. Deze opmerking raakte mij kort geleden en ik heb het niet los kunnen laten.

In zijn algemeenheid, en ik benadruk, ALGEMEENHEID, staan wij Nederlanders bekend om ons 'zeur gedrag'. Helaas moet ik ook bekennen dat het opvallend is, en was, vooral merkbaar na mijn terugkeer na afwezigheid uit Nederland voor zo'n 30 jaar. Of de koffie was te warm of het kopje te koud, de stoplichten niet op elkaar afgestemd, de parkeerplaatsen te duur, te weinig te ver lopen. De buren deden het niet goed, de bakker bakte er niks van, de gemeente shoot te kort. Ik kan zo nog wel een uurtje doorgaan.

Er viel en valt overal wel wat over te zeggen ( klagen). Stukje bij beetje begon ik mee te gaan in dit gedrag. Want waar men zich mee verenigd, daar word men mee besmet. Totdat ik bezoek kreeg van een vriendin uit Nieuw Zeeland die bleef logeren. We brachten veel tijd door samen en hebben een geweldige paar weken gehad. Het viel haar op, dat ik wat 'grumpy' was over dingen die eigenlijk weinig of niks toevoegden aan de vrolijke stemming. Ze constateerden dat ze dit niet gewend was van mij. Ik schrok ervan. Hoe is het mogelijk dat ik mij zo negatief uitte over zaken?

Het kwartje viel, en ik ben op gaan letten. Op mezelf hoor. Want op een ander letten is niet mijn taak. Ze had gelijk. Ik was 'besmet' geraakt en realiseerde mij dat ik goed op moest gaan passen om geen brombeer te worden.

Toen kwam een berichtje op Facebook waar mijn lieve nicht Astrid op had gereageerd. Om 1 geluksmoment van de dag op de schrijven. Ze reageerde met 'EEN??!' en ik begreep haar meteen. Want in elke dag zitten van die kleine soms over het hoofd geziene momenten waar je een brede glimlach van op je gezicht krijgt. Of een warm gevoel van binnen. Zelfs op verdrietige momenten zijn er pareltjes van geluk te proeven.

Toen mijn kleinzoon verongelukte in Australië logeerde mijn oom uit NZ bij ons. Dat, geloof me, was voor mij een geluksmoment. Zijn armen van troost en wijze woorden hebben mij enorm geholpen. Wij hebben die dag een bijzondere tocht gemaakt en toch ook nog wat gelachen.  Ook op 'gewonen' dagen zijn die happiness pareltjes te vinden en je hoeft niet eens te diep te zoeken.

Toen mijn dochter en gezin uit NZ hier op vakantie waren eindigde ze de dag met het vertellen aan elkaar wat de 2 mooiste momenten van hun dag waren. Dat vond ik zo mooi. Ook toen kwamen de kinderen met kleine dingen tevoorschijn waarvan ik dacht, 'zo dat is bijzonder'. Niet dat van "De Efteling" maar "toen ik dat kleine hondje van die mevrouw mocht aaien. Dat was zo schattig"!

Kleine dingen die we over het hoofd zien. Nu heb ik mij voorgenomen om elke dag de 'kleine' maar waardevolle dingen in het zonnetje te zetten. Dat deed ik wel maar de gewoonte is ietwat versloft. Ik ga dagelijks opschrijven wat mij bekoorde, waar ik blij van werd, waar ik een glimlach van op mijn gezicht kreeg.

Hopelijk kan ik hierdoor de tij weer keren en ophouden met dat geklaag. Gelukkig zit het er nog niet helemaal ingebakken... er is hoop! Daar ben ik blij om.