Dag indeling!

Ja, dat leest zoals ik het bedoelde - Dag, (dag)indeling!

De afgelopen maand loopt mijn schema dus niet. Ik kom aan zoveel dingen niet toe dat de uren voorbij vliegen en ik echt in een soort stroomversnelling terecht ben gekomen. Feitelijk zijn bijna al de maanden van 2016 al een beetje zo. Hopelijk komt er nu weer wat rust in de tent. De enige activiteit die er niet onder heeft geleden zijn mijn kookmomenten. tJa, eten doe je elke dag... tenminste de gelukkige onder ons dan.

Het jaar 2016 loop ten einde. Ik hoop dat het jullie gebracht heeft wat je ervan hoopte. Dat de geluksmomenten verreweg de verdriet momenten overstijgen. En dat het vooruitzicht op een nieuw jaar alleen gezonde spanning en mooie vooruitzichten met zich mee brengt.

Het zou naïf zijn om te denken dat er alleen maar roze wolken door het leven drijven. Toch is mijn ervaring dat de kracht ligt in hoe we met tegenslag en verdriet omgaan. Als ik kijk naar mijn schoondochter en zoon die al 6 jaar Mitchell van 17 moeten missen, hoe mij lieve vriendin al 12 jaar volledige mantelzorger voor haar man is, hoe een goede kennis al 2 jaar opzoek is naar een baan om zijn gezin te onderhouden, dan zie ik kracht, doorzettingsvermogen en zelfs vreugde in de kleine dingen die op hun pad komen om het leed te verlichten.

Ik heb niks te klagen. Op gebied van levensvreugde kan ik zeggen dat ik mij een gezegend mens voel. Wij, manlief en ik, roeien met de riemen die wij hebben en zijn blij dat die riemen genoeg kracht bezitten om ons veilig door het leven te sturen. Natuurlijk kan het beter of anders - maar wij koesteren wat is - en zijn daar content mee. Stil zitten doen we niet - en allerlei uitdagingen gaan wij met moed en vertrouwen tegemoet.

Ik ga dus weer vaker aan mijn bureau plaats nemen - en hopelijk kan ik mijn schrijf ritme weer oppakken. Zin erin heb ik wel- daar ontbreekt het niet aan. Nu de regelmaat nog.

Groetjes en fijne week nog.

Werken met computers en het leven: deel III Het recht hebben op....!

De titel duit niet echt aan waar dit over gaat- maar ik heb het nou eenmaal ingezet, dus blijf ik er maar bij. Dat komt ervan dat iets groeit tot meer dan het bedoelt was.

En dat lazen we vandaag weer in de kranten. Dat de AOW, die bedoeld was om mensen te voorzien van een leefbare inkomsten na hun werk jaren, weer verschoven wordt naar 67 en 3 maanden ipv de eerst ingestemde 65 jaar.

En daar is veel aan gesleuteld sinds het begin en het voorgenomen doel. Het streven is nog steeds om mensen te voorzien van een inkomsten na hun werkleven. De manier waarop, hoeveel en wanneer tja dat veranderd met de dag.

Ik kan van alles uit het artikel in het AD erbij halen- maar kort gezegd - bij het afsluiten van je werkleven, krijgt men inkomsten (die je zelf beschikbaar hebt gesteld via belastingen). Dus je krijgt eigenlijk niets anders dan waar je zelf aan mee hebt gespaard, om van te leven gedurende je pensioen jaren tot de dood.

OK, dat begrijp ik wel, dat het geld opgespaard is via de belasting, want het geld moet ergens vandaan komen. Nu hoor ik vanuit elke politieke hoek, dat er niet genoeg is om 'wij' bijna gepensioneerde al vanaf ons 65ste van het AOW te voorzien. Er zou niet genoeg in de pot zitten. Hoezo niet? Ik werk al vanaf mijn 16de. En ik ben de enige niet.

Enfin, er is al zoveel over gezegd, geschreven en gesproken. Dat wij een inkomsten 'krijgen' is een myth. Want het is iets wat ons toekomt vanwege het belastingsysteem. Dat wij langer leven komt door de betere leefomstandigheden en medische zorg ( die ook steeds duurder wordt door juist de veelomvattende verbeteringen en mogelijkheden om ons levensjaren te rekken).

Ik ken pensioen gerechtigden die al met hun 56ste met vervroegd pensioen gingen. Ja, en als je dan nog tot je 85ste of 90ste gezond blijft- dat trekt enorm aan het spaarpotje.

Ik begon te werken met mijn 16de. Dat is tegenwoordig bijna niet meer denkbaar. Na studeren, 'even een jaartje of 2 er tussen uit' en dan pas aan de bak - met alle voorzieningen van dien ( mama verlof, papa dagen om maar een paar te noemen), is het logisch dat de opbouw van het spaarpotje scheef komt te hangen.

Wij hebben recht op een inkomsten - en de regering neemt het recht om ons te vertellen hoeveel, wanneer en voor hoe lang. Of het eerlijk verdeeld is- dat moet tijd uitwijzen. Om verplicht ook nog eens een pensioen spaarpotje te hebben - kan je dan niet beter de AOW tarief verhogen zodat de uitbetalingen hoger of eerder uitbetaald kunnen worden? Ik ben geen cijferbeest. Dat moet iemand anders maar uitrekenen.

Het is materie waar ik mij ietsjes meer in hebt verdiept omdat de tijd van AOW steeds dichterbij komt. Best wel spannend. En gecompliceerd. En daar zit ik dus niet op te wachten. Een onbezorgde toekomst wat betreft mijn inkomsten na mijn 65ste- dat zou nou fijn zijn.