Mijn schrijf gedrag

De komende 6 weken zal het wat lastiger zijn ( misschien) om wat te plaatsen op deze blog. 

Ik zie wel dat ik in februari maar 1 blog heb geschreven- maar op mijn andere blogs ben ik veel actiever geweest. Soms ligt het aan een druk schema soms aan gelegenheid en ook wel eens aan interessante onderwerpen- of niet.

Ik blog gescheiden over verschillende onderwerpen. Hier de links naar de diverse blogs.

Omdat ik Oma ben, over eten, ik blog in het Engels en hoewel ik het even links heb laten liggen - ook heb ik een blog die gericht is op mijn geloof.

Het is lastig om te zeggen- ik blog elke week over alle onderwerpen- want de ene keer staat iets meer centraal in mijn leven dan het andere.

De komende 6 weken staat mijn OMA blog centraal - ik ga Down Under op bezoek bij mijn kinderen en kleinkinderen. Dus, als je dat leuk vind, houd die in de gaten. Je kan 'vrienden' worden van de blog- dan krijg je bericht zodra ik er wat op schrijf. Trouwens dat kan van alle blogs. Ik schrijf omdat ik het prettig vind om dingen 'uit mijn hoofd' en die 'op mijn hart' liggen op papier te zetten zeg maar. Dat ruimt op maar geeft mij ook weer inzicht op mijn gedachten en gevoelens. De reacties zijn ook fijn om te lezen/krijgen.

En wat mij ook een warm gevoel geeft is als ik weet dat iemand 'iets' heeft gehad aan het lezen van mijn ervaringen of gedachten. Niemand hoeft hetzelfde te denken of voelen als ik- mijn gedachten en ervaringen zijn van mij - maar soms zijn er overeenkomsten en dat schept weer een soort band van herkenning. Mooi vind ik dat. Dus, laat een ✓




achter of een opmerking- en als iets je aanspreekt, heeft geraakt, interessant vind of gewoon om te laten weten dat je 'geweest' bent. Altijd leuk en wordt gewaardeerd.


Dus, ik ga nu mijn koffer pakken - en kijken wat ik allemaal mee wil nemen. Het is nu najaar en wintertijd is weer ingetreden daar. Eigenlijk vergelijkbaar van hier wat weer betreft. Koele ochtenden en avonden en mooie dagen. Uiteraard regent het daar ook. Gelukkig maar.

Wat ik niet mee hebt en mis kan ik ook daar kopen.

Tot schrijfs - zal wel even wat dagen overheen gaan voordat ik in een ritme kom. Woensdag a s vlieg ik en vrijdag New Zealand tijd kom ik aan. Het zal een drukke mooie tijd worden. Ik verheug mij enorm op het weerzien met mijn kinderen en kleinkinderen.

Road rage- daar wordt ik niet vrolijk van

Behalve dat ik niet vrolijk word van Road Rage ( wegpiraten zeg maar) maakt het mij ook verdrietig.

Afgelopen zaterdag- de meneer in zijn zwarte Land Rover- u was behoorlijk gevaarlijk bezig. Blijkbaar had u haast. Weet u nog, voor de stoplichting in Dordrecht, richting de N3. U wilde toch eventjes wat sneller dan de andere bestuurders. Even laten zien wat uw auto kon. Snel rechts inhalend en dan mijn neus afsnijden helemaal naar links. Toch lukte het niet om de stoplichten te snel af te zijn- ook u moest wachten.

Als de lezer een beeld willen hebben- denk aan aan stier die graag een aanval wil doen! Poot stampend op de grond- brommen en grommen. Nou meneer, u weet wel wie u bent, u baalde dat u stil moest staan. Met een trap op de gaspedaal bij het 'ruiken' van groen ging u er vandoor. Als er een rookwolk had ontstaan- had ik mijn lichten aan moeten doen.

Ik zag u wel- roekeloos de N3 opgaan. Even gas terug want daar is een camera- nee, dat durft u niet. Misschien al teveel punten gewonnen dit jaar!? Laf is dat. Overal snel en onbehouwen scheuren maar wee oh wee die camera's. Wees dan eerlijk en ga ervoor zou ik zeggen.

Daar stond u weer, bij de zelfde volgende stoplichten als ik. Wel als eerste maar dat mocht de pret niet drukken. Mijn pret dan! Want u vond het maar weer niks. Hehe, doorrijden. Ja snel dan, want verder op staan weer stoplichten- nog even trap gas- Oeps, te laat, ja dat kan als er iemand voor u rijdt die zich wel aan de snelheid houdt. Ook weer illegaal inhalen en terug de gewenste rijstrook in. Bah, meneer, u speelt met het leven van anderen. Maar ook die van u. Heeft u zo'n hekel aan het leven dan dat u uw gezin, familie en vrienden het aan wilt doen dat u iets overkomt- of erger nog- dat u een ander iets aandoet?

Ik ben oma, echtgenoot, moeder, zus en vriendin. U had zomaar een eind aan mijn leven kunnen maken. Daar ben ik boos om. Maar ik ben ook verdrietig en vind u maar zielig. Want u beseft niet hoe gevaarlijk u bent. En dat mag u best wel weten.

Nee, ik heb geen kenteken kunnen noteren. Ik moest wel opletten. Ik heb ook geen camera in mijn auto maar na zaterdag heb ik wel een drang om zoiets aan te schaffen- want meneer, u hoort niet op de weg met dit gevaarlijk rijgedrag. U heeft hulp nodig. Voordat u een ongeluk veroorzaakt. Of kan het u niets schelen. Dat ik maar een domme trut ben die zelf uit moet kijken. Heeft u lak aan de regels meneer? Denkt u boven de wet te staan. Ik ben benieuwd hoe u denkt dat uw rijgedrag is? Met zo'n grote bak zou u veel schade en verdriet kunnen veroorzaken. Snapt u dat?

Misschien leest iemand dit die ook wat terughoudender mag zijn op de weg. Ik hoop het. Want het kan u ook zomaar overkomen- dat u een ongeluk veroorzaakt door ongeduldig te zijn- door te denken dat het u niet overkomt. Dat u misschien denkt onschendbaar te zijn.

Een auto kan veel leed veroorzaken- maar ook vreugde. Ik kies voor veilig rijden... en u? Waar kiest u voortaan voor?