De afgelopen dagen liep mijn hart en hoofd overvol van gedachten, over niet alleen mijn geliefde tante die net is overleden, maar over mensen dichtbij en ver af en mijn relatie met hun.
Mijn instelling is wel degelijk, niet haatdragend, niet lang boos blijven, mensen in hun waarde laten en respect hebben voor een andere mening. Het is ook onmogelijk, nee misschien gewoon neemt het meer moeite, om 'vriendjes' te zijn met iedereen. Character trekken zorgen soms wel voor een soort wrijving waardoor een hechte vriendschap niet tot een van de mogelijkheden zijn. Dan toch wel een soort 'goede buur- verre vriend' relatie kan ontstaan. Laat nou eerlijk zijn, sommige mensen hun denkpatroon en levensstijl past niet bij iedereen. Er is niet altijd een echte match mogelijk. Dat zorgt voor de kleurrijke wereld waarin wij leven.
Waar ik nu mee bezig ben in mijn gedachten is; Zit het allemaal wel goed met mijn relaties met anderen, of het nou familie of vrienden zijn? En hoe pijl je nou zoiets? Mijn moeder was de jongste in een groot gezin. Ook haar broers en zussen hebben voor een behoorlijke groep neven en nichten gezorgd. Aan mijn vaders kant is het aantal nakomelingen ook best wel veelvuldig. Dat niet alleen, we zijn nogal zwerverig van aard. Wonen overal ter wereld zo'n beetje. De familie relaties dus.
De mensen die gedurende mijn leven op mijn pad zijn komen. Daar zitten allerlei pareltjes bij. Ook weer, overal ter wereld. Want ik heb ook niet stil gezeten. Dan nog de 'vroegere' buurtjes en collega's en anderen die een deel uit maken van mijn leven.
Als ik er even stil bij sta, zijn er best wel grote aantallen waar mijn aandacht naartoe kon gaan. Het fysieke 'erbij zijn is minder makkelijk. Mijn naasten, kinderen en kleinkinderen echtgenoot en familie nemen een groot deel van mijn denkvermogen in beslag. En weer die terugkerende, overal ter wereld, situatie.
Hoe zorg ik nou voor een goede en waardevolle relatie, genoeg aandacht, tijd, persoonlijke momenten die mijn liefde uitstraalt?
Ten eerste probeer ik aandacht te geven aan speciale momenten - als ik weet wanneer iemand jarig is, een bericht of kaart te sturen. Dan krijgt men in ieder geval 1 keer per jaar een persoonlijk contact moment van mij. Kerst berichten, ja ik ben nog ouderwets genoeg om een stapel kaarten de deur uit te doen. Die krijgt niet iedereen hoor, maar wel veel. Daar zitten mensen bij die bv geen verjaardagkaart krijgen, toch een teken van 'je telt mee'.
Tegenwoordig met alle social media mogelijkheden is het makkelijker geworden om contact te blijven houden. Een ochtend berichtje naar een group vrienden op WhatsApp is er ook onregelmatig ingekropen. De reacties zijn zo leuk. En soms krijg ik van die bijzondere reacties. Te horen dat het nou net iets was dat die persoon nodig had op dat moment.
Het blijft een item van balans houden. Weten dat ik niet bij iedereen op de koffie kan komen- en dat hoeft ook niet. Sommige van mijn bezoeken aan familie en vrienden lopen maanden uiteen soms een paar jaar - we pakken de draad op waar we gebleven zijn. Mooi is dat.
Het hebben van een relatie, met wie dan ook, is een geschenk. Ze zijn allemaal anders van kleur en brengen diversiteit in ons leven. De gewaarwording, het bewust zijn van en in dankbaarheid voor de relaties die ik heb, ga ik met vernieuwde energie en voornemens mijn dag weer tegemoet.
Ik ben een gezegend en bevoorrecht mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten